Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Τί μπορεί να γράψει κανείς για το αριστούργημα του Charles Ludlam; «Η Κατάρα της Ίρμα Βεπ» είναι ένα σπουδαίο σατιρικό έργο που εμπνέεται από την κλασική δραματουργία, το μελόδραμα, την λογοτεχνία του φανταστικού αλλά και την παρωδία του κινηματογράφου των ταινιών τρόμου. Όταν μάλιστα όλα αυτά τα στοιχεία συνδιαστούν με το πηγαίο ταλέντο του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου και του Φάνη Μουρατίδη αλλά και την έμπειρη σκηνοθετική ματιά του Γιάννη Κακλέα, το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι εξαιρετικό.
Κάπως έτσι σκεφτήκαμε και εμείς και το βράδυ της Τετάρτης επισκεφτήκαμε το ιστορικό θέατρο Βρετάνια για να παρακολουθήσουμε την συγκεκριμένη παράσταση έχοντας μεγάλες προσδοκίες. Το θέατρο ήταν γεμάτο, πράγμα σπάνιο για θεατρική σκηνή στο μέσον της εβδομάδος, κάτι που ασφαλώς μας χαροποίησε ιδιαίτερα. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για ένα από τα πιο δημοφιλή κωμικά θεατρικά έργα της σύγχρονης δραματουργίας.
Τί κρύβεται όμως επιτέλους πίσω από αυτή την «Κατάρα της Ίρμα Βεπ»; Πρόκειται για μια ιστορία πάθους και μυστηρίου με απίστευτες κωμικές ανατροπές. Θα έλεγα μάλιστα ότι το συγκεκριμένο έργο διαθέτει και μεγάλες δόσεις black χιούμορ, γεγονός που δικαιολογείται από το έντονο μεταφυσικό του στοιχείο που οδηγεί τους ήρωες σε ακραίες καταστάσεις που χαρίζουν στο θεατρόφιλο κοινό άφθονες στιγμές γέλιου.
Το δυνατό χαρτί της παράστασης όμως είναι οι γρήγορες αλλαγές των δυο πρωταγωνιστών που καλούνται να ερμηνεύσουν επί σκηνής 8 διαφορετικούς ρόλους (γυναικείους και αντρικούς) ο καθένας πραγματοποιώντας συνολικά 57 αλλαγές κοστουμιών στη συνολική διάρκεια της παράστασης. Οι αλλαγές σε κοστούμια, περούκες και χαρακτήρες καλούνται να γίνουν μέσα σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα. Είναι ένα έργο που απαιτεί ρυθμό και πειθαρχία για να έχει ένα θεαματικό αποτέλεσμα και στο θέατρο Βρετάνια τα καταφέρανε περίφημα.
Ο Γιάννης Κακλέας με την έμπειρη σκηνοθετική του ματιά έστησε μια καλοκουρδισμένη παράσταση δείχνοντας τον απαιτούμενο σεβασμό τόσο στο υπέροχο κείμενο του Charles Ludlam όσο και στους δυο του πρωταγωνιστές. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που συνεργάζεται μαζί τους γνωρίζοντας έτσι πολύ καλά τους μαγικούς τρόπους για να αναδείξει ακόμα περισσότερο το ταλέντο τους.
Όσο για τις ερμηνείες του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου και του Φάνη Μουρατίδη τί μπορούμε να πούμε; Τους λατρέψαμε! Η χημεία των δύο ηθοποιών ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής επί σκηνής και με χαρά είδαμε ότι το διασκεδάζανε κι εκείνοι τόσο όσο κι εμείς που τους παρακολουθούσαμε ως θεατές. Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος ήταν αξιολάτρευτος και τρισχαριτωμένος ενσαρκώνοντας τη λαίδη Άλμπα ενώ ο Φάνης Μουρατίδης κατάφερε να μας κερδίσει ως υποχθόνια υπηρέτρια Τζέιν. Παρατηρήσαμε μάλιστα πως αν και συνέβησαν μερικά ευτράπελα κατά τη διάρκεια της παράστασης, τόσο η εμπειρία όσο και η ετοιμολογία των δυο ηθοποιών δεν τα άφησε να επηρεάσουν και να αλλοιώσουν το συνολικό καλό αποτέλεσμα. Βοηθός στο δύσκολο έργο της ενσάρκωσης τόσων ρόλων στάθηκε φυσικά η Αγγελική Τρομπούκη που υπογράφει την κινησιολογία της παράστασης. Τους αξίζουν χίλια μπράβο!
Όμως η εικόνα της συγκεκριμένης παράστασης βασίζεται σε μεγάλο βαθμό τόσο στα σκηνικά όσο και στα κοστούμια. Ο κορυφαίος Μανόλης Παντελιδάκης επιμελήθηκε ένα πραγματικά πλούσιο σκηνικό που μας άρεσε πολύ αλλά και τα φανταστικά κοστούμια της Ηλένιας Δουλαδίρη που εκτός από όμορφα αποδείχτηκαν και πολύ εύχρηστα για τις ανάγκες της παράστασης, πραγματικά έκλεψαν τις καλύτερες εντυπώσεις μας. Ακόμη, οι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη αλλά και τα video/ προβολές του Κάρολου Πορφύρη συνέβαλαν καθοριστικά στο συνολικό αποτέλεσμα.
Πρόκειται συνολικά για μια πλούσια χορταστική παραγωγή που αγκαλιάζει το έργο του Charles Ludlam και αναδεικνύει απόλυτα το ταλέντο αυτών των δύο αγαπημένων ταλαντούχων μας ηθοποιών. Σας προτείνω να πάτε να το δείτε. Αξίζει τον κόπο.
Καλή σας θέαση!
