Από την Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Ένα σπουδαίο έργο της σύγχρονης παγκόσμιας δραματουργίας ανεβαίνει φέτος σ’ένα αγαπημένο θεατρικό στέκι του Κεραμεικού, δέκα σχεδόν χρόνια μετά το τελευταίο του μεγάλο ανέβασμα και τα απανωτά sold out επί σειρά ετών σ’ένα από τα κεντρικότερα θέατρα των Αθηνών. Αναφερόμαστε στο βραβευμένο έργο “Ο Πουπουλένιος” (The Pillowman) του Ιρλανδού συγγραφέα Μάρτιν ΜακΝτόνα που παρουσιάζεται φέτος στο Σύγχρονο Θέατρο σε σκηνοθεσία του Νικορέστη Χανιωτάκη.
Πρόκειται για ένα κείμενο καθηλωτικό που συνδυάζει στοιχεία αστυνομικού θρίλερ και μαύρης κωμωδίας, δημιουργώντας ένα έργο με αμείωτη ένταση που κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή ως το τέλος. Η πλοκή αναφέρεται σ’ένα συγγραφέα, τον Κατούριαν που ζει σ’ένα κράτος με αυταρχικό καθεστώς και ανακρίνεται από δύο αστυνομικούς για το φρικιαστικό περιεχόμενο των διηγημάτων του και τις ομοιότητές τους με μια σειρά από ανεξιχνίαστες παιδοκτονίες που συμβαίνουν στην πόλη. Στο διπλανό δωμάτιο ανακρίνεται παράλληλα και ο διαταραγμένος μεγαλύτερος αδερφός του συγγραφέα, ο Μίσαλ. Ο κόσμος της φαντασίας μπλέκεται με τον πραγματικό κόσμο, δημιουργώντας ένα σύμπαν όπου όλα είναι πιθανά και απίθανα.
“Ο Πουπουλένιος” είναι ένα σύγχρονο έργο που μιλά για τη βία. Τη βία που γεννιέται και γαλουχείται πρωταρχικά μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον δημιουργώντας βιώματα που σε στιγματίζουν και σε καθορίζουν ως άνθρωπο για όλη σου τη ζωή. Βία που διασπείρεται μέσα στην κοινωνία και συχνά αναπαράγεται μέσω της τέχνης κάνοντας τα όρια του θύματος και του θύτη να περιπλέκονται επικίνδυνα.
Ένα έργο – γροθιά στο στομάχι που σίγουρα δεν μπορεί να σε αφήσει ασυγκίνητο.
Στο σκηνοθετικό τιμόνι της παράστασης βρίσκεται ο πολυπράγμων Νικορέστης Χανιωτάκης που με αρωγό τη ρέουσα μετάφραση της Χριστίνας Μπάμπου-Παγκουρέλη έστησε ένα ατμοσφαιρικό θέαμα που ισορροπεί καλά ανάμεσα στη μαύρη κωμωδία και το αστυνομικό θρίλερ. Αν και ο ρυθμός της παράστασης, ειδικά στο δεύτερο μέρος δεν είναι πάντα σφιχτός, το συνολικό αποτέλεσμα τον δικαιώνει αφού αναδεικνύονται όλα τα μηνύματα που θέλει να περάσει ο συγγραφέας αλλά και η ψυχοσύνθεση των τεσσάρων ηρώων με τις δυνατές σκηνές του έργου να αποδίδονται εξαιρετικά. Η σκηνή ανάμεσα στα δύο αδέρφια και το ουσιαστικό δέσιμό τους ήταν πραγματικά αριστοτεχνική και μας συγκίνησε βαθιά. Όσο για το εύρημα του σκηνοθέτη με το θέατρο σκιών στη διάρκεια της αφήγησης κάθε ιστορίας, ήταν ευφυέστατο. Πολλά μπράβο!
Στους τέσσερις πρωταγωνιστικούς ρόλους απολαύσαμε τον Νίκο Πουρσανίδη (Κατούριαν), τον Αργύρη Αγγέλου (Μίσαλ), τον Αλέκο Συσσοβίτη (αξιωματικός Τουπόλσκι) και τον Γεράσιμο Σκαφίδα (αστυνομικός Άριελ). Πρόκειται για τέσσερις ανθρώπους με ολότελα διαφορετικές προσωπικότητες με τη βία να στιγματίζει τον καθέναν από αυτούς μ’ ένα μοναδικό τρόπο. Η ερμηνεία και η προσέγγιση του καθενός ήταν διαφορετική και ενδιαφέρουσα στα μάτια του θεατή που θαύμασε τέσσερις ηθοποιούς να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό επί σκηνής. Ξεχωρίσαμε τον Αργύρη Αγγέλου στο ρόλο του εύθραυστου και πονεμένου ψυχικά και σωματικά Μίσαλ, έναν ήρωα απαιτητικό και ιδιαίτερα δύσκολο που αποδόθηκε από τον ηθοποιό συγκλονιστικά. Μια σπουδαία ερμηνεία που σίγουρα θα τον ακολουθεί για καιρό και θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη του θεατρόφιλου κοινού. Εξαιρετικός και ο Γεράσιμος Σκαφίδας στο ρόλο του αστυνομικού Άριελ που ενώ αρχικά δεν διστάζει να εκδηλώνει την οργή του με βία ακόμα και με την παραμικρή αφορμή, κατά τη διάρκεια του έργου ο ήρωάς του μετατοπίζεται, αποκαλύπτοντας την ευαίσθητη πλευρά του με τρομερή μαεστρία και κατορθώνοντας τελικά να γίνει με κάποιο τρόπο συμπαθής στο κοινό.
Καθοριστικό ρόλο στο συνολικό αποτέλεσμα έπαιξαν το περιστρεφόμενο και άκρως λειτουργικό σκηνικό που επιμελήθηκε για την παράσταση η Μαρία Φιλίππου και στην ουσία επέτρεπε την παράλληλη δράση των ηρώων σε δυο διαφορετικούς χώρους (αστυνομικό τμήμα- κελί κράτησης), οι σκληροί φωτισμοί του Τάσου Παλαιορούτα αλλά και οι υποβλητικές μουσικές συνθέσεις του Γιάννη Μαθέ που συντέλεσαν ξεκάθαρα στην ατμόσφαιρα του έργου. Όσο για τα κοστούμια της Ιωάννας Καλαβρού ήταν ιδιαίτερα και προσεγμένα και μας άρεσαν πάρα πολύ.
Σας αρέσουν τα παραμύθια; “Ο Πουπουλένιος” δεν είναι σαν τα παραμύθια που γνωρίζετε. Είναι άγριος, σκληρός και ταυτόχρονα τρυφερός μ’ ένα μοναδικό τρόπο. Ένα σπουδαίο έργο για τις ανοιχτές πληγές της ψυχής που πασχίζουμε να κλείσουμε με τους λάθος χειρισμούς. Επισκεφτείτε το Σύγχρονο θέατρο και ακούστε την ιστορία αυτών των ηρώων. Ίσως κάποιος από αυτούς να σας είναι περισσότερο γνώριμος απ’ όσο νομίζετε.
Καλή σας θέαση!
ΠΡΟΣΟΧΗ – Η παράσταση είναι κατάλληλη για θεατές άνω των 16 ετών.
