Κάρμεν Ρουγγέρη σε πρώτο πλάνο : Γυναίκα καριέρας και leader στο παιδικό θέατρo
”Πιστεύω πάρα πολύ στην θεατρική πράξη και ότι τα παιδιά έχουν να κερδίσουν μέσα από το θέατρο. Ασχολήθηκα πολύ με τα δικά μου τα παιδιά και για να είναι ευτυχισμένα έφτιαξα μία θεατρική ομάδα στην γειτονιά μου, διαπιστώνοντας πόσο καλό κάνει στα παιδιά το θέατρο. Αυτός είναι ακριβώς είναι ο λόγος που ξεκίνησα να σκηνοθετώ και να γράφω για τα παιδιά”.
Το όνομα Κάρμεν Ρουγγέρη είναι άμεσα συνυφασμένο με φαντασμαγορικές θεατρικές παραστάσεις με μυθικούς υπερήρωες και πρίγκιπες, με την μουσική, τα τραγούδια και τα ομαδικά θεατρικά παιχνίδια στρατηγικής που περιλαμβάνουν σχέδια και κατασκευές, μέσα σε ένα πέπλο διάχυτης χρυσόσκονης που αιωρείται στην ατμόσφαιρα. Είναι η Κάρμεν των παραμυθιών και της παραμυθιακής αφήγησης, όπως συνηθίζουν να την αποκαλούν οι μικροί αλλά και οι μεγάλοι θαυμαστές της που παρακολουθούν σταθερά το success story της στον χώρο της υποκριτικής και της τέχνης του παιδικού θεάτρου, η Κάρμεν που δημιουργεί και αναλαμβάνει το μάνατζμεντ στο παιδικό στέκι του Εθνικού και αργότερα της παιδικής σκηνής στην Εθνική Λυρική σκηνή. Συγκριτικό της πλεονέκτημα αποτελεί το ανταγωνιστικό βιογραφικό της με εξιδεικευμένες σπουδές στην όπερα σε πανεπιστημιακό ίδρυμα του εξωτερικού και πρωτοπορεί στο παιδικό θέατρο μεταφέροντας διάσημες όπερες στην σκηνή με την μορφή μουσικών παραμυθιών, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στα παιδιά να έρθουν σε επαφή και να εκτεθούν, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η ίδια, σε ακούσματα μελωδικά γνωρίζοντας με ευχάριστο τρόπο την κλασσική μουσική και τους συνθέτες παγκόσμιου βεληνεκούς. Συνοδοιπόροι στις παραστάσεις της αλλά και στα εργαστήρια δημιουργικής απασχόλησης στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης αλλά και στο γνωστό εμπορικό κέντρο Golden hall,με το οποίο ολοκλήρωσε ένα επιτυχημένο κύκλο συνεργασίας τεσσάρων ετών, είναι η άξια όπως τονίζει ομάδα της που αποτελείται από δημιουργικούς ανθρώπους, η συνύπαρξη των οποίων μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να φέρει, κάτι που αποδεικνύεται από το πλήθος παιδιών με τους γονείς τους που έρχονται στο θέατρο. Η συνάντησή μας έγινε στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης που λαμβάνει χώρα το ένα από τα δύο έργα της κυρίας Ρουγγέρη με θεματική για τον μυθικό ήρωα Ηρακλή. Συγχρόνως στο θέατρο Κιβωτός ζωντανεύει επί σκηνής “Ο μαγικός αυλός” του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, παράσταση που θα συνεχίσει το ταξίδι της σε όλη την Ελλάδα.
