Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Σας έχει τύχει να πάτε σε ένα θέατρο χωρίς να ξέρετε ακριβώς τί πρόκειται να παρακολουθήσετε, έχοντας απλά την πεποίθηση ότι θα είναι κάτι που πραγματικά θα σας αρέσει πολύ και θα σας κάνει να ταξιδέψετε σε μονοπάτια που αγαπάτε; Κάτι τέτοιο συνέβη το βράδυ της Τετάρτης όταν επισκεφτήκαμε το κατάμεστο θέατρο Αλίκη για να παρακολουθήσουμε την μουσικοθεατρική παράσταση «Μάλιστα Κύριε Ζαμπέτα» σε κείμενο και σκηνοθεσία του Πέτρου Ζούλια.
Πρόκειται για μία παράσταση που αποτελεί φόρο τιμής στο Γιώργο Ζαμπέτα, τον αυτοδημιούργητο δεξιοτέχνη του μπουζουκιού που ευτύχησε να δει ολόκληρη την Ελλάδα να θαυμάζει τα τραγούδια, την αυθεντικότητα και το ταπεραμέντο του. Ο Πέτρος Ζούλιας, γράφει τα κείμενα και σκηνοθετεί τη φιλόδοξη παραγωγή, αντλώντας στοιχεία από το βιβλίο της κόρης του δημιουργού, Κατερίνας Ζαμπέτα με τον τίτλο «Γιώργος Ζαμπέτας. Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω» και δίνοντας παράλληλα πρωταγωνιστικό ρόλο σε άφθονο οπτικοακουστικό υλικό από το αρχείο της οικογένειας, στο οποίο ο ίδιος ο Γιώργος Ζαμπέτας αφηγείται τη ζωή του.
Αξιόλογη η προσπάθεια του Πέτρου Ζούλια να συνθέσει το κείμενο της παράστασης. Ο γνωστός σκηνοθέτης έφτιαξε ένα κείμενο βασισμένο σε μικρές αναδρομές στα σημαντικότερα στιγμιότυπα της ζωής του σπουδαίου συνθέτη με φόντο σημαντικότατες στιγμές της ελληνικής μας ιστορίας(κατοχή, εμφύλιος, δικτατορία, μεταπολίτευση). Στο κείμενο γίνεται αναφορά στη γέννησή του Γιώργου Ζαμπέτα στο Μεταξουργείο και στα δύσκολα παιδικά του χρόνια, στην εγκατάσταση στο αγαπημένο του Αιγάλεω, στο γάμο του με την Αργυρώ, στις πρώτες του μεγάλες επιτυχίες και στην καθιέρωσή του στο χώρο της μουσικής αλλά και στην κάμψη της καριέρας του και στο θάνατό του από καρκίνο στο νοσοκομείο «Σωτηρία». Κι όλα αυτά, ο Πέτρος Ζούλιας κατάφερε να τα συνδιάσει αρμονικά με τις μεγαλύτερες μουσικές επιτυχίες του Γιώργου Ζαμπέτα που ακούγονται ζωντανά κατά τη διάρκεια της παράστασης από οκταμελή ορχήστα.
Η σκηνοθεσία του Πέτρου Ζούλια είναι εμπνευσμένη, ευρηματική και εξυπηρετεί πλήρως το σκοπό να αναδείξει τη χαρισματική προσωπικότητα και το σπουδαίο έργο του Γιώργου Ζαμπέτα. Βρήκαμε ιδιαίτερα ευφυή την απόφαση του σκηνοθέτη να μην υπάρχει ηθοποιός στη σκηνή που να ενσαρκώνει τον αγαπημένο μας αθυρόστομο μουσικό αλλά να εμφανίζεται ο ίδιος ο Γιώργος Ζαμπέτας μέσα από βίντεο και ηχητικά ντοκουμέντα και να αφηγείται άκρως ενδιαφέροντα περιστατικά από τη ζωή του. Το παζλ της ιστορίας του μουσικού συμπληρώθηκε με τόσο ευφάνταστο τρόπο που κάποιες στιγμές πιστέψαμε πως πράγματι ο Γιώργος Ζαμπέτας βρισκόταν ολοζώντανος μπροστά μας.
