,

Είδαμε την παράσταση «Ο φόβος τρώει τα σωθικά»

Είδαμε την παράσταση «Ο φόβος τρώει τα σωθικά»

Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη

 

Η Τάνια Τσανακλίδου παίζει στο θέατρο και μάλιστα για δεύτερη χρονιά. Από μόνο του αυτό είναι ένας πολύ σημαντικός λόγος για να επισκεφτείς το Υπόγειο του θεάτρου Τέχνης και να παρακολουθήσεις την παράσταση «Ο φόβος τρώει τα σωθικά». Την ίδια σκέψη έκαναν το βράδυ της Παρασκευής δεκάδες θεατρόφιλοι που γέμισαν ασφυκτικά το χώρο ανυπομονώντας να δουν το αριστούργημα του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ.

Το Θέατρο Τέχνης συμπράττοντας με το Θέατρο του Νέου Κόσμου, παρουσιάζει από τις 26 Ιανουαρίου στη σκηνή του Υπογείου τη θεατρική μεταφορά του θρυλικού έργου του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ «Ο φόβος τρώει τα σωθικά» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Σίμου Κακάλα, με την Τάνια Τσανακλίδου στο ρόλο της Έμμι.

Η ιστορία της Έμμι και του Αλί που αφηγήθηκε το 1974 ο γερμανός δημιουργός στην ταινία ορόσημο της καριέρας του «Angst Essen Seele Auf» (Fear Eats The Soul) παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Μια μοναχική γερμανίδα καθαρίστρια, η Έμμι, χήρα με τρία μεγάλα παιδιά, ερωτεύεται τον κατά πολύ νεότερό της μετανάστη από το Μαρόκο, Αλί. Η Έμμι δε θα διστάσει να εναντιωθεί στο συντηρητικό και άκρως ξενοφοβικό περίγυρό της και θα παντρευτεί τον Αλί. Το φαινομενικά αταίριαστο ζευγάρι ζει πολύ ευτυχισμένα, όμως ο έρωτάς τους μολύνεται από το μίσος και την περιφρόνηση που αντιμετωπίζουν και οι δύο καθημερινά. Κι όταν ο κοινωνικός περίγυρος αποδεχτεί τη σχέση του ζευγαριού, ανακαλύπτοντας τη χρηστική του αξία, τότε η σχέση τους κλονίζεται. Η αγάπη τους θα είναι ικανή να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια και να τους κρατήσει ενωμένους;

Μια ιστορία- ύμνος στην αγάπη που τόσο δύσκολο είναι να αγγίξουμε και να δεχτούμε πια. Ένα έργο διαχρονικό που θίγει θέματα σοβαρά όπως ο ρατσισμός, η μετανάστευση, η γκετοποίηση και τα στεγανά της κοινωνίας προβάλλοντας και τις δύο όψεις του νομίσματος.

Ο Σίμος Κακαλάς αγκάλιασε το έργο με μια σύγχρονη σκηνοθετική ματιά δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στην ερμηνευτική προσέγγιση των ρόλων από τους ηθοποιούς. Επέλεξε αφαιρετικό σκηνικό δίνοντας έτσι ένα έναυσμα στους θεατές να ταξιδέψουν και να σχηματίσουν μόνοι τους τις απαιτούμενες εικόνες. Επίσης, η χρήση σημειολογικών στοιχείων(χάρτινες σακούλες, μικρογραφίες αντικειμένων και πρόσθετων υλικών ως μέλη σώματος) καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών δίνοντάς τους τροφή για σκέψη αλλά και τη δυνατότητα να ερμηνεύσει ο καθένας ξεχωριστά και διαφορετικά όσα διαδραματίζονταν στη σκηνή.

Η Τάνια Τσανακλίδου ήταν μια αποκάλυψη στον πρωταγωνιστικό ρόλο της Έμμι αποδεικνύοντας πως εκτός από μια εξαιρετική τραγουδίστρια είναι και μια πολύ καλή ηθοποιός. Προσέγγισε το ρόλο της με τρομερή φυσικότητα αποπνέοντας παράλληλα μια ακαταμάχητη γοητεία. Έκανε την ηρωίδα της να φαίνεται άκρως ερωτεύσιμη παρά το προχωρημένο της ηλικίας της χωρίς αυτό ωστόσο να είναι συνώνυμο μιας προκλητικής ή απεγνωσμένης συμπεριφοράς. Στάθηκε αξιοπρεπέστατα στη σκηνή, εξέφρασε τα συναισθήματά της δείχνοντας μας την αλήθεια και την καθαρότητα της ψυχής της. Και αυτό μας κέρδισε! Θαυμάσαμε τη εκφορά του λόγου της αλλά και τις επιδόσεις της σε επίπεδο ρυθμού και κινησιολογίας.

Ο Κωστής Καλλιβρετάκης ερμήνευσε το ρόλο του Άλι, του μετανάστη από το Μαρόκο με μεγάλη πειστικότητα. Με τη εσωτερική του ερμηνεία έδωσε έμφαση στο διχασμό που υπήρχε μέσα του ανάμεσα στην αγάπη του για την Έμμι αλλά και την ελευθερία που έχανε μαζί με όλους τους πειρασμούς που αυτή περικλείει. Η Δήμητρα Κούζα, ο Κωνσταντίνος Μωραϊτης και η Ειρήνη Κότσιφα ενσάρκωσαν μικρότερους αλλά εξίσου σημαντικούς ρόλους για την εξέλιξη της υπόθεσης προσπαθώντας να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό. Το εγχείρημά τους μόνο εύκολο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί!

Η μόνη ένστασή μας ήταν οι τεράστιες παύσεις που υπήρχαν σε μερικά σημεία του έργου και δυστυχώς δεν το αναδείκνυαν αλλά έβγαζαν το θεατή από τη ροή της παράστασης.

Είναι ένα έργο που αξίζει να παρακολουθήσετε για τα σπουδαία μηνύματα που έχει να σας μεταφέρει αλλά κυρίως αξίζει να επιβραβεύσετε την προσπάθεια αυτής της σπουδαίας κυρίας του ελληνικού πενταγράμμου επί σκηνής. Σας την προτείνουμε!

Καλή σας θέαση!