- Πότε αντιληφθήκατε ότι η ζωή σας θα συσχετιστεί με το θέατρο;
Από πολύ μικρή ηλικία στην Κύπρο όπου ο πατέρας μου ήταν καθηγητής. Έγινε μία ακρόαση στο σχολείο για την “Χιονάτη και τους εφτά νάνους” για να μοιράσουν ρόλους στα παιδιά, στη οποία πήγα και εγώ που ήμουν στην τρίτη τάξη του δημοτικού και επειδή τραγουδούσα καλά μου δώσανε τον ρόλο του καθρέφτη που ήταν τραγουδιστός ρόλος και με ρωτούσε η κακιά βασίλισσα και εγώ απαντούσα. Αυτό ήταν το πρώτο ερέθισμα. Όταν ήρθαμε στην Αθήνα οι καλόγριες της Παμμακαρίστου οργανώνανε ερασιτεχνικές παιδικές παραστάσεις προκειμένου να μαζέψουν χρήματα για να κάνουν δώρα στα φτωχά παιδάκια τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Εκεί πήρα μέρος και έτυχε να είναι μία ηθοποιός του εθνικού θεάτρου η Νέλλη Μαρσέλλου-Γλυκοφρύδη, η οποία ακούγοντάς με μου είπε ότι έχω ταλέντο και ότι πρέπει να ασχοληθώ πραγματικά με το θέατρο, ήμουν δώδεκα χρονών τότε. Η αλήθεια είναι ότι και στο σχολείο έλεγα όλα τα ποιήματα και έτσι ξεκίνησαν τα πράγματα φτάνοντας να αποτελεί ένα όνειρό μου. Έπαιζα σε ερασιτεχνικές παραστάσεις και κάποια στιγμή έδωσα εξετάσεις και πέρασα στην σχολή του Κουν.
- Μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν που αφορά πρόσωπα και καταστάσεις σημαντικές για εσάς;
Τελειώνοντας το αντίστοιχο σημερινό λύκειο, πεθαίνει ο πατέρας μου και μείναμε κυριολεκτικά στο δρόμο, ήταν πολύ άσχημα τα πράγματα και έπρεπε να δουλέψω οπωσδήποτε. Έβρισκα λοιπόν διάφορες δουλειές που τις άφησα γιατί είχα πολλά προσόντα , δεδομένου ότι ο πατέρας μου μας είχε σπουδάσει και μας είχε δώσει πάρα πολλά εφόδια, συγκεκριμένα ήξερα τρεις γλώσσες σε ηλικία δεκαοχτώ χρονών και γενικά ήμουνα πολύ διαβασμένο παιδί. Σε μία από αυτές τις δουλειές μου έδιναν 1500 δραχμές εκείνη την περίοδο τα οποία όμως δεν μου έφταναν για να μπορέσω να ζήσω και να σπουδάσω το θέατρο. Έτσι έδωσα εξετάσεις στην Ολυμπιακή, που ήταν ένα άλλο όνειρό μου να γίνω αεροσυνοδός, πέρασα και ο μισθός μου θα ήταν 3500 δραχμές, αλλά ο διευθυντής στην προηγούμενη εταιρία που δούλευα ο Νεόφυτος Σωφρονίου, τον οποίον πάντα τον αναφέρω ως τον πρώτο ευεργέτη μου, αύξησε αμέσως τον μισθό μου σε 3500 δραχμές, γιατί είχε εκτιμήσει ότι με όσα καταπιανόμουν τα έκανα με πολύ μεγάλη προσοχή και έτσι με αυτά τα χρήματα που κέρδισα μπορούσα να πληρώνω το ενοίκιο και να σπουδάσω. Στην πορεία μου που περιελάμβανε και σπουδές στο τραγούδι έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο ένας λυρικός καλλιτέχνης ο Νίκος Καλογεράς, ο οποίος με προέτρεψε να υπηρετήσω το θέατρο σπουδάζοντας το, γιατί πίστευε ότι είχα πολλά προσόντα. Μετά το τέλος των θεατρικών σπουδών μου αμέσως δούλεψα με τον Δημήτρη Ροντήρη που θεωρείται μία κορυφή στο χώρο της αρχαίας τραγωδίας και για αυτό αν δείτε τις παραστάσεις μας, αυτές που έχουν σχέση με την μυθολογία, θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ένα σκαλάκι για να πας αργότερα στην αρχαία τραγωδία. Έμεινα στο εθνικό σαράντα χρόνια και έχω παίξει σε όλες τις παραστάσεις που μπορείτε να φανταστείτε, σε όλες τις αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες, μαζεύοντας πολύ υλικό και αντλώντας μοιραία πολλές γνώσεις, τις οποίες βάζω μέσα στις παραστάσεις που κάνω. Όσον αφορά το παιδικό στέκι του Εθνικού θεάτρου, το οποίο δημιούργησα, έφυγα τελικά μετά από έξι χρόνια πολύ μεγάλης επιτυχίας έχοντας 180.0000 άτομα σε λίστα αναμονής. Φαίνεται ότι ενόχλησε η επιτυχία, εγώ δήλωσα παραίτηση και ο κόσμος με ακολούθησε. Το ίδιο συνέβη και στην Λυρική Σκηνή, μετατρέποντας την σε νούμερο ένα σκηνή για τα παιδιά, αλλά ήρθε ένας καινούργιος διευθυντής όπως γίνεται σε όλα τα κρατικά θέατρα και στην Ελλάδα γενικότερα, που δεν συνεχίζει το έργο που έχει κάνει ο προηγούμενος, θέλοντας να κάνει καινούργια και μοντέρνα πράγματα και κατέστρεψε την Λυρική σκηνή.
