Η συγγραφέας Δήμητρα Παπαναστασοπούλου μας μιλάει για το βιβλίο της που κυκλοφορεί από την Εμπειρία Εκδοτική, με τίτλο «Ανεξέλεγκτο πάθος»
Μιλήστε μας για την υπόθεση του βιβλίου σας.
Πρόκειται για μια ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα. Είναι η ιστορία μιας γυναίκας, μεγαλωμένης μέσα σε φοβερή ένδεια και οικογενειακή αδιαφορία σε κάποια προσφυγική γειτονιά του Πειραιά. Στέκεται τυχερή∙ γνωρίζει και παντρεύεται ένα πάμπλουτο εφοπλιστή. Η ζωή της αλλάζει εντελώς, αλλά τα πάθη της την κυβερνούν και καταστρέφουν όσα έχτισε η αγαθή τύχη, παρασύροντας στη δυστυχία τους ανθρώπους που την αγάπησαν. Η ιστορία ξετυλίγεται στον Πειραιά, στο Λονδίνο, στην Ισπανία και στη Θεσσαλονίκη, ενώ διατρέχει και μια σύντομη ιστορία της εμπορικής μας ναυτιλίας.
Πως εμπνευστήκατε την ιστορία και ποιο μήνυμα θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες σας;
Τα μηνύματα είναι πολλά, αλλά το βασικότερο είναι η σπουδαιότητα των ανθρωπίνων σχέσεων, η αγάπη που πρέπει να υπάρχει πάντα ως οδηγός των πράξεών μας και ο αγώνας για την προστασία των αγαπημένων μας προσώπων.
Πόσο διάστημα κάνατε να το γράψετε και πως επηρέασε αυτό την καθημερινότητά σας;
Μου χρειάστηκε σχεδόν ένας χρόνος, αν υπολογίσουμε και τους μήνες για την έρευνα. Η μελέτη και το γράψιμο έχει ενταχθεί εδώ και χρόνια στην καθημερινότητά μου. Συνήθως ασχολούμαι μ’ αυτά μετά το μεσημέρι και μέχρι αργά το βράδυ.
Ποιο είναι το σημείο εκείνο που απαίτησε περισσότερη δουλειά από μέρους σας ή έχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά ή το μυαλό σας και γιατί;
Περισσότερη δουλειά απαιτεί πάντα η ιστορική έρευνα, επειδή ψάχνω λεπτομέρειες. Δίνω ιδιαίτερη σημασία σ’ αυτές, επειδή θεωρώ ότι έχουν τη δύναμη να πλησιάζουν περισσότερο το «πραγματικό» ή το «οικείο» μέσα στα κείμενα.
Οι χαρακτήρες σας ζουν ακόμα μετά το κλείσιμο των σελίδων του βιβλίου; Τους σκέφτεστε;
Είναι όλοι τους παιδιά μου, άρα, πάντα τους σκέπτομαι.
Πιστεύετε ότι συνεχίζουν να ζουν στη σκέψη των αναγνωστών σας;
Δεν το γνωρίζω, αλλά το επιθυμώ, γιατί αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, σημαίνει ότι το βιβλίο άρεσε πολύ.
Ένας συγγραφέας σταματάει ποτέ να γράφει ή να δουλεύει στο μυαλό του την υπόθεση μιας επόμενης ιστορίας που έχει να εξιστορήσει;
Υπάρχουν συγγραφείς που έχουν πάντα έμπνευση, οπότε η απάντηση είναι «ναι». Υπάρχουν, όμως, κι άλλοι που κάποια στιγμή «στερεύουν» και ψάχνουν για πηγές έμπνευσης.
Σήμερα διαβάζουμε σε ψηφιακή μορφή βιβλία ενώ έχουμε καταφέρει ακόμα να διατηρούμε την έντυπη μορφή τους. Σε τι μορφή προτιμάτε εσείς να διαβάζετε τα βιβλία; Είστε υπέρ της εξέλιξης;
Είμαι υπέρ της εξέλιξης σε πολλά θέματα, π.χ. γράφω σε υπολογιστή και όχι σε γραφομηχανή ή σε χαρτί. Ωστόσο, λατρεύω τη μυρωδιά του χαρτιού, αγαπώ και προτιμώ να κρατώ ένα βιβλίο στα χέρια μου και να διαβάζω. Κι όμως, είναι άπειρες οι φορές που διαβάζω απ’ ευθείας από τον υπολογιστή τεράστια κείμενα.
