Κριτική της παράστασης «Κατερίνα»
Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Η παράσταση «Κατερίνα» είναι από τις λίγες πια που δεν χρειάζονται συστάσεις. Διανύει αισίως την τρίτη επιτυχημένη της χρονιά καθώς κέρδισε κοινό και κριτικούς και την έχει παρακολουθήσει το μεγαλύτερο μέρος των θεατρόφιλων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και μάλιστα όχι μόνο για μία φορά.
Πρόκειται φυσικά για την παράσταση του Γιώργου Νανούρη που διασκεύασε για το θέατρο και σκηνοθέτησε «Το βιβλίο της Κατερίνας» του Αύγουστου Κορτώ, με τη Λένα Παπαληγούρα στον ομώνυμο ρόλο και τον Λόλεκ να την συνοδεύει μουσικά επί σκηνής με την κιθάρα του. Στην παράσταση συμμετέχει και ο ίδιος ο Γιώργος Νανούρης. Το έργο παρουσιάζεται για περιορισμένες παραστάσεις φέτος στο θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου.
Το έργο πραγματεύεται την αληθινή ιστορία της διπολικής μητέρας του συγγραφέα. Η Κατερίνα έχει μόλις αυτοκτονήσει και αρχίζει να αφηγείται την καταραμένη ζωή της. Φάρμακα, χάπια, σύζυγος και γιος, αγάπη και μίσος, ομοφυλοφιλία, αυτοσαρκασμός, χιούμορ ανακατεμένο με πόνο, στοργή μέσα από στριγγλιές, και απόπειρες αυτοκτονίας αποτελούν την χαοτική πραγματικότητα της ηρωίδας που παλεύει με τη διπολική διαταραχή και γραπώνεται από όποιον μπορεί, με αποτέλεσμα να παρασύρει μια ολόκληρη οικογένεια στη δίνη της αρρώστιας της.
Ο Γιώργος Νανούρης έχει επιλέξει αριστοτεχνικά να παρουσιάσει τα σημαντικότερα σημεία του βιβλίου και εστιάζει εκεί τόσο σκηνοθετικά όσο και υποκριτικά. Η αφαιρετική σκηνοθετική του ματιά και η πρωτοποριακή προσέγγιση στην περισσότερη έκταση του έργου με το παιχνίδισμα ενός φακού και τις σκιές της ηρωίδας και του μουσικού που βρίσκονται επί σκηνής δημιουργούν αμέσως το δραματικό κλίμα που απαιτείται, καταφέρνουν να μας κερδίσουν από το πρώτο λεπτό και να κρατήσουν αμείωτη την προσοχή μας στην ιστορία της πρωταγωνίστριας. Οι τεχνικές που χρησιμοποιεί ο σκηνοθέτης αν και φαίνονται απλοϊκές είναι ιδιαίτερα περίπλοκες και χρειάζονται ειδικούς χειρισμούς για να αναδείξουν χωρίς να κρύψουν την ουσία ολόκληρου του έργου. Και ο Γιώργος Νανούρης τα καταφέρνει περίφημα.
Η ερμηνεία της Λένας Παπαληγούρα που ντύνεται το ρόλο της Κατερίνας είναι συγκλονιστική. Η ηθοποιός έχει γίνει ένα με την ηρωίδα της, δείχνει να την κουβαλάει μέσα της, όχι σαν ασήκωτο φορτίο μα σαν ένα δεύτερο εαυτό που τον κρατάει σφιχτά στην αγκαλιά της και του φέρεται με στοργή.
Όσο για τη μουσική του Λόλεκ, όποιο θετικό σχόλιο και να κάνω είναι λίγο. Αν και δηλώνω υπέρ της ύπαρξης μουσικής σε παραστάσεις εκτός μιούζικαλ, συχνά το αποτέλεσμα δεν είναι το επιθυμητό. Στη συγκεκριμένη παράσταση, οι μελωδίες του Λόλεκ κουμπώνουν απόλυτα με το κλίμα του έργου καλύπτοντας κενά και ντύνοντας υπέροχα μια παράσταση που σίγουρα μένει αξέχαστη στο θεατή για πολύ καιρό.
Όταν βλέπεις ένα μεγάλο θέατρο όπως το Νέο Θέατρο Κατερίνας Βασιλάκου να γεμίζει ασφυκτικά με κόσμο Τρίτη βράδυ για να παρακολουθήσει ένα γυναικείο μονόλογο, τότε τα λόγια είναι περιττά. Δεν νομίζω πως υπάρχει καλύτερος τρόπος για να σας παρακινήσω να το κάνετε κι εσείς. Πραγματικά το θέαμα αυτό αξίζει τον κόπο να το παρακολουθήσουμε γιατί θα μας κάνει να αγαπήσουμε λίγο περισσότερο τις πληγές μας. Εξασφαλίστε εγκαίρως τα εισιτήριά σας για να μην βρεθείτε προ εκπλήξεως.
Καλή θέαση σε όλους!
