Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ένα από τα λιγότερο γνωστά έργα του Άρθουρ Μίλλερ είχαμε πριν μερικές ημέρες σε ένα από τα κεντρικότερα θέατρα των Αθηνών. Ο λόγος για το βραβευμένο με Olivier Award ψυχολογικό έργο του Άρθουρ Μίλλερ, «Σπασμένο Γυαλί» που ανεβαίνει φέτος στο θέατρο ΠΟΛΗ, σε σκηνοθεσία της Άσπας Καλλιάνη με το Γιάννη Βούρο και την Παναγιώτα Βλαντή στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Η υπόθεση του έργου μας ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη του 1938. Εκεί, την νύχτα των κρυστάλλων, όπου οι Ναζί έσπασαν όλα τα μαγαζιά των Εβραίων, η Σύλβια Γκέλμπεργκ (Παναγιώτα Βλαντή) ξαφνικά παραλύει και χωρίς κανένα παθολογικό αίτιο, μένει ακίνητη από τη μέση και κάτω. Μπορεί ένα κοινωνικό γεγονός να επηρεάσει τόσο την υγεία κάποιου; Ή μήπως η αιτία βρίσκεται στον γάμο της με τον Φίλλιπ (Νίκος Γεωργάκης); Ο Δόκτωρ Χάιμαν (Γιάννης Βούρος) θα σκάψει όσο πιο βαθειά αντέχει στα μυστικά της οικογένειας προκειμένου να την βοηθήσει.
Πρόκειται για ένα από τα πιο ώριμα έργα του Μίλλερ, το οποίο αν και γράφτηκε το 1995, παραμένει σήμερα επίκαιρο όσο ποτέ. Ο συγγραφέας ψυχαναλύει ένα γάμο και μας δείχνει όλα αυτά που μας κρατούν ακίνητους τη στιγμή που θα έπρεπε να δράσουμε. Όλους τους φόβους και τα μυστικά που μας κρατούν καθηλωμένους σε μια πραγματικότητα, μια σχέση, μια δουλειά που δεν μας ταιριάζει. Ο λόγος του είναι σαγηνευτικός και ανταποκρίνεται πλήρως στη βαλτωμένη κατάσταση που βιώνει σήμερα ο μέσος Έλληνας στην καθημερινή του ζωή με τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις να τον κατακλύζουν και να τον αποπροσανατολίζουν πλήρως. Είναι εντυπωσιακό το πόσο μπροστά ήταν η πένα και οι πνευματικές αναζητήσεις αυτού του σπουδαίου συγγραφέα. Υποκλινόμαστε στην οξυδέρκεια και την καθαρότητα της σκέψης του.
Η σκηνοθεσία της παράστασης ανήκει στην Άσπα Καλλιάνη. Η σκηνοθέτις κατάφερε σε γενικές γραμμές να αναδείξει τις εσωτερικές διακυμάνσεις των ηρώων ποντάροντας στο καλό υποκριτικό της υλικό αλλά και στους ευρηματικούς φωτισμούς του Βασίλη Κλωτσοτήρα που έβαλαν γερά θεμέλια στην απόδοση της απαιτούμενης ατμόσφαιρας. Ωστόσο, αν και υπήρχαν κάποιες δυνατές στιγμές επί σκηνής, το πρώτο μέρος της παράστασης έμοιαζε ατέλειωτο στα μάτια του θεατή που συνεχώς έβλεπε μπροστά του να αναμοχλεύονται τα ίδια γεγονότα χωρίς η δράση να προχωρά. Όλα αυτά έρχονται σε αντίθεση με το δεύτερο μέρος της παράστασης, το οποίο ήταν πραγματικά εξαιρετικό και κρατούσε αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή.
Για το πρωταγωνιστικό δίδυμο του Γιάννη Βούρου και της Παναγιώτας Βλαντή έχουμε να πούμε πραγματικά μόνο τα καλύτερα. Η χημεία τους ήταν τρομερή επί σκηνής. Έβγαλαν μια τρυφερότητα και μια παιδικότητα μοναδική που πέρναγε αμέσως στο θεατή και προκαλούσε κύματα συγκίνησης. Οι ερμηνείες τους ήταν υποδειγματικές και μας κέρδισαν από το πρώτο λεπτό.
Άψογος στο ρόλο του υλιστή Εβραίου συζύγου αποδείχτηκε ο Νίκος Γεωργάκης που κατάφερε να μας δείξει με αριστοτεχνικό τρόπο τις ευαισθησίες που κρύβει ο ήρωάς του κάτω από το σκληρό του προσωπείο. Πολλές καλές ερμηνευτικές στιγμές είχε και η Κάτια Γκουλιώνη στο ρόλο της Μάργκαρετ, συζύγου του Δόκτωρ Χάιμαν. Η ηθοποιός απέδωσε την ηρωίδα της με ρεαλισμό και άφθονο χιούμορ χαρίζοντάς μας κάποιες στιγμές πιο ανάλαφρες. Συμπαθητική και η Δήμητρα Σιγάλα στο ρόλο της Χάριετ, αδελφής της Σύλβια. Η ηθοποιός κατάφερε να φωτίσει μέσα από το ρόλο της την εικόνα της επικριτικής κοινωνίας που ξέρει να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της θυσιάζοντας τις αξίες και τον αυτοσεβασμό της.
Το «Σπασμένο Γυαλί» είναι μια παράσταση που φέρνει το θεατή αντιμέτωπο με τη συνείδησή του και τον ωθεί να ξεπεράσει τα όριά του για να ανακαλύψει ποιός πραγματικά είναι και μέχρι πού μπορεί να φτάσει κυνηγώντας αυτά που πραγματικά επιθυμεί. Αξίζει να την παρακολουθήσετε για τα σπουδαία μηνύματα του συγγραφέα και τις καλές της ερμηνείες.
Καλή σας θέαση!
Πληροφορίες για τη παράσταση : ΕΔΩ
