Είδαμε την παράσταση «Για μια ανάσα»
Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Με ένα ψυχολογικό θρίλερ επέλεξε να επιστρέψει φέτος στο θεατρικό της σπίτι η Ελένη Ράντου. Ο λόγος φυσικά για το έργο «Για μια ανάσα» της Ζίνι Χάρις που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο θέατρο Διάνα σε σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή.
Πρόκειται για ένα έργο γροθιά στο στομάχι με πολλαπλά μηνύματα. Ανέβηκε για πρώτη φορά το 2015 στο Royal Court στο Λονδίνο αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές. Το «Για μια ανάσα» αγγίζει το θέμα του ανυπεράσπιστου του σύγχρονου ανθρώπου μπροστά στο κακό, το χρήμα και κάθε είδους συναλλαγή. Ένα κείμενο που έχει σε γενικές γραμμές δομή τραγωδίας, ωστόσο περιλαμβάνει και επαρκείς δόσεις χιούμορ που έχουν αποδοθεί εξαιρετικά και στα ελληνικά από την Ελένη Ράντου που υπογράφει και την απόδοση κειμένου.
Το «Για μια ανάσα» πραγματεύεται τη σύγχρονη οδύσσεια επιβίωσης δύο γυναικών που η ζωή τους μετατρέπεται σε ένα απροσδόκητο θρίλερ, αναζητώντας την δική τους Ιθάκη που θα οδηγήσει στη σωτηρία τους. Όλα αρχίζουν από ένα φαινομενικά αθώο one night stand της Άνα (Ελένη Ράντου) με τον Φέλις (Αντώνης Καρυστινός) που ισχυρίζεται πως είναι δαίμονας και θα της κάνει κακό. Ο διαπληκτισμός τους για τις ανθρώπινες σχέσεις και η επιμονή του Φέλις να την πληρώσει για τις υπηρεσίες που του προσέφερε θα γίνει η αρχή όλων των προβλημάτων της Άνα. Μαζί με την αδερφή της (Ελένη Ουζουνίδου) ξεκινούν ένα ταξίδι από το Βερολίνο στην Αλεξάνδρεια κυνηγώντας το όνειρο της Άνα για την ακαδημαϊκή καριέρα που πάντα ονειρευόταν. Όνειρο που η πρωταγωνίστρια θα το δει να χάνεται στον πάτο της θάλασσας και μαζί του να παρασύρει τις αξίες της, την αξιοπρέπειά της, ακόμα και την ίδια της την αδερφή. Τί είσαι διατεθειμένος να κάνεις εσύ όταν βρίσκεσαι σε κίνδυνο για μια και μόνο ανάσα;
Το έργο περιηγείται στη σύγχρονη πραγματικότητα της Ευρώπης με φόντο την ολοκληρωτική κατάρρευση του πολιτισμένου της κόσμου. Τα πάντα καταρρέουν. Η οικονομία, οι κανόνες και οι θεσμοί, η αλληλεγγύη ακόμη και η όψη των πρωταγωνιστών. Η κοινωνία μετατρέπεται σε ζούγκλα και ο καθένας καλείται μόνος του να επιβιώσει ενάντια σε όλους. Η πλοκή του έργου θίγει όλα τα θεμελιώδη υπαρξιακά ζητήματα. Γίνεται λόγος για τις ερωτικές και συναισθηματικές σχέσεις, τη νοοτροπία και τη στάση των δύο φύλλων απέναντι στον έρωτα και τη σεξουαλικότητα καθώς και την αναζήτηση της λύτρωσης.