Τι θα ήταν το χτες, το σήμερα και το αύριο χωρίς βιβλία;
Η καταγραφή είναι η μητέρα της ιστορίας και της γνώσης. Και μόνη η καταστροφή της βιβλιοθήκης της αρχαίας Αλεξάνδρειας κόστισε στην ανθρωπότητα πολύ ακριβά. Αν έλειπαν τα βιβλία, η κάθε γενιά θα ήταν καταδικασμένη σε μια στατικότητα και σε παντελή έλλειψη προόδου, αναμασώντας και μένοντας σε όσες πληροφορίες μάθαινε από τους ζώντες προγόνους της.
Μπορεί ένας συγγραφέας να αφυπνίσει το αναγνωστικό κοινό, να το κάνει να κινητοποιηθεί και εν τέλει να διαμορφώσει συμπεριφορές;
Ναι, μπορεί. Η δύναμη της γραφής είναι τεράστια και έχει αποδειχθεί. Σκεφθείτε την περίφημη υπόθεση Ντρέϋφους για παράδειγμα.
Μπορείτε να σκεφτείτε τον εαυτό σας σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου δεν ασχολείται καθόλου με τη συγγραφική διαδικασία;
Μέχρι ένα σημείο στη ζωή μου, μελετούσα και διάβαζα, εργαζόμουν πολλές ώρες και η συγγραφή απουσίαζε εντελώς. Από τη στιγμή, όμως, που απελευθερώθηκε ο προσωπικός μου χρόνος και άρχισα να γράφω, όλα άλλαξαν. Είναι αδύνατον να σκεφτώ ότι μπορεί να περάσει μια μέρα και να μη γράψω, έστω ένα μικρό κείμενο, γιατί η γραφή έχει πάρει τη θέση και τη σπουδαιότητα του οξυγόνου για μένα.
Ευχαριστούμε για την παραχώρηση της συνέντευξης και ευχόμαστε πάντα καλοτάξιδες δημιουργίες.
Κι εγώ ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία της επικοινωνίας που μου προσφέρατε.
-συνέντευξη
Λυδία Ψαραδέλλη
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Κοκκινιά και Καστέλα. Φτώχια και πλούτος. Δύο πρόσωπα του Πειραιά, με ένα τεράστιο χάσμα ανάμεσά τους. Ο έρωτας και το πάθος μπορούν, άραγε, να εκμηδενίσουν τα εμπόδια και τις διαφορές;
Η Φρίντα, μεγαλωμένη μέσα σε υλικές και συναισθηματικές στερήσεις, αρπάζει το χέρι μιας απρόσμενης τύχης και βλέπει τη ζωή της να αλλάζει μαγικά. Μία αλλαγή εντυπωσιακή, που ορκίζεται να τη διατηρήσει πάση θυσία.
Ψάχνοντας να βρει το μυστικό που κρύβει η πεθερά της, ανακαλύπτει, ως θεατής, το πάθος που κυβερνά την ισπανική ψυχή, μέσα από τις ταυρομαχίες, τον χορό και το τραγούδι. Ένα πάθος που τη συνταράζει όταν φτάνει στην καρδιά της Ανδαλουσίας, στη Γρανάδα.
Ο ξαφνικός θάνατος του πατέρα της γίνεται η αφορμή ώστε να αποκαλυφθεί το παρελθόν της οικογένειάς της και να ανατραπεί η μέχρι τότε ζωή της. Ένα ανεξέλεγκτο πάθος κυριεύει τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού της. Θα καταφέρει να το διαχειριστεί;
Ένα συναρπαστικό ταξίδι στον μεταπολεμικό Πειραιά, στο συναρπαστικό Λονδίνο, στην παραμυθένια Ισπανία και στην πλανεύτρα Θεσσαλονίκη. Στους τόπους όπου έζησαν, αγωνίστηκαν, αγάπησαν και μίσησαν, πρόδωσαν και προδόθηκαν οι ήρωες. Ήρωες άλλοτε δυνατοί και άλλοτε αδύναμοι, που αναζητούν την ευτυχία με πάθος, αφήνοντάς το να τους παρασύρει, να τους καταπιεί. Να τους καρφώσει την καρδιά… με ένα κοφτερό μαυριτανικό μαχαίρι…
Η συγγραφέας
Η Δήμητρα Παπαναστασοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λάρισα. Σπούδασε στη Ρόδο (ΑΣΤΕΡ) και στη Θεσσαλονίκη (Ανωτάτη Βιομηχανική), όπου έμεινε και εργάστηκε για 20 χρόνια. Είναι παντρεμένη και ζει στην Αθήνα.
Επίσημο blog
