Η Μίριαμ Φρανκ από τότε που θυμάται τον εαυτό της βρίσκεται με μια βαλίτσα στο χέρι, αφήνοντας πίσω της τα πάντα και ξεκινώντας σχεδόν από το μηδέν. Όχι από επιλογή, τις περισσότερες φορές τουλάχιστον, αλλά από επιτακτική ανάγκη. Ο καιρός περνά και οι αλλαγές είναι τόσες που η ίδια δεν έχει καν τον χρόνο να τις επεξεργαστεί. Ωστόσο, πάντα μέσα της βρίσκονται ολοζώντανα τα τοπία από τα μέρη που επισκέφτηκε, οι μυρωδιές και τα χρώματα, αλλά κυρίως οι άνθρωποι…
Για όλα αυτά αποφάσισε να γράψει η συνταξιούχος πλέον γιατρός Μίριαμ Φρανκ. Στην αυτοβιογραφία της «Εξόριστη σε Τρεις Ηπείρους-Ιστορίες μιας νομαδικής ζωής», η οποία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καπόν, η ίδια διηγείται τη δύσκολη αλλά και περιπετειώδη πορεία της. Στόχος της, να δώσει ελπίδα σε ανθρώπους που έχουν βιώσει την εξορία, αλλά και να μεταφέρει τις εμπειρίες της σ’ εκείνους που δεν έζησαν κάτι παρόμοιο, μειώνοντας έτσι το μεταξύ τους χάσμα.
Η αυτοβιογραφία της κυκλοφόρησε πρώτα στα αγγλικά με τον τίτλο “My Innocent Absence-Tales from a nomadic life” (εκδ. Arcadia Books) αποσπώντας πολύ θερμές κριτικές και θα μπορούσε να πει κανείς πως εκτός από ένα πολύ τρυφερό βιβλίο είναι συνάμα και μια ιστορική καταγραφή με πολύ ιδιαίτερη ματιά. Επιπλέον, το βιβλίο της περιέχει 69 φωτογραφίες – ντοκουμέντα από τη ζωή της.
Σήμερα συνομιλούμε μαζί της για το τι μπορούν να προσφέρουν τα βιώματά της στους αναγνώστες, για την αξία που πρέπει να δίνουμε στο παρελθόν αλλά και πόσο πρέπει να καθορίζει την ανάπτυξή μας και τις χαρές της ζωής, καθώς και το τι βρήκε στο νησί της Σερίφου που κέρδισε την καρδιά της.
Πώς αντιμετωπίζετε όσα ζήσατε μέχρι σήμερα, με πίκρα ή με ένα μεγάλο χαμόγελο;
Σίγουρα όχι με πίκρα. Τα περισσότερα από αυτά τα αντιμετωπίζω με χαμόγελο. Αλλά κυρίως αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για όλες τις εμπειρίες της ζωής μου. Από αυτές έμαθα πάρα πολλά και με έκαναν πιο «πλούσιο» άνθρωπο.
Σας ενοχλεί που βιώματά σας, με την αφορμή της κυκλοφορίας του βιβλίου σας, αναπαράγονται και σας τα θυμίζουμε, αναγνώστες και ΜΜΕ, κάθε μέρα; Είχατε αποφασίσει συνειδητοποιημένα να πείτε την ιστορία σας στον κόσμο, έχοντας υπόψη σας την καθημερινή ενασχόληση με αυτά που ίσως ακόμα σας πληγώνουν;
Η ανταπόκριση που έχω από τους αναγνώστες είναι πολύ θετική. Συχνά μου λένε πως έχουν παρόμοιες εμπειρίες με τις δικές μου και το γεγονός ότι τις βλέπουν γραμμένες τους βοηθά και παράλληλα τους παρηγορεί. Και ναι, ήταν μια συνειδητή απόφαση: Το τι έχει ενδεχομένως να προσφέρει στους άλλους η ζωή μου, είναι πολύ πιο σημαντικό από τα δικά μου συναισθήματα σχετικά μ’ αυτή. Εκτός από τις δύσκολες στιγμές, οι οποίες αποτελούν μια πραγματικότητα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και να μάθουμε από αυτές, ώστε να βρούμε τρόπους να βελτιώσουμε τη ζωή μας, γράφω επίσης για όλες τις εκπληκτικές ομορφιές αυτού του κόσμου. Την έμπνευση και τις αρετές που μπορούμε να βρούμε και να αντλήσουμε από αυτόν.
