Είδαμε την παράσταση «Caveman»
Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Μια από τις μεγαλύτερες θεατρικές επιτυχίες της δεκαετίας επέστρεψε και πάλι στη σπηλιά της. Αναφερόμαστε φυσικά στην παράσταση «Caveman» που φέτος κλείνει 10 χρόνια επιτυχημένης πορείας στο θέατρο Coronet και μας καλεί να την ανακαλύψουμε εκ νέου με πρωταγωνιστή το Θανάση Βισκαδουράκη αυτή τη φορά.
Το έργο του Ρομπ Μπέκερ αφορά τις σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών καθώς και τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους. Ο Caveman επιχειρεί να φωτίσει τις σχέσεις των δύο φύλων και να ανακαλύψει το μυστικό της συμβίωσης που κρύβεται στην κατανόηση της διαφορετικότητας τους μεταλαμπαδεύοντας τις γνώσεις του στο κοινό. Ο Caveman είναι πλέον ένα σύμβολο. Όλοι τον κρύβουμε μέσα μας και αυτός είναι ο βασικός λόγος της ταύτισης μας με τον ήρωα αφού μέσα από τα δικά του μάτια συνειδητοποιήσαμε αυτά που ήταν μπροστά στα δικά μας.
Είχαμε παρακολουθήσει και στο παρελθόν το συγκεκριμένο έργο με πρωταγωνιστή το Βλαδίμηρο Κυριακίδη και είχαμε φύγει κατενθουσιασμένοι από το θέατρο. Κατά καιρούς, έχουν επιχειρήσει και άλλοι γνωστοί ηθοποιοί να ενσαρκώσουν το συγκεκριμένο ρόλο άλλοτε με μεγαλύτερη και άλλοτε με μικρότερη επιτυχία. Τα τελευταία δύο χρόνια τη σκυτάλη έχει πάρει ο ταλαντούχος Θανάσης Βισκαδουράκης, ο οποίος μας παρουσιάζει μια ολότερα διαφορετική εκδοχή του ήρωα. Ο ηθοποιός είναι αναμφισβήτητα ένας από τους καλύτερους κωμικούς της γενιάς του και αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει πάνω και κάτω από τη σκηνή είναι η αυθεντικότητά του αλλά και η αμεσότητα που έχει με το κοινό.
Η σκηνοθεσία του Γιώργου Οικονόμου διαφέρει από τα συνηθισμένα. Η παράσταση είναι διαδραστική και η ανταπόκριση των θεατών παίζει καθοριστικό ρόλο στην έκβαση του έργου. Θα μπορούσαμε να πούμε πως η συγκεκριμένη εκδοχή της παράστασης θυμίζει περισσότερο stand up comedy παρά μονόλογο, γεγονός όχι απαραίτητα κακό αφού το έργο έχει πάρει μια ζωντάνια που σίγουρα λόγω περιεχομένου, επιβάλλεται.
Η ένσταση μας επικεντρώνεται σε ό,τι αφορά στη σκηνή. Ο χώρος του Coronet μπορεί να είναι ιδιαίτερα φιλόξενος αλλά η σκηνή του θεάτρου βρίσκεται αρκετά πιο ψηλά από το οπτικό πεδίο των καθισμάτων των θεατών και αυτό αφαιρεί στοιχεία της δράσης που εξελίσσεται κατά τη διάρκεια της παράστασης.
Ένα έργο για τις διαπροσωπικές σχέσεις που σίγουρα μας αφορούν όλους. Θα περάσετε ευχάριστα και τα 120 λεπτά της συνολικής του διάρκειας αφού το γέλιο και η σάτιρα είναι τα δυνατά του χαρτιά.
Καλή σας θέαση!