- Αδιαμφισβήτητα τα παραμύθια επηρεάζουν με ευεργετικό τρόπο την ψυχοσύνθεση των παιδιών. Ποια θεωρείται την καταλληλότερη ηλικία για να τα μυήσουμε σε αυτά;
Πιστεύω ότι η ηλικία των δύο ετών είναι κατάλληλη για να ξεκινήσουμε στα παιδιά τα παραμύθια, αν κρίνω από την εγγονή μου, που ακούει παραμύθια που της διαβάζουν η μητέρα της και ο πατέρας της για να κοιμηθεί και ότι από την ηλικία των δυόμισι ετών μπορεί το παιδί να πάει στο θέατρο σε επιλεγμένες παραστάσεις πάντα. Μια κακή παράσταση μπορεί να είναι τραυματική για το παιδί και να μην θέλει να ξαναπάει και εμάς μας ενδιαφέρει να βρίσκεται το παιδί στο θέατρο το οποίο πρέπει να αποτελεί πηγή γνώσης για αυτό. Επιπλέον η συμμετοχή του παιδιού σε μία παράσταση και σε ένα θεατρικό εργαστήρι το βοηθά να γνωρίσει τον εαυτό του, να αποκτήσει αυτοπεποίθηση, να εξωτερικευτεί, να κοινωνικοποιηθεί και να δουλέψει συλλογικά έχοντας έναν στόχο για να χτίσει μία παράσταση.
- Τα παραμύθια και οι διασκευές τους: έχουμε δικαίωμα να αλλάζουμε την πλοκή, στοιχεία από τους χαρακτήρες και το τέλος τους;
Ας πάρουμε για παράδειγμα το παραμύθι “Χάνσελ και Γκρέτελ” που θα παρουσιάσω του χρόνου. Πρόκειται για ένα πολύ σκληρό παραμύθι που εγώ το έχω αλλάξει. Μέσα σε αυτό το παραμύθι η μάγισσα τρώει τα παιδιά στα καλά καθούμενα. Αδιαμφισβήτητα υπάρχουν κακίες στην ζωή και η μάγισσα αντιπροσωπεύει τον κακό άνθρωπο που θα συναντήσουν στην ζωή τους τα παιδιά. Εγώ επειδή θέλω να δικαιολογήσω ότι τρώει τα παιδιά χωρίς λόγο, την βάζω να τα κάνει μπισκότα για να τα τιμωρήσει επειδή κοροϊδεύουν. Η μάγισσα έχει μία μανία με τα παιδιά που κοροϊδεύουν. Αποτελεί δηλαδή για μένα μια μεγάλη ευκαιρία να πάρω αυτό το παραμύθι και να το χρησιμοποιήσω όπως θέλω βάζοντας το μπούλινγκ μέσα στην θεματική του. Έρχομαι σε συνεχή επαφή με τα παιδιά και βλέπω πως κοροϊδεύουν το ένα το άλλο. Το ίδιο συμβαίνει και σε εκπομπές στην τηλεόραση, όπου κάποιοι παρουσιαστές βάζουν στην άκρη έναν ανυπεράσπιστο ηθοποιό, τον σχολιάζουν αρνητικά για τον τρόπο ντυσίματός του και η ίδια νοοτροπία έχει μεταφερθεί και στα παιδιά. Το παιδί είναι ένα άγραφο τετράδιο και πρέπει να προσέχουμε πολύ τι γράφουμε μέσα σε αυτό.
