Η συγγραφέας Σωτηρία Ιωαννίδου μας μιλάει για την συλλογή διηγημάτων της που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις iWrite με τον τίτλο «Της Μύγας το Παραμύθι σε Χρόνους Σκοτεινούς».
Το βιβλίο σας αποτελεί μια συλλογή διηγημάτων. Τα συνδέει κάτι μεταξύ τους και πως τα εμπνευστήκατε;
Οι ιστορίες μου είναι αυτόνομες με διαφορετικούς ήρωες σε διαφορετικές καταστάσεις αλλά και διαφορετικές εποχές. Το μόνο κοινό στοιχείο που έχουν είναι το σκοτάδι, το οποίο είναι αιώνιο και διαχρονικό. Το σκοτάδι που είναι κρυμμένο μέσα μας και που με λίγη τροφή βρίσκει πάντα μια χαραμάδα για να εισέλθει στην ζωή μας και να τα ανατρέψει όλα. Η ζωή μας όλη εξαρτάται από τις σκέψεις μας, αρνητικές ή θετικές και το σκοτάδι δεν είναι τίποτα άλλο παρά αρνητικές σκέψεις. Παρατηρώντας λοιπόν το κόσμο γύρω μου αλλά και την ίδια την ζωή μου έχτισα αυτές τις ιστορίες με βάση τους διαφορετικούς τρόπους που χρησιμοποιεί.
Πόσο διάστημα κάνατε να γράψετε τις ιστορίες και ήταν από την αρχή αυτοσκοπός η συγκέντρωσή τους για να δομήσουν μια συλλογή ή αυτό προέκυψε στην πορεία;
Περίπου δυο χρόνια. Στην αρχή που ξεκίνησα να γράφω αυτές τις ιστορίες δεν είχα σκοπό να βγάλω κάποια συλλογή. Στην πορεία όμως γεννήθηκε μέσα μου έντονα η επιθυμία να τις μοιραστώ με τον κόσμο και να τις αφήσω να περάσουν τα μηνύματα τους.
Ποιο είναι το σημείο εκείνο που απαίτησε περισσότερη δουλειά από μέρους σας ή έχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά ή το μυαλό σας και γιατί;
Αυτό που με δυσκόλεψε λιγάκι αλλά και που είναι το πιο αγαπημένο μου σημείο είναι η αρχή των ιστοριών. Το λογοπαίγνιο που παίζει ο πατέρας της Νικολέτας μαζί της. Είναι μια εικόνα από την δική μου ζωή. Από την δική μου παιδική ηλικία με τον πατέρα μου.
Γιατί συλλογή διηγημάτων και όχι μια ενιαία ιστορία, ένα μυθιστόρημα; Τι σας έχει οδηγήσει σε αυτή την επιλογή;
Μου αρέσουν οι μικρές ιστορίες γιατί κάθε φορά θα πρέπει να σκεφτώ μια άλλη πλοκή, να φτιάξω έναν άλλον ήρωα. Μέσα σε λίγες γραμμές θα πρέπει να δώσω αρχή, μέση, τέλος και μια δυνατή, απότομη ανατροπή. Αυτός ο περιορισμός με εξιτάρει. Οι μικρές ιστορίες δεν κουράζουν και με τόσους πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες σίγουρα ο αναγνώστης κάπου, με κάποιον θα ταυτιστεί.
Οι χαρακτήρες σας ζουν ακόμα μετά το κλείσιμο των σελίδων του βιβλίου; Τους σκέφτεστε; Πιστεύετε ότι συνεχίζουν να ζουν στη σκέψη των αναγνωστών σας;
Οι ήρωες μου δεν φεύγουν ποτέ από το κεφάλι μου. Από τη στιγμή που τους έδωσα ζωή μέσα στις σελίδες του βιβλίου μου θα είναι για πάντα μαζί μου. Τους αγαπώ. Άλλωστε πολλοί από αυτούς έχουν πολύ σημαντικά πράγματα να μου μάθουν για τη ζωή. Όχι μόνο σε εμένα αλλά και σε κάθε αναγνώστη.
Ένας συγγραφέας σταματάει ποτέ να γράφει ή να δουλεύει στο μυαλό του την υπόθεση μιας επόμενης ιστορίας που έχει να εξιστορήσει;
Προσωπικά γράφω και πλάθω ιστορίες συνέχεια. Τετράδιο και στυλό είναι πάντα μέσα στην τσάντα μου. Αλλά ακόμη και όταν δεν γράφω, σκέφτομαι. Σκέφτομαι και παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου και έπειτα απλώνω τις σκέψεις μου μέσα στο διήγημα.
Σήμερα διαβάζουμε σε ψηφιακή μορφή βιβλία ενώ έχουμε καταφέρει ακόμα να διατηρούμε την έντυπη μορφή τους. Σε τι μορφή προτιμάτε εσείς να διαβάζετε τα βιβλία; Είστε υπέρ της εξέλιξης;
Προτιμώ την έντυπη μορφή. Εκείνη την αίσθηση που νιώθεις όταν κρατάς στα χέρια σου ένα βιβλίο, όταν το μυρίζεις. Γιατί η σχέση με ένα βιβλίο είναι ερωτική. Πλημμυρίζεις από συναισθήματα καθώς τα μάτια σου πέφτουν πάνω στις σελίδες και όπως σε μια σχέση θέλεις τον άλλον να τον έχεις στην αγκαλιά σου και όχι να μιλάς μαζί του μέσα από μια οθόνη έτσι συμβαίνει και εδώ. Είμαι υπέρ της εξέλιξης ωστόσο όμως με τα βιβλία τα προτιμώ τυπωμένα.
