Επανακυκλοφόρησε το βιβλίο του Βαγγέλη Ραπτόπουλου με τίτλο ΧΑΣΑΜΕ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ (7η χιλιάδα) από τις Εκδόσεις Κέδρος. Ένα μυθιστόρημα που αναφέρεται έμμεσα στην απουσία του αρσενικού προτύπου από τον σύγχρονο κόσμο. Σε πρώτο πλάνο, ένας νεανικός και ένας ώριμος έρωτας, με τις αποκλίσεις και τους παραλληλισμούς τους. Kαι στο βάθος, αλλού σπαρακτική κι αλλού τρυφερή και αστεία, η αφήγηση μιας αργοπορημένης ενηλικίωσης.
Πριν από είκοσι χρόνια, ο πατέρας του Άγγελου Γεωργιάδη εγκατέλειψε τον ίδιο και τη μητέρα του για χάρη της θείας Τίνας. Τώρα ο θάνατος του Μπαμπά θα φέρει σε επαφή τα εναπομείναντα μέλη της οικογένειας. Και στην κατοχή του γιου θα περιέλθει ένα τετράδιο, όπου ο πατέρας του αφηγείται την αρχική φάση του έρωτά του με τη μικρή αδελφή της μαμάς. Διαβάζοντας το χειρόγραφο, ο τριαντάχρονος Άγγελος θα οδηγηθεί σε έναν γραπτό αναστοχασμό της δικής του ζωής, που θυμίζει αυτοσχέδια ψυχοθεραπεία. Και θα αποπειραθεί να εξερευνήσει το παρελθόν, αλλά και το παρόν του, αναζητώντας τη λύτρωση.
Ένα μυθιστόρημα που αναφέρεται έμμεσα στην απουσία του αρσενικού προτύπου από τον σύγχρονο κόσμο. Σε πρώτο πλάνο, ένας νεανικός και ένας ώριμος έρωτας, με τις αποκλίσεις και τους παραλληλισμούς τους. Kαι στο βάθος, αλλού σπαρακτική κι αλλού τρυφερή και αστεία, η αφήγηση μιας αργοπορημένης ενηλικίωσης.
Το ΧΑΣΑΜΕ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ πρωτοεκδόθηκε από τον Πατάκη το 2005, ενώ μεταξύ 2011 με 2017 παρέμεινε εκτός κυκλοφορίας.
«Μια ιστορία όπου ο συγγραφέας επιστρατεύει μια αφοπλιστική ελαφράδα και απλότητα για να τη διηγηθεί… Στο μυθιστόρημα
υπάρχει διάχυτη μεν μια παρωδιακή νότα, ωστόσο κανείς δεν γελά ούτε και κλαίει. Μια υβριδική ατμόσφαιρα χαρμολύπης που
δεν εκδηλώνεται κραυγαλέα διαπερνά όλο το κείμενο».
Σταυρούλα Σκαλίδη, (Φιλολογική) Βραδυνή
«Γραμμένο με το απαράμιλλο κράμα παιδικής αφέλειας και υπομανιακής λεπτολογίας που χαρακτηρίζει την τέχνη και τη γλώσσα του Bαγγέλη Pαπτόπουλου, εδώ και αρκετά χρόνια… Στα κομμάτια όπου ακολουθούμε τον μικρό Άγγελο κατά τη διάρκεια της μακριάς ημέρας του χωρισμού των γονιών του, εκεί ειδικά, ο Pαπτόπουλος συνδυάζει, με δαιμονιώδη επινόηση και κατακτημένη μαστοριά, τη φιλμικά διεισδυτική ματιά και τη διογκωμένη φαντασίωση ενός παιδιού που είναι σε μεγάλη ψυχική ένταση και έξαψη».
Aλέξης Zήρας, Η Αυγή της Κυριακής
