,

Είδαμε την παράσταση «…με τη Βούλα»

Είδαμε την παράσταση «… με τη Βούλα»

Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη

 

Γίνεται κάποιος να μισεί τις γιορτές και να λατρεύει όσο τίποτα τις πατάτες και τη σοκολάτα; Κι όμως μας είπαν πως στο θέατρο Άβατον υπάρχει μια κοπέλα που κάθε Δευτέρα και Τρίτη υποδύεται τη συμπαθέστατη Βούλα, μια νεαρή γυναίκα με πάθη και αδυναμίες, πρόθυμη να μας διηγηθεί την ιστορία της. Ανυπομονούσαμε να την ακούσουμε και να τη γνωρίσουμε καλύτερα.

Το βιβλίο της Σταυρούλας Ζάμπρα «… με τη βούλα!», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «συλλογές» μεταφέρεται στη σκηνή του Άβατον σε θεατρική διασκευή του Γιώργου Νινιού υπό τη μορφή γυναικείου μονολόγου. Η Βούλα είναι μια νεαρή γυναίκα, διαφορετική από τις άλλες που δεν πιστεύει στα παραμύθια και μισεί τα Χριστούγεννα και τις Κυριακές. Αντιμετωπίζει τη ζωή της με χιούμορ και στηρίζει τις επιλογές της ακόμα κι όταν είναι λανθασμένες. Ζει αγκαλιά με τη μοναξιά της, τις ανασφάλειες, τους φόβους της και ξαναγεννιέται από τις στάχτες της κάθε στιγμή κυνηγώντας τα όνειρά της. Το έργο μοιάζει λιγάκι με χρονικό ημερολογίου με την πρωταγωνίστρια να μας εξιστορεί το τότε και το τώρα της καθώς και τα γεγονότα που άλλαξαν τη ζωή και τον τρόπο σκέψης της από τη μια στιγμή στην άλλη.

Στο ομώνυμο ρόλο της Βούλας απολαύσαμε την Αγγελική Ανδρίτσου που αν και βρίσκεται στα πρώτα βήματα της καριέρας της, πήρε το μεγάλο ρίσκο να αναμετρηθεί με ένα θεατρικό μονόλογο και τα κατάφερε. Η ηθοποιός διαθέτει ταλέντο τόσο υποκριτικά όσο και φωνητικά (τραγούδησε ζωντανά αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της παράστασης) και κατάφερε να γεμίσει τη σκηνή με τη χαριτωμένη της παρουσία και τη φρεσκάδα της. Το εγχείρημά της δεν ήταν εύκολο αφού υπήρχαν πολλές συναισθηματικές εναλλαγές στο κείμενο και η ηθοποιός καλούνταν να μεταβεί από το δράμα στην κωμωδία και τούμπαλιν. Η προσπάθειά της ήταν επιτυχημένη στα περισσότερα σημεία. Μας έδειξε πως δεν διστάζει να τσαλακωθεί και αυτό χαίρει μεγάλης εκτίμησης. Η παρουσία της μας ήταν κάτι περισσότερο από συμπαθής!

Η σκηνοθεσία της παράστασης ανήκει στο Γιώργο Νινιό που πραγματικά έχει βάλει την προσωπική του σφραγίδα στο έργο αφού εκτός από τη σκηνοθεσία, ανέλαβε τόσο τη θεατρική διασκευή όσο και τα τραγούδια της παράστασης σε επίπεδο συνθετικό και στιχουργικό. Τα τραγούδια μας φάνηκαν εξαιρετικά και πολύ συναισθηματικά. Ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόταν για να γνωρίσουμε καλύτερα την ψυχή της ηρωίδας. Ο σκηνοθέτης εμπλούτισε το κείμενο του έργου και με αρκετούς αυτοσχεδιασμούς, γεγονός που βοήθησε την πρωταγωνίστρια να μειώσει την αμηχανία της και να γεμίσει το ρόλο της με καθημερινές στιγμές της που την έκαναν πιο οικεία στα μάτια των θεατών.

Τόσο τα σκηνικά της Αρετής Μουστάκα όσο και ο σχεδιασμός των φώτων από το Στέφανο Κοπανάκη ήταν πολύ εύστοχα αφού δημιούργησαν μια ζεστή ατμόσφαιρα και μας έκαναν να νιώσουμε από την πρώτη στιγμή πως βρισκόμαστε ως «καλεσμένοι» σε ένα σπίτι με καθαρά γυναικεία σφραγίδα.

Αξίζει να επισκεφτείτε το θέατρο Άβατον και να υποστηρίξετε την όμορφη προσπάθεια αυτού του νεαρού ταλαντούχου κοριτσιού. Θα περάσετε καλά. Σας το υπόσχομαι!

Καλή σας θέαση!