Τι θα ήταν το χτες, το σήμερα και το αύριο χωρίς βιβλία;
Σίγουρα χωρίς βιβλία ο κόσμος μας θα ήταν διαφορετικός, πιο περιορισμένος. Τα βιβλία ανοίγουν καινούργιες πόρτες στον εγκέφαλο μας. Ελευθερώνουν την φαντασία μας. Μας βοηθάνε να κατανοήσουμε πιο εύκολα τη ζωή και την φύση μας.
Μπορεί ένας συγγραφέας να αφυπνίσει το αναγνωστικό κοινό, να το κάνει να κινητοποιηθεί και εν τέλει να διαμορφώσει συμπεριφορές;
Πιστεύω πως ως έναν βαθμό σίγουρα μπορεί. Όμως δεν νομίζω πως αυτό θα είναι κάτι μόνιμο κάτι που θα κρατήσει. Μετά από καιρό ο πρώτος ενθουσιασμός θα περάσει και ο αναγνώστης θα γυρίσει στην καθημερινότητα του. Στην ασφάλεια που νομίζει ότι του παρέχει η συνήθεια. Έτσι κ’ αλλιώς η γνώση είναι άχρηστη αν δεν συνοδεύεται από δράση. Είναι απλά μια πληροφορία που δεν σε οδηγεί πουθενά.
Μπορείτε να σκεφτείτε τον εαυτό σας σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου δεν ασχολείται καθόλου με τη συγγραφική διαδικασία;
Νομίζω πως σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου δεν θα είχα αυτήν την αγάπη για την συγγραφή σίγουρα θα είχα βρει έναν άλλο τρόπο έκφρασης, που θα με γέμιζε το ίδιο. Άλλωστε η ζωή είναι γεμάτη ομορφιές… Διαλέγεις και παίρνεις. Αρκεί να έχεις τα μάτια σου προς το φως…
Ευχαριστούμε για την παραχώρηση της συνέντευξης και ευχόμαστε πάντα καλοτάξιδες δημιουργίες.
-συνέντευξη
Λυδία Ψαραδέλλη
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Τι µπορεί να συνδέει τη Μιράντα µε τον κύριο Βασιλειάδη; Τον Αργύρη µε τον ρασοφόρο και τον Αλέξανδρο µε τον τσιγγάνο; Φοβίες; Ψέµατα; Ζήλια; Μοναξιά;
Μήπως όλα τα αλλόκοσµα πλάσµατα κουβαλούν κάτι δικό µας µέσα τους; Μήπως είναι οι δικές µας προβολές; Μήπως η παραµονή τους διαρκεί όσο εµείς πιστεύουµε σε αυτά;
Στις σελίδες του βιβλίου που κρατάτε στα χέρια σας, ένα κορίτσι µεταµορφώνεται σε µύγα. Περιπλανάται µέσα σε κόσµους παράξενους ή µήπως περιπλανάται στις σκοτεινές γωνιές του µυαλού της;
Άνθρωποι που δραπέτευσαν από την καθηµερινότητά τους και πέρασαν τη διαχωριστική γραµµή φαντασίας και πραγµατικότητας. Διαβολικές Φωτογραφικές Μηχανές. Ιπτάµενα Ποδήλατα. Ταξίδια στον Χρόνο. Παράξενες Πτήσεις. Κούκλες που Μιλάνε. Μεταµορφώσεις. Κοράκια Διψασµένα. Φονικές Μέλισσες. Παράξενες Γριές και Αλλοπαρµένοι Άνθρωποι. Λέξεις που Επαναστατούν και Προφητικοί Πίνακες. Φαντάσµατα και άλλα πολλά, είναι όλα όσα βλέπουν τα µεγάλα µαύρα της µάτια…
Εσείς τι βλέπετε µέσα στα σκοτάδια του µυαλού σας;
Η συγγραφέας
Η Σωτηρία Ιωαννίδου γεννήθηκε σε ένα χωριό της Κοζάνης. Η αγάπη της για κάθε τι παράξενο και φανταστικό, αναπτύχθηκε μέσα από τις ατέλειωτες ώρες που περνούσε μικρή στο δάσος. Από τα ταξίδια που έκανε και τις ιστορίες που άκουγε από τον πατέρα της, για το παραμυθένιο χωριό του στο Παρανέστι. Έτσι άρχισε να πλάθει τις δικές της ιστορίες…
Παρακολούθησε μαθήματα δημιουργικής γραφής στο εργαστήρι «Imaginarium» και μαθήματα αφήγησης παραμυθιού. Διηγήματά της διακρίθηκαν σε πανελλήνιους διαγωνισμούς ενώ έχει συμμετάσχει σε δυο ανθολογίες διηγημάτων. Η Flash Fiction ιστορία της με τίτλο «Από την Ταράτσα», φιλοτεχνήθηκε και παρουσιάστηκε σε εικαστική έκθεση του Street Art Festival Thessalonikis.
Ζει και εργάζεται εδώ και πολλά χρόνια στη συμπρωτεύουσα. Είναι dj και χοροδιδάσκαλος. Ασχολήθηκε στο παρελθόν με τη ζωγραφική, τη στιχουργική και το ραδιόφωνο.
Αγαπά πολύ τα ταξίδια, τα δάση, τα ποτάμια και ότι έχει να κάνει με την λαϊκή μας παράδοση.
