Πέρσα Κουμούτση: «Αλεξανδρινές φωνές στην οδό Λέψιους» κριτική Λυδίας Ψαραδέλλη

,

Πέρσα Κουμούτση: «Αλεξανδρινές φωνές στην οδό Λέψιους» κριτική Λυδίας Ψαραδέλλη

Η συγγραφέας Πέρσα Κουμούτση στο νέο της βιβλίο που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο με τον τίτλο «Αλεξανδρινές φωνές στην οδό Λέψιους» περιγράφει τις ομορφιές της Αλεξάνδρειας μιας άλλης εποχής (χρόνια Μεσοπολέμου, 1930-33), για να εξιστορήσει με απόλυτο σεβασμό και θαυμασμό τις τελευταίες μέρες ζωής του μεγάλου ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη και να δώσει χώρο στις μοναδικές Αλεξανδρινές φωνές να ακουστούν.

Αποχαιρετά τον μεγάλο ποιητή με ένα βιβλίο που αφηγείται τις ζωές των ανθρώπων που τον περιτριγυρίζουν, χτίζοντας την προσωπικότητά του βασισμένη σε σχετικό κείμενο του Στρατή Τσίρκα. Τριγύρω του, χαρακτήρες που είναι αποκλειστικά προϊόντα μυθοπλασίας αλλά και άλλοι που εμπνέονται από αληθινά πρόσωπα εκείνης της εποχής, συνθέτουν ένα ντόμινο όπου κάθε πιόνι εξαρτάται από το προηγούμενο και επηρεάζει το επόμενο, δένοντας τα κεφάλαια μεταξύ τους.

Ο ποιητής μαθαίνει το τέλος που τού επιφυλάσσει αυτή η ζωή και με αυτό τον τρόπο ξεκινάνε οι σελίδες που περιγράφουν μια μαγευτική περίοδο της ιστορίας. Ιστορία και πολιτική αναμειγνύονται και γίνονται ένα με την κοινωνική κατάσταση, που είναι γεμάτη μυστικά, απιστίες και πάθη σε αυτή τη μικρή Ελλάδα στα παράλια της Αφρικής.

 

«Πολλές φορές μάλιστα τον καταδίωκε μια παράξενη εμμονή ότι η πόλη αυτή του ανήκει. Μόνο εκείνος ήθελε να τη λατρεύει, να την υμνεί, να την απαθανατίζει, αλλά και να την επιτιμά, να την επικρίνει, να την αναθεματίζει. Να την εκθειάζει, αλλά και να τη μέμφεται επίσης, να εξαπολύει πάνω της τα βέλη της οργής και την ίδια στιγμή να συντηρεί για εκείνη μια απεριόριστη και άνευ κανόνων και συμβάσεων αγάπη»

(απόσπασμα από το βιβλίο, σελ. 20)

Κάθε κεφάλαιο συνοδεύεται από ποιήματα του Καβάφη, ταιριαστά στην ψυχοσύνθεση του ήρωα του κεφαλαίου ή λειτουργούν σαν πηγή έμπνευσης για τα γεγονότα που πλάθει η συγγραφέας, προσδίδοντας έναν αέρα λογοτεχνικής ανάτασης η οποία συνεχίζεται επάξια στην εξιστόρηση της Πέρσας Κουμούτση.

Ο αποχαιρετισμός γίνεται χωρίς την απομυθοποίηση του ήρωα (Καβάφη), ο οποίος διατηρεί την αίγλη του μέχρι το τέλος και οι ήρωες παίρνουν το τέλος που έχουν κερδίσει. Οι Αλεξανδρινές φωνές της οδού Λέψιους συνεχίζουν να ακούγονται και μετά το τέλος των σελίδων της Πέρσας Κουμούτση.

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης πέθανε στις 29 Απριλίου του 1933, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, χτυπημένος από καρκίνο στον λάρυγγα, σε ηλικία 70 ετών.