Με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου της Βάσιας Μαυράκη, με τον τίτλο «Χίλια χρόνια μετά… κι άλλα χίλια» από τις εκδόσεις Ιβίσκος, μιλάμε για ταξίδια ζωής, ιστορίες αγάπης αλλά και για το τι μας επιφυλάσσει το μέλλον.
Πόσο διαρκεί ένας έρωτας; Κάποιοι θα πουν για μια ζωή. Μήπως όμως αυτό είναι-τελικά- πολύ στενό πλαίσιο, μπροστά σε κάτι τόσο σαρωτικά ισχυρό;
Πόσες δυνάμεις μπορούν να «συνωμοτήσουν» για να μην μείνει ανεκπλήρωτος; Τι εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς; Kαι τι μπορεί να μας φέρει η μοίρα, το κάρμα, το τυχαίο- αυτό που τέλος πάντων ξεφεύγει από τη δική μας λογική;
Στο πρώτο της μυθιστόρημα «Χίλια Χρόνια Μετά… και άλλα χίλια» η Βάσια Μαυράκη μάς παίρνει τρυφερά από το χέρι και μας ζητά να ακολουθήσουμε τον Άρχη και την Δαμεία. Να παρακολουθήσουμε την πορεία τους όχι σε μια, αλλά σε τρεις ζωές. Στις δύο ο έρωτάς τους παραμένει ανεκπλήρωτος. Στην τρίτη θα καταφέρει να κλείσει ο κύκλος, μπαίνοντας το πολυπόθητο happy end;
Μια καρμική ιστορία αγάπης, ιδανική συντροφιά για τις μέρες του καλοκαιριού.
Κυρία Μαυράκη, η ιστορία του βιβλίου σας «Χίλια χρόνια μετά… κι άλλα χίλια» ξεκινάει σε ένα μέρος πίστης, στον Ταξιάρχη στην Λέσβο. Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο μέρος και γιατί παίζει τόσο σημαντικό ρόλο στην υπόθεση του βιβλίου σας;
Κυρία Ψαραδέλλη, βρέθηκα στη Μυτιλήνη χωρίς στην ουσία να το επιλέξω και όχι με την καλύτερη ψυχολογία, γιατί κλήθηκε να υπηρετήσει εκεί τη θητεία του ο μεγάλος μου γιος. Όταν πήγα στη μονή του Ταξιάρχη κάτι που κάνουν όλοι όσοι επισκέπτονται το όμορφο νησί, όπως έμαθα αργότερα, ειλικρινά συγκλονίστηκα! Οφείλω να σας πω πως δεν είμαι θρησκόληπτη, δεν ασπάζομαι δόγματα, πιστεύω στη συμπαντική έννοια του Δημιουργού… και ήμουν εντελώς απροετοίμαστη για τα συναισθήματα που ένιωσα! Περιττό να σας ομολογήσω, πως δεν αισθάνθηκα καμία ανησυχία από εκεί και πέρα για τον γιο μου γιατί τον άφησα σε καλά χέρια. Το στρατόπεδο ήταν δίπλα στη μονή! Η πρώτη, πρώτη σπίθα έμπνευσης για το βιβλίο άστραψε στο μυαλό μου εκεί, στην πανέμορφη αυλή του με τις ανθισμένες ορτανσίες. Και όταν πια έμαθα και για την ύπαρξη του ναού των Ταξιαρχών στο Πήλιο, που στεγαζόταν στην αρχαία σπηλιά του σοφού Χείρωνα…ε τότε ο σκελετός του βιβλίου μου είχε ήδη δημιουργηθεί.
Τα ταξίδια ζωής σάς έχουν χαρίσει εμπειρίες που βοηθάνε έναν συγγραφέα να «στήνει» τα πλαίσια δράσης των ηρώων του. Θα προτείνατε σε εν δυνάμει συγγραφείς να ζουν όσο πιο έντονα μπορούν τη ζωή τους; Είναι αυτό κάτι το οποίο μπορεί να βοηθήσει τους συγγραφείς ή δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να δομήσουν μια ιστορία;
Πραγματικά αισθάνομαι τυχερή για τις εμπειρίες που έχω πάρει μέσα από τα ταξίδια μας και θα ήταν ευχής έργον αν μπορούσαμε όλοι να πραγματοποιούμε τις ταξιδιωτικές επιθυμίες μας. Ό,τι δίνει χαρά στην καρδιά και πλαταίνει το νου είναι ευπρόσδεκτο, αλλά δε θα το θεωρούσα απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσει κάποιος να γράψει ή να δομήσει μια ιστορία. Υπήρξαν και συγγραφείς που δεν μετακινήθηκαν ποτέ και δημιούργησαν απίστευτα έργα. Η συγγραφή έχει ανάγκη από πλούσιες ψυχικές εμπειρίες, είναι περισσότερο ταξίδι ψυχής και μυαλού παρά ταξίδι του σώματος.