- Βάζοντας σε ένα πλαίσιο αυτό που ονομάζουμε παιδαγωγικός ρόλος του θεάτρου και με αφορμή την πρεμιέρα πριν λίγες μέρες στον κινηματογράφο από την Disney του κλασσικού παραμυθιού “Η πεντάμορφη και το τέρας”, στην οποία υπονοείται μία πιθανή σχέση με δύο ήρωες του ίδιου φύλου, θέλω να σας ρωτήσω κατα πόσο μπορεί το παιδικό θέατρο να θίγει κοινωνικά θέματα και καταστάσεις που ζούμε όπως η διαφορετικότητα, ο ρατσισμός , η φτώχεια και τα ναρκωτικά παρουσιάζοντας στα παιδιά και τις άλλες όψεις της ζωής;
Εμένα με ενδιαφέρει να δίνω στα παιδιά πρότυπα. Δεν κατηγορώ κάτι το διαφορετικό, μπορεί να υπάρχει ελεύθερα, αλλά δεν θα το προωθούσα. Συγκεκριμένα ξεκινάω τον Κουρέα της Σεβίλλης με ένα ζευγάρι, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, που βλέπονται και ερωτεύονται με την πρώτη ματιά και το τονίζω αυτό ένα αγόρι και ένα κορίτσι και η αγάπη της ιστορίας μας έχει κιόλας ξεκινήσει. Το θέμα του ρατσισμού το βρίσκω πολύ σημαντικό και όσον αφορά την ομοφυλοφιλία η άποψή μου είναι ότι το κάθε παιδί πρέπει να βρει τον εαυτό του από μόνο του χωρίς να του δώσουμε τροφή. Επίσης για το παιδί που έχει αναπηρία πρέπει να επισημάνουμε στα παιδιά ότι δεν υπάρχει διαφορά και ότι είμαστε όλοι ίσοι σε αυτό τον κόσμο.
- Ποιοι ήρωες έχετε διαπιστώσει, από την θεατρική σας εμπειρία, ότι αιχμαλωτίζουν τις καρδιές των λιλιπούτειων φίλων μας;
Οι ήρωες που έχουν ξεχωρίσει τα παιδιά είναι ο Οδυσσέας, ο Θησέας, ο Αχιλλέας, ο Ιάσονας και ο Ηρακλής πού κατέχει την πρώτη θέση και αποτελεί το νούμερο ένα στις προτιμήσεις των παιδιών.
- Ποια στοιχεία συντελούν ώστε ένας άνθρωπος να κατακτήσει την διαχρονικότητα και να γίνει πρότυπο για τις επόμενες γενιές; Τα ονόματα Θεία Λένα και Τιμ Μπάρτον με τι είναι ταυτόσημα για εσάς;
Η Θεία Λένα σίγουρα θα μπορούσε να είναι πρότυπο για τις επόμενες γενιές. Ήταν μία σπουδαία προσωπικότητα. Τελευταία έγινε ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ για την ζωή της από την εγγονή της, που καλό θα ήταν να το βρείτε και να το διαδώσετε, ώστε να την γνωρίσουν και τα νέα παιδιά. Τώρα για τον Τιμ Μπάρτον, είναι ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης, δεν γνωρίζω κάτι περισσότερο να σας πω.
