Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια το βιβλίο “Η κριτική των όπλων” του Χοσέ Πάμπλο Φέινμαν.
Πώς είναι η ζωή όταν η καθημερινότητα είναι συνώνυμη με το φόβο; Τι σημαίνει να μένεις ζωντανός ανάμεσα στους νεκρούς και τι ενοχές κουβαλούν οι επιζήσαντες των εξαφανίσεων; Πώς να φανταστεί κανείς το μέλλον σε μια πατρίδα στείρα; Μυθιστόρημα φιλοσοφικό και πολιτικό, Η κριτική των όπλων πραγματεύεται το τερατώδες ως μία από τις πιο βαθιές πτυχές της ανθρώπινης συνθήκης.
21 Οκτωβρίου 2002
Ο Πάμπλο Επστέιν, επιτυχημένο στέλεχος της οικογενειακής επιχείρησης και μαρξιστής ακαδημαϊκός δάσκαλος ταυτόχρονα, φτάνει στο γηροκομείο για να περάσει με τη μητέρα του την Ημέρα της Μητέρας. Θα μείνει κοντά της ώς το βράδυ, ώσπου εκείνη να αποκοιμηθεί. Και τότε θα τη σκοτώσει, όπως έχει αποφασίσει από καιρό. Με τον μακρύ του αποχαιρετισμό, ένα σκληρό μονόλογο που καταλαμβάνει ολόκληρο το μυθιστόρημα, ο Πάμπλο επιχειρεί να βάλει τέλος στην ασφυκτική σχέση που τους συνδέει όλη του τη ζωή. Καθώς όμως ξετυλίγεται η εσωτερική του αφήγηση, έρχεται στην επιφάνεια ένα δεύτερο επίπεδο, ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών που δεν αφορά μόνο τη μητέρα του, αλλά επεκτείνεται στη μητέρα-πατρίδα, την παραδομένη στην οικονομική κρίση Αργεντινή, που βουλιάζει σαν τον Τιτανικό. Κοιτώντας προς τα πίσω, ο Πάμπλο ξαναζεί τον τρόμο της δεκαετίας του 1970, όταν από τη μια «ο ίλιγγος των πιθανοτήτων» ενός καρκίνου που καταβρόχθιζε το σώμα του και από την άλλη η σιδηρά στρατιωτική δικτατορία που εξαφάνιζε αδιάκριτα τους αντιφρονούντες τον βύθισαν στη νεύρωση.
Ο José Pablo Feinmann γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες το 1943. Είναι φιλόσοφος, δάσκαλος, συγγραφέας, σεναριογράφος και τηλεοπτικός παραγωγός. Γεννημένος σε οικογένεια Εβραίων Αργεντινών, ο Φέινμαν στρατεύτηκε στο Κίνημα Νεολαίας Περονιστών τη δεκαετία του 1970, θεωρώντας τον περονισμό ως πραγματικό μαζικό κίνημα που είχε τη δυναμική να αλλάξει τον κόσμο προς το καλύτερο, αν και ο ίδιος ήταν αντίθετος με την ένοπλη βία. Έργα του είναι τα μυθιστορήματα: Últimos días de la victim (1978), Ni el tiro del final (1981), El ejército de ceniza(1986), La astucia de la razón (1990), El cadáver imposible(1992), Los crímenes de Van Gogh (1994), El mandato (2000), La crítica de las armas (2003), La sombra de Heidegger (2005), Timote: secuestro y muerte del general Aramburu (2009), Carter en New York (2009), Carter en Vietnam (2009), Días de Infancia(2012), Bongo (2014)· και τα δοκίμια: El peronismo y la primacía de la política (1974), Estudios sobre el peronismo (1975), Filosofía y nación (1982), El mito del eterno fracas (1985), La creación de lo possible (1986), López Rega, la cara oscura de Perón (1987), Escritos para el cine (1988), La sangre derramada(1998), Dos destinos sudamericanos (1999), Pasiones de celuloide (2000), Escritos imprudentes (2002), La historia desbocada (2004), Escritos imprudentes II (2006), ¿Qué es la filosofía? (2006), El cine por asalto (2006), La filosofía y el barro de la historia (2008), Peronismo: filosofía política de una persistencia argentina (τόμ. I, 2010), El Flaco. Diálogos irreverentes con Néstor Kirchner (2011), Siempre nos quedará París: el cine y la condición humana (2011), Peronismo: filosofía política de una persistencia argentina (τόμ. II, 2011), Filosofía política del poder mediático (2013), Gershwin, ensayo sobre su obra y su tiempo (2015), Crítica del neoliberalismo (2016), La condición argentina (2017). Έχει επίσης γράψει κινηματογραφικά σενάρια, θεατρικά έργα και τηλεοπτικές παραγωγές.
Χοσέ Πάμπλο Φέινμαν
Η κριτική των όπλων
Μετάφραση: Κρίτων Ηλιόπουλος
Επιμέλεια: Άννυ Σπυράκου
ISBN: 978-960-221-773-3, σχ. 14×21,
σελ. 376, α΄ έκδοση Μάιος 2018,
