,

Είδαμε την παράσταση «Tres»

Είδαμε την παράσταση «Tres»

 Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη

Τί είναι αυτό που χρειάζεται πραγματικά για να δημιουργηθεί ένα παιδί και να μεγαλώσει με αγάπη; Μέχρι πού είναι ικανές να φτάσουν οι γυναίκες όταν περνούν την κρίση των 40; Αυτά και άλλα τόσα ανακαλύψαμε όταν παρακολουθήσαμε την ανατρεπτική κωμωδία «Tres» του Juan Carlos Rubio στο θέατρο Άλμα σε σκηνοθεσία του Γιάννη Λασπιά.

Δεν είχαμε επισκεφτεί στο παρελθόν ξανά τη Β’ σκηνή του θεάτρου Άλμα. Ομολογώ ότι μας εξέπληξε ευχάριστα ο χώρος αποτελώντας την ιδανική επιλογή για να στεγάσει τη βραβευμένη ισπανική κωμωδία που κερδίζει κοινό και κριτικούς σε όποια χώρα κι αν ανέβηκε μέχρι στιγμής. Φέτος η παράσταση ανεβαίνει για πρώτη φορά στη χώρα μας από τις «Θεατρικές Σκηνές» και την «SquareTheatreCompany» σε μετάφραση Δημήτρη Ψαρρά.

Τρεις καρδιακές φίλες από το σχολείο, που μόλις μπήκαν στα 40, η Ροθίο (Γεωργία Σιακαβάρα), η Νούρια (Ιωάννα Σταυροπούλου) και η Άντζελα (Δάφνη Μανούσου), βρίσκονται μετά από είκοσι τρία χρόνια, σ’ ένα reunion με απρόβλεπτη εξέλιξη. Μόνες και όχι τόσο ευτυχισμένες στην προσωπική τους ζωή, συνειδητοποιούν μέσα από την επανασύνδεσή τους πως οι φίλοι είναι η οικογένεια που εμείς επιλέγουμε. Γι’αυτό αποφασίζουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να πραγματοποιήσουνμαζί το κοινό τους όνειρο που δεν είναι άλλο από το να αποκτήσουν ένα παιδί. Η ιδιαιτερότητα της κατάστασης είναι όμως ότι θέλουν να έχουν και οι τρεις τον ίδιο πατέρα για τα παιδιά τους. Ψάχνοντας τον ιδανικό υποψήφιο που θα τους χαρίσει μερικά σπερματοζωάρια δίνοντας άλλο νόημα στη ζωή τους, καταλήγουν σε ένα παλιό τους συμμαθητή από το σχολείο (Αντώνης Βλοντάκης) με τον οποίο ήταν και οι τρεις ερωτευμένες στο παρελθόν και διαθέτει τον ιδανικό γενετικό συνδυασμό. Το μόνο που μένει είναι να τον πείσουν να συμμετέχει στα τρελά τους σχέδια. Θα τα καταφέρουν;

Το έργο απευθύνεται κυρίως σε γυναικείο κοινό καθώς θίγονται θέματα και επικοινωνούνται μηνύματα περί μητρότητας, συντροφικότητας και μονογονεϊκής οικογένειας, ωστόσο το λεπτό χιούμορ του έργου επιτρέπει και στον αντρικό πληθυσμό να το παρακολουθήσει πολύ ευχάριστα. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι ο Juan Carlos Rubio βρίσκεται μέσα στον κατάλογο με τους δέκα πιο πολυανεβασμένους συγγραφείς του διεθνούς σύγχρονου θεάτρου στις ισπανικές σκηνές.

Η σκηνοθεσία του Γιάννη Λασπιά δίνει έμφαση στα κωμικά στοιχεία της ιστορίας χωρίς να αφαιρεί το ρομαντισμό της προσφέροντας συνολικά ένα άκρως ευχάριστο θέαμα στο κοινό. Η παράσταση έχει ρυθμό, γρήγορες ατάκες και εξαιρετική μουσική επιμέλεια από τον ίδιο τον σκηνοθέτη κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή κατά τη διάρκεια των 80 λεπτών της συνολικής διάρκειας του θεάματος. Στα συν της παράστασης ανήκουν επίσης τόσο τα εύχρηστα σκηνικά της Αιμιλίας Κακουριώτη όσο και τα υπέροχα κοστούμια της Βασιλικής Σύρμα.

Όσο για τις τρεις πρωταγωνίστριες, παρατηρήσαμε ότι υπάρχει μια ισορροπία στη διάρκεια και την παρουσία τους στη σκηνή και αυτό μας άρεσε πολύ. Η κάθε μία είναι τόσο διαφορετική, με τις δικές τις ιδιαιτερότητες που καταφέρνουν όμως να αλληλοσυμπληρώνονται εξαιρετικά.

Θαυμάσαμε τη Γεωργία Σιακαβάρα στο ρόλο της Ροθίο, μιας εκθαμβωτικής φιλάρεσκης τηλεοπτικής περσόνα, ιδιαιτέρως κυκλοθυμικής που αν και προβάλει προς τα έξω μια επιτηδευμένη συμπεριφορά, στην πραγματικότητα ζει με τις ανασφάλειες και τις φοβίες της που δεν διστάζει να τις εκφράσει στις παιδικές της φίλες. Η ηθοποιός κατόρθωσε να προσεγγίσει εξαιρετικά αυτόν τον ιδιαίτερο τύπο γυναίκας προσθέτοντάς του την υπερβολή που του αρμόζει.

Λατρέψαμε τη μικροσκοπική και χαριτωμένη Δάφνη Μανούσου στο ρόλο της Άντζελας, της χήρας και φαινομενικά πιο ντροπαλής από τις τρεις φίλες. Η Άντζελα κινείται πάντα με την καθοδήγηση του ψυχολόγου της και όταν παρεκκλίνει από τις οδηγίες του, χάνει εντελώς τον έλεγχο και την αυτοκυριαρχία της. Μας άρεσε το μέτρο που κράτησε η ηθοποιός χωρίς να πέσει στην παγίδα να παρουσιάσει την ηρωίδα της σαν καρικατούρα.

Απολαύσαμε την Ιωάννα Σταυροπούλου στο ρόλο της Νούρια, μιας δικηγόρου που από το παχουλό κορίτσι του σχολείο μεταμορφώθηκε σε μια ανεξάρτητη γοητευτική γυναίκα. Ο ρόλος της ηθοποιού δεν έχει ιδιαίτερες διακυμάνσεις αλλά παρόλα αυτά η ίδια κατορθώνει να σκιαγραφήσει άρτια την ηρωίδα της κάνοντάς μας να τη συμπαθήσουμε.

Στο ρόλο του Κάρλος, του γοητευτικού υποψήφιου πατέρα είδαμε τον Αντώνη Βλοντάκη. Αν και η παρουσία του στη σκηνή δεν ήταν μεγάλη, θα ήταν ψέμα αν ισχυριζόμασταν ότι δεν κατάφερε να μας σαγηνεύσει με τη ρώμη και το ευγενικό του παρουσιαστικό. Η συμμετοχή του στην παράσταση ήταν μια ευχάριστη έκπληξη!

Εν κατακλείδι, πρόκειται για μια συμπαθέστατη κωμωδία που θα σας κάνει να περάσετε ευχάριστα την ώρα σας και θα σας αφήσει ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη. Σας την προτείνω!

Καλή σας θέαση!