- Συνύπαρξη ψηφιακού κόσμου, διαδραστικών δραστηριοτήτων και παιδικού θεάτρου υπό την έννοια ότι τα συνεχώς εξελισσόμενα μοντέλα των υπολογιστών, των tablets και των iPod από τις εταιρίες παρέχουν στα παιδιά αναρίθμητες δυνατότητες για ηλεκτρονικά παιχνίδια, για μουσική, για τα πιο τελειοποιημένα κινούμενα σχέδια και θεάματα καθιερώνοντας καινούργια είδη ψυχαγωγίας. Είναι τελικά θετική ή αρνητική αυτή η συνύπαρξη;
Έχει μια μαγική ιδιότητα το θέατρο, το καλό θέατρο, το βλέπω στις παραστάσεις μου γιατί συνηθίζω να είμαι κάθε μέρα εδώ. Τα παιδιά έρχονται έχοντας κρυφά ένα tablet ή ένα κινητό στο χέρι τους και βλέπω πως ξεκινάει η παράσταση γιατί είμαι από πάνω. Βγάζουν το κινητό, γιατί δεν τους ενδιαφέρει η παράσταση, αφού έχουν έρθει επειδή το σχολείο κανόνισε να το δουν. Αν η παράσταση είναι πράγματι καλή, παρατηρόντας παράλληλα πόσο τα παιδιά έχουν ανάγκη από τρυφερά πράγματα, αρχίζει και τους κερδίζει το έργο και κλείνουν το κινητό. Αυτό για μένα αποτελεί νίκη. Βέβαια μέσα στα μηχανήματα υπάρχουν τρομερά εφέ και τα παιδιά έχουν ευκολίες, γιατί ψηφιακά μπορούν να κάνουν ότι θέλουν, έχοντας απεριόριστες δυνατότητες, ενώ μέσα στο θέατρο δεν μπορεί κανείς να κάνει πολλά πράγματα και πρέπει να βρεις τρόπο να τα κερδίσεις, κάτι το οποίο στις μέρες μας είναι πιο δύσκολο να το πετύχεις. Στα κινούμενα σχέδια υπάρχει βιαιότητα και θέλω να τονίσω ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη από ηρεμία.
- Η “ηλεκτρονική” καθημερινότητα των γονιών και η επικοινωνιακή απασχόληση με τα παιδιά τους. Το προσωπικό σας σχόλιο από την εμπειρία σας.
Είναι καταστροφή και το βλέπω από την εγγονή μου, η οποία όταν παρατηρώ στο κινητό ότι κάποιος με πήρε, μου λέει να το αφήσω στην άκρη. Τα παιδιά θέλουν να ασχολείσαι μαζί τους, θέλουν διάλογο, κάτι που είναι πολύ σημαντικό και για αυτό τον λόγο βγήκε και αντίστοιχη διαφήμιση. Διαφορετικά το παιδί απομονώνεται, δεν υπάρχουν σχέσεις και δεν πλησιάζει πια ο ένας τον άλλο.
- Σε τι βαθμό θεωρείται ότι ωφελούνται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα πρόσωπα της απολύτου επικαιρότητας όπως καλλιτέχνες και άνθρωποι του μιντιακού κόσμου;
Πιστεύω ότι ωφελούνται άλλοι πολύ και άλλοι λίγο.
- Για την σημαντικότητα του μαθήματος της θεατρικής αγωγής και της μουσικής στα σχολεία συνοδευόμενο με εργαστήρια υποκριτικής θα λαμβάνατε μέρος σε μία συντονισμένη προσπάθεια με την μορφή διαφημιστικής εκστρατείας;
Εάν μου είχε ζητηθεί θα το έκανα.Απλώς σε αυτή την χώρα που την λατρεύουμε όλοι και μας πληγώνει πάρα πολύ, πιστεύω ότι καθένας που ανεβαίνει στην εξουσία και από το χέρι του κρέμεται το τι θα κάνει στην παιδεία, θέλοντας να πρωτοτυπήσει και να κάνει άλλα πράγματα, καταργεί ότι έχει κάνει ο προηγούμενος ακόμα και τα καλά και τελικά καταστρέφει κάνοντας χειρότερα. Όσο περνάει από το χέρι μου, όταν με καλέσουν πηγαίνω σε διάφορα σχολεία και μιλάω, αλλά δεν έχω τον απαιτούμενο διαθέσιμο χρόνο, γιατί είμαι πάρα πολύ απασχολημένη με τις παραστάσεις μου και την προετοιμασία τους, όπως τώρα που είμαι βουτηγμένη στα βιβλία για την παράσταση που θα ανεβάσω την επόμενη χρονιά.