Μέσα από το βιβλίο σας, πραγματοποιείτε ένα ταξίδι στο παρελθόν, σε προηγούμενες ζωές των ηρώων σας. Πιστεύετε σε προηγούμενες και επόμενες ζωές;
Ως προς την αστρολογική μου ιδιότητα, οι ενσαρκώσεις αποτελούν θέσφατο. Πιστεύω στο κάρμα, στο νόμο της ανταποδοτικότητας και πιστεύω επιπλέον πως θα ήταν άδικο όλη αυτή η «φασαρία» και ο «θόρυβος» που δημιουργούμε στη ζωή μας να πήγαιναν χαμένα! Γιατί μία φορά, ίσον καμία, όπως αναφέρει και ο Κούντερα στην «Αβάσταχτη Ελαφρότητα Του Είναι». Ίσως το πέρασμά μας από προηγούμενες ενσαρκώσεις να είναι μια απάντηση για την αδικία και την ανισότητα που βλέπουμε καθημερινά γύρω μας και αγανακτούμε. Αν την επόμενη φορά που συναντήσετε έναν άνθρωπο που υποφέρει αφάνταστα και που οι συνθήκες της ζωής του είναι άθλιες, σας πει κάποιος πως σε προηγούμενη ενσάρκωση ήταν ο Μένγκελε, θα σας φανεί πιο λογικό, από το να αναρωτιέστε… Γιατί αυτή η αδικία; Και δε μιλάω για εκδίκηση σε καμία περίπτωση, τις προηγούμενες ή επόμενες ζωές τις βλέπω ως ευκαιρίες για βελτίωση, ως μαθήματα που πρέπει να πάρει η ψυχή για να συμπληρώσει ένα πλήρη κύκλο. Δεν μπορώ να αποδείξω τίποτα φυσικά, όπως και κανένας που πιστεύει κάτι άλλο, γιατί την πίστη ο άνθρωπος την βιώνει πολύ εσωτερικά και δεν υπάρχει μόνο ένας δρόμος για να φτάσει κάποιος εκεί που επιθυμεί!
Μπορεί μια ιστορία αγάπης να «δέσει» για πάντα δύο ψυχές;
Αν δεν είναι η αγάπη, αυτή η παντοδύναμη συμπαντική κόλλα που μπορεί να τις ενώσει για πάντα,τότε τι άλλο θα μπορούσε να είναι; Και πόσο μάλλον δυο ψυχές τόσο παλιές όσο αυτές της Ιπποδάμειας και του Άρχοντα, ψυχές παλιές όσο όλων των ανθρώπων, που δεν ξεχνούν τι έχουν ζήσει και συνεχώς ανασύρουν από τα ακασικά αρχεία τους. Όταν βιώνουμε δυνατά συναισθήματα για κάποιον άνθρωπο, συναισθήματα αγάπης, μέσα μας βαθιά γνωρίζουμε ότι υπάρχει κάτι δυνατότερο από τη θέλησή μας που μας ”σπρώχνει” προς το μέρος του!
Πέρα από τα όρια της μυθοπλασίας, υπάρχουν δυνατοί έρωτες που ομορφαίνουν τις ζωές των ανθρώπων;
Ακόμα και αν δεν υπήρχαν θα είχαμε την υποχρέωση να τους ανακαλύψουμε εμείς. Ακόμα και η δυνατότερη μυθοπλασία έχει στη γέννησή της ψήγματα πραγματικότητας, ειδικά όταν αφορά στους μεγάλους έρωτες. Αν δεν υπήρχαν έρωτες δυνατοί, απελπισμένοι, ανεκπλήρωτοι, ιδανικοί, δε θα είχε γραφτεί ούτε ένα βιβλίο από την εποχή του Ομήρου μέχρι σήμερα. Μην ξεγελιόμαστε όμως, ο έρωτας είναι μάχη σώμα με σώμα. Είναι η ηδονή και η οδύνη, είναι η ζωή και ο θάνατος και μπορεί να μην ομορφαίνει πάντα τη ζωή μας με τον τρόπο που θέλουμε. Το σίγουρο όμως είναι πως της δίνει ένταση και της χαρίζει ένα μικρό κομμάτι αθανασίας.
Ταυτόχρονα με τη συγγραφή ασχολείστε επαγγελματικά και με τη συμβουλευτική αστρολογία. Σας έχει βοηθήσει αυτό να δημιουργείτε πιο ρεαλιστικούς χαρακτήρες;
Έχετε απόλυτο δίκιο! Η συμβουλευτική αστρολογία με φέρνει καθημερινά μπροστά σε υπαρκτά ανθρώπινα προβλήματα και ιδιαίτερα προβλήματα σχέσεων. Πέρα όμως από την ρεαλιστική προσέγγιση των χαρακτήρων, μου δίνει και την άλλη διάστασή τους, τη μεταφυσική. Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Σε έναν γενέθλιο αστρολογικό χάρτη, υπάρχουν οι απαντήσεις για το πριν και το τώρα… Είναι οι Δεσμοί της Σελήνης, δύο μαθηματικά σημεία που μας καταδεικνύουν το ρεαλιστικό παρόν και το μεταφυσικό παρελθόν μας.
