Από την Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Μια σπουδαία παράσταση με θέμα τη διαχρονική σχέση μάνας και παιδιού παρακολουθήσαμε το βράδυ της Δευτέρας στο «Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου». Αναφερόμαστε στο έργο της Marta Barcelo «Μαμά» (Tocar Mare) που συνεχίζει φέτος για δεύτερη χρονιά την επιτυχημένη του θεατρική πορεία σε μια προσεγμένη σκηνοθεσία του Γιώργου Σουλεϊμάν με τις εξαιρετικές Ελένη Καστάνη και Ευγενία Σαμαρά στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Πρόκειται για ένα έργο που αποτελεί σπουδαίο δείγμα της σύγχρονης σκηνής του ισπανικού θεάτρου με μια πλοκή που άνετα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως κινηματογραφική. Τί θα γινόταν άραγε αν είχαμε τη δυνατότητα να επιλέξουμε τους γονείς και τα παιδιά μας; Η παραδοσιακή μορφή οικογένειας είναι το μοναδικό μοντέλο μέσα στο οποίο το παιδί θα μεγαλώσει με αγάπη; Αυτά κι άλλα παρόμοια ερωτήματα τίθονται μέσα από τη βραβευμένη πένα της συγγραφέως (το έργο κέρδισε το 6ο Τουρνουά Δραματουργίας του Καταλανικού Θεάτρου και το 5ο Τουρνουά Διατλαντικής Δραματουργίας) κάνοντάς μας ν’αναρωτηθούμε για την ουσία και το βάθος της σχέσης μητέρας – παιδιού πέρα από κάθε κοινωνικό στερεότυπο.
Η εύστοχη μετάφραση του κειμένου ανήκει στην Μαρία Χατζηεμμανουήλ που έχει κάνει πραγματικά εξαιρετική δουλειά κατορθώνοντας να περάσει τα μηνύματα της συγγραφέως σε μια νοοτροπία που άνετα μπορεί να ταυτιστεί και ο Έλληνας θεατής.
Τη σκηνοθεσία της παράστασης υπογράφει ο Γιώργος Σουλεϊμάν που έξυπνα οριοθέτησε τη δράση του έργου σε σκηνικό πλαίσιο αφήνοντας τον υπόλοιπο χώρο ως τόπο ενδοσκόπησης και εξομολόγησης των δυο πρωταγωνιστριών. Έστησε μια παράσταση κλιμακώνοντας τη δράση και κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών που τουλάχιστον μέχρι τα μέσα του θεάματος αναρωτιόντουσαν ποιές είναι οι πραγματικές διαστάσεις στη σχέση των δύο γυναικών. Εξαιρετική δουλειά έκανε ο σκηνοθέτης και με το δέσιμο των ηρωίδων χτίζοντας βήμα βήμα τη σχέση τους αναδεικνύοντας παράλληλα το κάθε τους συναίσθημα. Τέλος, μας άρεσε ιδιαίτερα η ομαλή μετάβαση των σκηνών με την αλλαγή των σκηνικών που ενσωματώθηκε στη ροή του έργου αλλά και την τελική απογύμνωση του χώρου που έδωσε έμφαση στην κορύφωση της δράσης.
Στο ρόλο της μαμάς απολαύσαμε την έμπειρη Ελένη Καστάνη ενώ δίπλα της στάθηκε επάξια η Ευγενία Σαμαρά στο ρόλο της κόρης. Η παρουσία της Ελένης Καστάνη ήταν σαρωτική, ανακατεύοντας συχνά τα δάκρυα που έτρεχαν απ’τα μάτια μας με το γέλιο που ζωγραφιζόταν στο πρόσωπό μας. Η ερμηνεία της ηθοποιού ήταν γλυκόπικρη, ειλικρινής και κεντημένη και στην παραμικρή της λεπτομέρεια ενώ η χημεία της με την Ευγενία Σαμαρά επί σκηνής ήταν αναμφισβήτητη. Η νεαρή ηθοποιός απέδειξε πως διαθέτει μεγάλες υποκριτικές δυνατότητες αφού υποστήριξε το ρόλο της και μας έπεισε για την φαινομενικά δυναμική αλλά ουσιαστικά εύθραυστη ηρωίδα της. Της αξίζουν συγχαρητήρια!
Σκηνογραφικά, η Ηλένια Δουλαδίρη έκανε αρκετά καλή δουλειά αποδίδοντας το εσωτερικό της κουζίνας ενός μεσαίου νοικοκυριού. Ωστόσο, κάποιες βελτιώσεις χωρούσαν σε επίπεδο σκηνογραφικό αλλά και μια ποικιλία στο ενδυματολογικό κομμάτι θα έδινε στο συνολικό θέαμα αυτό το κάτι παραπάνω. Εξαιρετικούς και πολύ ιδιαίτερους βρήκαμε τους φωτισμούς της παράστασης από τη Ζωή Μολυβδά Φαμέλη ενώ ενδιαφέρουσα ήταν και η πρωτότυπη μουσική του Θέμη Καραμουρατίδη.
Στο σύνολό της, η «Μαμά» είναι μια παράσταση για την αγάπη που όλοι έχουμε ανάγκη να δώσουμε και να δεχτούμε αλλά φοβόμαστε να βρούμε τον τρόπο να διεκδικήσουμε το δικαίωμα σ’αυτήν. Η «Μαμά» του Γιώργου Σουλεϊμάν είναι μια παράσταση ουσίας που σας υπόσχομαι να σας μείνει αξέχαστη για χρόνια.
Καλή σας θέαση!