- Με ποια κριτήρια επιλέγετε τους υποψήφιους στις οντισιόν;
Όταν σε μία ακρόαση έρχονται 800 άτομα αυτός που έχει τα περισσότερα προσόντα αυτός θα επιλεγεί. Συνήθως παίρνω μόνο απόφοιτους αλλά είχα κάνει εξαίρεση και είχα επιλέξει μία φοιτήτρια που ήταν εξαιρετικά καλή. Πιστεύω ότι το ταλέντο “το έχεις ή δεν το έχεις” αλλά θεωρώ τις σπουδές απαραίτητες. Με πειράζει όταν έρχονται στην οντισιόν ακαλλιέργητοι ηθοποιοί .Θέλω να έχουν μόρφωση και αυτό φαίνεται πάνω στην σκηνή, δεδομένου ότι στην σχολή, σε μαθαίνουν να λειτουργείς και να συνυπάρχεις. Στην όπερα μόνο μία φορά έκανα εξαίρεση γιατί ήταν θέμα φωνής και συμπτωματικά ήταν πολύ ταλαντούχα κοπέλα και στην συνέχεια πήγε και σπούδασε.
- Στις σύγχρονες παιδικές σκηνές σας έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον κάποιες καινούργιες ανερχόμενες ομάδες;
Πιστεύω ότι έχει ανέβει ο πήχης και υπάρχουν και καλές δουλειές. Εγώ συγκεκριμένα είχα ξεκινήσει να ασχολούμαι με τα παιδιά όταν έτυχε να είμαι σε μία επιτροπή, η οποία έβλεπε όλες τις παραστάσεις που απευθυνόντουσαν στα παιδιά, προκειμένου να δώσει άδεια στα σχολεία να πηγαίνουν να τις βλέπουν και είχα πραγματικά φρίξει. Παρακολουθούσα γύρω στις πενήντα παραστάσεις το χρόνο και είπα ότι πρέπει επιτέλους να ασχοληθούμε σοβαρά με αυτό το θέμα, ενώ παράλληλα είχα τρομερές ενοχλήσεις από πολιτικά πρόσωπα για να με πείσουν να δώσω άδειες, αλλά εγώ ήμουν κάθετη και η αλήθεια είναι ότι έπειθα και τους άλλους γιατί δεν πρέπει να τις δώσουν. Παραιτήθηκα αμέσως από αυτή την διαδικασία όταν μου έγινε πρόταση να δημιουργήσω την παιδική σκηνή του Εθνικού θεάτρου. Υπάρχουν κάποιοι ηθοποιοί που κάνουν παιδικές παραστάσεις επειδή δεν βρίσκονται στην τηλεόραση. Εμένα με ενδιαφέρει αυτοί που ασχολούνται με το θέατρο για τα παιδιά να μην το αντιμετωπίζουν σαν λύση ανάγκης. Εμένα προσωπικά αν μου πεις να διαλέξω, έχοντας από την μία πλευρά το μεγαλύτερο ρόλο του θεάτρου και από την άλλη μία παράσταση για τα παιδιά, θα επιλέξω την παράσταση για τα παιδιά. Είναι έργο ζωής για μένα και πιστεύω ότι στην δική μας ομάδα αυτό το έχει εκτιμήσει ο κόσμος, το πόσο δουλεύουμε για την παραμικρή λεπτομέρεια.
- Talent shows για μικρά παιδιά. Καταθέστε μου την προσωπική σας άποψη.
Δεν είμαι σύμφωνη. Το τελευταίο talent show που είχε γίνει βέβαια δεν ήταν ενοχλητικό γιατί δεν παίρνανε βραβεία. Όταν όμως συμβαίνει το αντίθετο μπορεί να είναι τραυματικό και περισσότερο κοιτάζω τα άλλα τα παιδιά που μένουν χωρίς βραβεία. Συγκεκριμένα είχε τύχει να πάρω μέρος σε έναν διαγωνισμό στην Καρδίτσα με παιδιά που τραγουδούσαν από όλη την Ελλάδα και πραγματικά τρόμαξα γιατί βγάλαμε μοιραία κάποια παιδιά αν και όλα τραγουδούσαν πάρα πολύ καλά και πέρασα μετά γύρω στις έξι ώρες να παρηγορώ αυτά που δεν βραβεύτηκαν. Με πείραξε πολύ και είπα στον εαυτό μου ότι ποτέ δεν θα το ξανακάνω.