Στο ρόλο της δυναμικής συζύγου του Γιώργου Ζαμπέτα απολαύσαμε τη Βίκυ Σταυροπούλου που ενσάρκωσε την ηρωίδα της με νάζι, σκέρτσο, μπρίο αλλά και μια αξιοθαύμαστη ευαισθησία που την έκανε να ξεχωρίζει. Τους ρόλους των γονιών του μουσικού ερμήνευσαν ο Τάσος Χαλκιάς και η Χριστίνα Τσάφου. Οι δυο ηθοποιοί που διαθέτουν πολλά χρόνια εμπειρίας στο θεατρικό σανίδι, στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων χαρίζοντας μας στιγμές γέλιου αλλά και βαθιάς συγκίνησης. Λατρέψαμε την Ελένη Καρακάση στο ρόλο της «γεροντοκόρης» αδερφής του Γιώργου Ζαμπέτα. Η ηθοποιός που μας έδωσε μια ολοκληρωμένη ερμηνεία γεμάτη συναισθηματικές εναλλαγές, ξεχώρισε τόσο για το υποκριτικό της ταλέντο όσο και για την υπέροχη φωνή της με την οποία ανέδειξε αρκετά τραγούδια του καταξιωμένου μας μουσικού. Τί μπορεί να πει κανείς για τον πολυτάλαντο Λευτέρη Ελευθερίου που ενσαρκώνει το Θόδωρο, έναν από τους φίλους και συνεργάτες του Ζαμπέτα; Ο ηθοποιός αυτός, μας έχει αποδείξει και στο παρελθόν πως είναι πολυτάλαντος μα στη συγκεκριμένη παράσταση πραγματικά καταφέρνει να ξεχωρίζει αποφεύγοντας παράλληλα τις περιττές υπερβολές στην ερμηνεία του. Τέλος, ιδιαίτερα συγκινητικός ήταν και ο Μάκης Πατέλης στο ρόλο του «Τσάντα» στιχουργού, Χαράλαμπου Βασιλειάδη.
Αξίζουν συγχαρητήρια στη οχταμελή ορχήστα και το Γιώργο Ζαχαρίου που επιμελήθηκε τη μουσική ενορχήστρωση της παράστασης αλλά και στον Άκη Δείξιμο που ανέλαβε το δύσκολο έργο της φωνητικής διδασκαλίας των τραγουδιών στους ηθοποιούς. Ωστόσο, παρόλο που το θέαμα ήταν άρτιο, οφείλουμε να ομολογήσουμε πως μας έλειψε η απόδοση των τραγουδιών από έναν καθαρόαιμο τραγουδιστή στη σκηνή.
Στοχευμένες οι χορογραφίες της παράστασης από το Φώτη Διαμαντόπουλο. Ο χορογράφος έβαλε τη δική του πινελιά στο μουσικοθεατρικό υπερθέαμα συνεισφέροντας θετικά σε μια παράσταση που ξεχείλιζε κέφι και αγαπημένες μελωδίες.
Υπέροχα βρήκαμε τα σκηνικά της Αθανασίας Σμαραγδή που κατόρθωσε να μεταφέρει στη σκηνή του θεάτρου Αλίκη μια γειτονιά από το λατρεμένο Αιγάλεω του Γιώργου Ζαμπέτα. Η σκηνογράφος έδωσε βάθος στη σκηνή και πολλά επίπεδα, κάτι που διευκόλυνε εμφανώς τη δράση των ηθοποιών αλλά και την οπτική του θεατή.
Τέλος, αξίζει να επισημάνουμε τόσο την καλή δουλειά του Κάρολου Πορφύρη στην επεξεργασία των βίντεο όσο και το θαυμάσιο αποτέλεσμα του Δημήτρη Μουρλά στα ηχητικά αποσπάσματα. Χωρίς αυτούς, τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο στη συνολική εικόνα της παράστασης.
Το «Μάλιστα Κύριε Ζαμπέτα» δεν είναι μόνο ένα ακόμη αφιέρωμα για το σπουδαίο μουσικό που λάτρεψε όλη η Ελλάδα. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα μουσικοθεατρικό θέαμα με τον ίδιο παρόντα στο ρόλο του πρωταγωνιστή. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη επιτυχία της παράστασης. Αξίζει να την παρακολουθήσετε και με το παραπάνω!
Καλή σας θέαση!