Θα μπορούσε απόσπασμα του βιβλίου σας να διδάσκεται στα σχολεία ως μέρος της σύγχρονης ιστορίας μας;
Αυτό θα ήταν μια πολύ καλή ιδέα. Θα βοηθούσε να αποφευχθούν ίδιες καταστάσεις που επαναλαμβάνονται στην ιστορία ξανά και ξανά.
Ο πόλεμος και η μετανάστευση «πονάνε»;
Ο πόλεμος και η μετανάστευση οδηγούν σε μεγάλες απώλειες και οδύνες. Ενώ είναι πολύ σημαντικό να θυμάσαι και να δίνεις αξία στο παρελθόν, είναι εξίσου απαραίτητο να προσαρμόζεσαι σε μια νέα ζωή, σε μια νέα γλώσσα και κουλτούρα, και επίσης να προχωράς μπροστά: Να μην αφήνεις το παρελθόν να καθορίζει το επόμενο στάδιο, την ανάπτυξή σου και τις χαρές της ζωής.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε στο αναγνωστικό σας κοινό;
Τολμήστε να είστε αυθεντικοί, αληθινοί με τους εαυτούς σας, και να ακολουθείτε τη σοφία που διαθέτετε για τη ζωή.
Ποιο σημείο του βιβλίου σας δημιούργησε τις πιο δυνατές αναμνήσεις;
Ίσως τα πρώτα χρόνια της εφηβείας μου, τα οποία έζησα στην άγρια, αδάμαστη ομορφιά ενός μεξικανικού χωριού που βρισκόταν μέσα στη φύση.
Το ταξίδι της ζωής σάς έφερε σε ένα ελληνικό νησί, την Σέριφο. Τι βρήκατε εδώ συγκριτικά με όλα τα υπόλοιπα μέρη στα οποία έχετε βρεθεί;
Η Σέριφος μού έδωσε μια αίσθηση γαλήνης, μια εσωτερική ηρεμία, με την άγρια και πρωτόγονη θέα των βράχων, τη θάλασσα και τον ουρανό, αλλά και την γήινη απλότητα της ζωής στα ασβεστωμένα της χωριά.
Τι αναζητά η καρδιά σας και ακόμα δεν το έχετε βρει;
Υπάρχει πολύ μεγάλη εχθρότητα και έλλειψη κατανόησης σε έναν κόσμο όπου η αγάπη και η φροντίδα είναι ζητούμενα σε παγκόσμιο επίπεδο. Ψάχνω πάντα την ανθρώπινη ζεστασιά, τη σύνδεση και την κατανόηση, την οποία έχω βρει από πολλές-μερικές φορές λιγότερο αναμενόμενες-πηγές, και κάθε φορά ζεσταίνεται η καρδιά μου.
Προσφέρατε μια ζωή βοήθεια σε κόσμο μέσα από την ενασχόλησή σας με την ιατρική. Τι πιστεύετε ότι τους προσφέρετε αυτή τη φορά σαν συγγραφέας;
Μέσω της επιστήμης της ιατρικής έχω βοηθήσει στο να απαλύνω τον πόνο, αλλά και να θεραπεύω από τραυματισμούς και ασθένειες. Ως συγγραφέας, επιδιώκω να προσφέρω ανακούφιση στον ψυχικό πόνο που προέρχεται από την απώλεια της χώρας και του σπιτιού, και να βοηθήσω τους ανθρώπους να «γιορτάσουν» τις διαφορετικότητές τους, αντί να έρχονται αντιμέτωποι με την μοναξιά και τον διχασμό.
Αν μπορούσατε να πραγματοποιήσετε μια επιθυμία σας σχετική με την ανθρωπότητα ποια θα ήταν αυτή;
Ας ανοίξουμε τα μάτια μας και τις καρδιές μας ο ένας στον άλλο, ώστε να επιτύχουμε λιγότερη εχθρότητα και περισσότερη αγάπη!
Ευχαριστούμε την κυρία Μίριαμ Φρανκ για την παραχώρηση της συνέντευξης και την κυρία Βάσω Σωτηρίου για την άριστη συνεργασία.
-συνέντευξη
Λυδία Ψαραδέλλη