Η σκηνοθεσία της παράστασης ανήκει στον εξαιρετικό Σταμάτη Φασουλή που για άλλη μια φορά βάζει τα δυνατά του και κάνει θαύματα. Το έργο του δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο αφού είχε στα χέρια του ένα πολύ δυνατό σύχρονο κείμενο και ένα καστ ταλαντούχων ηθοποιών που δένει αρμονικά στη σκηνή. Η σκηνοθεσία του ήταν προσεγμένη δίνοντας έμφαση σε όλες τις λεπτομέρειες και ακροβατώντας επιτυχημένα μεταξύ ρεαλισμού και ονειρικότητας. Εκμεταλλεύτηκε κάθε σπιθαμή του χώρου για να εξελίξει τη δράση του έργου με κορυφαία στιγμή την τρομακτική αλλά και λυτρωτική συνάμα επαφή των ηρωίδων με το θαλασσινό στοιχείο. Σε αυτό το σημείο αξίζει να πούμε ένα μεγάλο μπράβο στη Μαγιού Τρικεριώτη για το εύχρηστο και χρηστικότατο σκηνικό που επιμελήθηκε.
Η Ελένη Ράντου στον πρωταγωνιστικό ρόλο της Άνα μας έδωσε για άλλη μια φορά μια σπουδαία ερμηνεία που μας έκανε να συγκινηθούμε. Ταυτιστήκαμε με την ηρωίδα της που δεν είναι τίποτε άλλο από ένα σύγχρονο Φάουστ, ένα σύγχρονο Οδυσσέα που παλεύει με θεούς και δαίμονες σε ένα υπαρξιακό ταξίδι επιβίωσης. Ο ρόλος της είχε συνεχή σκηνική παρουσία και έντονες συναισθηματικές διακυμάνσεις στις οποίες μας έχει συνηθίσει η ηθοποιός και στο παρελθόν και ξέρει να τις χειριστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Εξαιρετική η Ελένη Ουζουνίδου στο ρόλο της Σόφι, της προστατευτικής αδερφής της Άνα. Η ηρωίδα της αποτελεί την ήρεμη δύναμη και τη σιγουριά στη ζωή της Άνα, γεγονός που ανατρέπεται ωστόσο από την εξέλιξη της δράσης. Η Σόφι γίνεται ευάλωτη, ανήμπορη, ο εύκολος στόχος του κακού λόγω της καλοσύνης που κρύβει μέσα της. Η δραματική κορύφωση του ρόλου της μας έκανε να ανατριχιάσουμε αποδείκνυοντας για άλλη μια φορά πόσο σπουδαία ηθοποιός είναι τόσο σε κωμικούς όσο και σε δραματικούς ρόλους.
Επιβλητική μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την παρουσία του Αντώνη Καρυστινού στο ρόλο του Φέλις. Ο ηθοποιός κατάφερε να μας πείσει επί σκηνής πως κουβαλάει το κακό μέσα του. Ωστόσο έγινε διακριτή και η εσωτερική του πάλη ανάμεσα στη σκληρή του φύση αλλά και τα συναισθήματα που ανέπτυξε για την Άνα.
Μια όμορφη έκπληξη ήταν η παρουσία του Ηλία Μελέτη στο έργο ενσαρκώνοντας το ρόλο ενός εκκεντρικού βιβλιοθηκάριου. Ο ήρωάς του ήταν διανθισμένος με αρκετά στοιχεία γκροτέσκο, κάτι που ο ηθοποιός διαθέτει όλο το ταλέντο να υποστηρίξει. Μας άρεσε πολύ!
Αναμφισβήτητα, πρόκειται για ένα σύγχρονο έργο πιο επίκαιρο από ποτέ με φλέγοντα μηνύματα και σκέψεις που όλοι έχουμε στο μυαλό μας αλλά δεν τολμάμε να εκφράσουμε δυνατά. Ήταν μια παράσταση που μας έκανε να συγκινηθούμε, να γελάσουμε, να προβληματιστούμε και να αναλογιστούμε αν όλα πουλιούνται γύρω μας και μέσα μας και με τί αντάλλαγμα. Ένα έργο που μας καθήλωσε με μια ανάσα! Σας το προτείνω χωρίς δεύτερη σκέψη.
Καλή σας θέαση!
