Κριτική της παράστασης «Μπλοκ Ιχνογραφίας»
Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Μια δεύτερη ευκαιρία να παρακολουθήσουμε την παράσταση «Μπλοκ Ιχνογραφίας» έχουμε εδώ και δυο βδομάδες αφού το έργο βρίσκεται ξανά επί σκηνής στον πολυχώρο «Λύχνος». Αρπάξαμε την ευκαιρία και ένα βροχερό βραδάκι Τρίτης την παρακολουθήσαμε με μεγάλη χαρά.
Να θυμίσουμε πως το έργο που βασίζεται στην ποιητική συλλογή του Κώστα Καρτελιά «Μπλοκ Ιχνογραφίας» σε σκηνοθεσία Άννας Σωτρίνη και σε πρωτότυπη μουσική σύνθεση του Μιχάλη Γρηγορίου, ανέβηκε αρχικά στο black box του Ιδρύματος Μ. Κακογιάννης , από τις 29 Οκτωβρίου, έως τις 9 Νοεμβρίου σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία και κερδίζοντας κοινό και κριτικούς. Τώρα όμως ήρθε η στιγμή να κάνει ένα δυναμικό come back για ένα δεύτερο κύκλο παραστάσεων στη σκηνή του θεάτρου Λύχνος και να δώσει την ευκαιρία σε όσους δεν την είδαν ή θέλουν να την ξαναδούν, να το κάνουν.
Στα 70 λεπτά που διαρκεί η παράσταση βλέπουμε στη σκηνή την ποιητική αφήγηση ενός άνδρα που παρατηρεί την καθημερινότητα αλλά ανατρέχει διαρκώς και στη μνήμη. Έτσι, το εσωτερικό ταξίδι του ήρωα γίνεται θεατρικό υλικό που εικονοποιεί καλειδοσκοπικά τις αναμνήσεις, τους συνειρμούς και τις σκέψεις του σε μια παράσταση που παίζει με το χρόνο και «υπονομευτικά» χρήζει συμπρωταγωνίστρια του αφηγητή ή και απόλυτη πρωταγωνίστρια μια γυναίκα.
Ο Χρήστος Κάλλοου, επιστρέφοντας από το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας, πρωταγωνιστεί μαζί με την Ioustina Maciaszek αναλαμβάνοντας τους δυο σχεδόν αρχετυπικούς ρόλους του άνδρα και της γυναίκας. Εκείνος, λίγο πριν από το τέλος της ζωής του, κάνει τον ιδιότυπο προσωπικό απολογισμό του που εμπεριέχει ματαίωση, ήττα, μοναξιά, αλλά και καθημερινές σκέψεις για την φιλία, τον έρωτα, την παιδική ηλικία, την οικογένεια, τον Θεό, τη ζωή και το θάνατο. Εκείνη, πρωταγωνιστεί στη μνήμη του άνδρα και αντιδρά κάποτε απρόβλεπτα σε ένα σκηνικό παιχνίδι που εξελίσσεται με συγκίνηση, χιούμορ, αυτοσαρκασμό και ανατροπές.
Οι ερμηνείες των δύο ηθοποιών είναι εξαιρετικές. Ο Χρήστος Κάλλοου ξεδιπλώνει για άλλη μια φορά το πολύπλευρο ταλέντο του δείχνοντάς μας προσεκτικά κάθε του πτυχή αφού στην παράσταση ερμηνεύει εξαιρετικά και τα τραγούδια του Μιχάλη Γρηγορίου και μάλιστα a capella ή με τη συνοδεία ενός μόνο βιολιού. Η εμπειρία του στη σκηνή φαίνεται από το πρώτο λεπτό της παράστασης αφού κατορθώνει να μεταπηδά θεματολογικά με τρομερή ευκολία εναλλάσοντας παράλληλα τα συναισθήματά του με τρόπο αριστοτεχνικό. Η ερμηνεία του ως παραπληγικός είναι συγκλονιστική και σίγουρα δεν πρέπει κανείς θεατής να την χάσει.
Όσο για την ιδιαίτερα ταλαντούχα Ioustina Maciaszek, την βλέπαμε να κινείται πάνω στη σκηνή σαν αερικό, σαν μια οπτασία και δεν μπορούσαμε να πάρουμε τα μάτια μας από πάνω της. Σημειώστε το όνομά της γιατί περιμένουμε σπουδαία πράγματα από αυτήν στο μέλλον.
Η σκηνοθεσία της Άννας Σωτρίνη όπως και η επιμέλεια στους φωτισμούς της είναι απολύτως εύστοχη. Η σκηνοθέτης, η οποία έχει ασχοληθεί από το 1994 με τη δραματουργική επεξεργασία και τη σκηνοθεσία μιας μεγάλης γκάμας λογοτεχνικών κειμένων διαθέτει την απαιτούμενη εμπειρία για να καταπιαστεί με ένα τόσο εξαιρετικό μα εξίσου απαιτητικό ποιητικό λόγο όπως αυτός του Κώστα Καρτελιά στο «Μπλοκ Ιχνογραφίας». Διαθέτει ωστόσο και το μεράκι αλλά και την αγάπη για τη δουλειά της και αυτό φαίνεται επί σκηνής καθώς αγκαλιάζει με τη σκηνοθετική της ματιά και την παραμικρή σιωπή που υπάρχει.
Η παράσταση ντύνεται και με την εικόνα που επιμελήθηκε στα video του ο Ευάγγελος Κάλλοου, γιος του πρωταγωνιστή που διαθέτει ένα ιδιαίτερο ταλέντο να επεξεργάζεται το κάθε στοιχείο για τη συνοχή της παράστασης και με το πληρέστατο υλικό του μας βάζει κατευθείαν στο κλίμα για το τί πρόκειται να παρακολουθήσουμε επί σκηνής δημιουργώντας την απαιτούμενη ατμόσφαιρα.
Μια παράσταση που σίγουρα αξίζει να παρακολουθήσετε στον πολυχώρο Λύχνος και να ταξιδέψετε μέσα απο τον ποιητικό λόγο του Κώστα Καρτελιά στις αναμνήσεις μιας ολόκληρης ζωής. Καλή θέαση σε όλους!