- “Ξεκινώντας ηθοποιός”-“ξεκινώντας συγγραφέας”, τι συμβουλές θα δίνατε;
Ο ηθοποιός για μένα, ξεκινώντας την καριέρα του, θα πρέπει να χαίρεται αν του δίνεται η ευκαιρία να υπηρετήσει το θέατρο μέσα από οποιονδήποτε ρόλο, ακόμα και τον πιο μικρό. Ακόμα να θεωρεί ότι καριέρα είναι να υπάρχεις μέσα στον χώρο. Να βρίσκεις δουλειά δηλαδή. Θα πρέπει ακόμα να ξέρει ότι η αναγνώριση και η αναγνωρισιμότητα…Αν είναι ν’αρθει θε ν’αρθεί…..Προς θεού να μην είναι αυτό το όνειρό του!!! Τώρα για το δεύτερο σκέλος της ερώτησης σας….δεν ξέρω.. εμένα μου προέκυψε εντελώς τυχαία οπότε δεν ξέρω και να συμβουλεύω.
- Στην ακαδημαϊκή έρευνα δημιουργούνται συλλογικοί τόμοι για κάποιο αντικείμενο μελέτης. Θα συμμετείχατε σε ένα έργο αντίστοιχο για το παιδικό θέατρο συνοδευόμενο με πλούσιο φωτογραφικό υλικό;
Πάντα δίνω τα δικά μου γραπτά και τις δικές μου ιδέες.
- Ποιο θα ήταν ένα ισχυρό κίνητρο για να επιστρέψει η Κάρμεν Ρουγγέρη στο “κανονικό” θέατρο”, κάτι που θα αποτελέσει θεατρικό γεγονός της χρονιάς για τον κόσμο που σας αγαπάει και με ποιους συναδέλφους σας θα επιθυμούσατε να συνυπάρξετε στην σκηνή;
Αν κάτι μου αρέσει το κάνω ακόμα και αυτή την στιγμή. Συγκεκριμένα ακόμα και μεγάλα και σημαντικά πράγματα όπως ο Σαίξπηρ δεν με ενθουσιάζουν αλλά αν βρεθεί αυτό το αποκαλούμενο “κάτι” που να έχει ένα έργο θα το κάνω. Θα ήθελα πάρα πολύ να βρω ένα έργο να παίξω με την κόρη μου. Την θεωρώ μορφή και η συνεργασία μαζί της στο παιδικό θέατρο είναι συγκλονιστική αποδίδοντάς της το πενήντα πέντε τοις εκατό της επιτυχίας των παραστάσεων μας. Η Χριστίνα είναι ξεχωριστή ύπαρξη.
- Η τέχνη ως θεραπεία αποτελεί τίτλο ενός πολύ σημαντικού βιβλίου του σύγχρονου φιλόσοφου Alain de Botton και του καθηγητή ιστορίας Τέχνης John Armstrong. Συμφωνείτε με αυτή την φράση και θα κάνατε βιωματικά σεμινάρια τέχνης από την θέση της καθηγήτριας;
Το πιστεύω, η τέχνη είναι αποκούμπι, οπότε είναι θεραπεία. Όταν καταφεύγεις σε αυτήν σε κάποιες δύσκολες στιγμές σου αποδεικνύεται ότι καταφεύγεις γιατί σου κάνει καλό. Όσον αφορά τα σεμινάρια, θα μπορούσα να κάνω με θέμα την δημιουργία μιας παράστασης, ώστε να βοηθήσω καθηγητές να φτιάξουνε παραστάσεις, μεταδίδοντας αυτό που έχω μέσα μου.
Υ.Γ. Είναι γεγονός ότι τα κριτήρια επιλογής των θεατρικών παραστάσεων της κυρίας Κάρμεν Ρουγγέρη είναι ενταγμένα σε ένα γενικότερο πλαίσιο φιλοσοφίας σύμφωνα με το οποίο η τέχνη του παιδικού θεάτρου αποτελεί έναν από τους πιο αποδοτικούς τρόπους επένδυσης του αναπτυσσόμενου γνωσιακού κεφαλαίου των μικρών παιδιών.