Πως είναι να είσαι πολυπράγμων; Μπορείτε να φανταστείτε να λειτουργείτε διαφορετικά και ταυτόχρονα να εξακολουθείτε να είστε ευτυχισμένη;
Για να είμαι ειλικρινής δεν αισθάνομαι τόσο πολυπράγμων. Περισσότερο αισθάνομαι ότι έχω καταφέρει να συνδυάσω πράγματα που ταιριάζουν μεταξύ τους ή που συμπληρώνουν το ένα το άλλο, για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα! Η ψυχολογία, η αστρολογία, η συγγραφή έχουν σχεδόν την ίδια ρίζα, την ίδια αφετηρία. Ασχολούνται με τον άνθρωπο, με τον ”κρυφό” εαυτό του που τον καθοδηγεί ερήμην του τις περισσότερες φορές και απευθύνονται στον άνθρωπο, προσπαθώντας να τον μάθουν να διαχειριστεί ό,τι δεν μπορεί να αποφύγει. Στον μεσαίωνα οι ζωγράφοι ζωγράφιζαν την ψυχή σαν έναν μικροσκοπικό άνθρωπο που κατοικούσε μέσα στο κεφάλι του ανθρώπου, μέσα στο μυαλό του. Σ’ αυτόν τον μικρό ανθρωπάκο λοιπόν απευθύνεται η ψυχολογία, η αστρολογία αλλά και η συγγραφή. Θα τολμήσω να πω, πως είμαι τυχερή με όσα με έχουν… επιλέξει στη ζωή γιατί δεν αποτελούν πραγματικό «επάγγελμα» που όταν τελειώσει δεν ξέρεις πώς να διαχειριστείς το χρόνο σου. Ευτυχώς και οι τρεις «ιδιότητές» μπορούν να μου εγγυηθούν -χαριτολογώντας πάντα- καλά γεράματα!
Λειτουργείτε με αυστηρό πρόγραμμα ή αφήνετε την καθημερινότητα να ακολουθεί τους δικούς της ρυθμούς; Πως ήταν η ζωή σας όσο καιρό γράφατε το βιβλίο σας και πόσο καιρό κάνατε να το γράψετε;
Προσπαθώ να λειτουργώ με πρόγραμμα, αλλά δεν τα καταφέρνω πάντα! Η καθημερινότητα μου είναι αρκετά πιεστική γιατί εκτός του γραφείου μου και των ραντεβού μου, διδάσκω και αστρολογία στην Εναλλακτική Παιδεία. Είναι η πρώτη σχολή αστρολογίας στην Ελλάδα, αναγνωρισμένη ως Κ.Δ.Μ. Η αστρολογία διδάσκεται, δεν είναι ταλέντο, δεν είναι διαίσθηση, δεν είναι κληρονομικό χάρισμα, είναι μαθηματικά, είναι αστρονομία, είναι ψυχολογία, είναι μελέτη και έρευνα. Και είναι και συγγραφή και έμπνευση, παράδειγμα ο Κένταυρος Χείρωνας που έχει και πρωταγωνιστικό ρόλο στο βιβλίο μου και που στην σύγχρονη αστρολογία, ως αστεροειδής, αντιπροσωπεύει το τραύμα και την ίαση του. Έγραφα λοιπόν συνήθως αργά τα βράδια, αφού τελείωνα τις υποχρεώσεις της ημέρας και χρειάστηκα σχεδόν εννέα μήνες για να τελειώσω το βιβλίο μου. Ήταν όμως ένα καταπληκτικά δημιουργικό διάστημα όλο αυτό και μάλλον πρέπει να κυκλοφορούσα χαμογελαστή και «αλλοπαρμένη» όλη την ημέρα , καθώς είχα στο μυαλό μου την πλοκή και τους διαλόγους των ηρώων μου!
Τι θα συμβουλεύατε τους νέους ανθρώπους που επιθυμούν να γίνουν συγγραφείς σε έναν κόσμο βαθιάς κρίσης; Μπορείτε να φανταστείτε ένα μέλλον χωρίς βιβλία;
Ένα μέλλον χωρίς βιβλία, θα ήταν ένα μέλλον στείρο, ένα μέλλον με κλειστά παράθυρα… Τα βιβλία είναι παράθυρα που όταν τα ανοίγεις έχεις απέραντη θέα προς την κατεύθυνση που εσύ έχεις επιλέξει. Όταν σταματήσουν τα βιβλία μάλλον θα σταματήσει και ο κόσμος. Τους νέους ανθρώπους θα τους προέτρεπα να γράφουν, να γράφουν όσο μπορούν! Όχι μόνο τους νέους, μα και τους μεγαλύτερους και τα παιδιά, είναι η πιο ανέξοδη μορφή ψυχοθεραπείας που υπάρχει. Θα σας πω και κάτι ακόμη, επιβάλλεται να γράφουμε στον καιρό της κρίσης. Τα μεγαλύτερα αριστουργήματα τα έδωσαν εποχές ζοφερές, σκοτεινές , πολεμικές… Είναι καταπληκτική διέξοδος η καταγραφή των συναισθημάτων στα δύσκολα!
Πιστεύετε σε ένα καλύτερο αύριο για την ανθρωπότητα; Μπορούμε να το επιτύχουμε;
Θα ήθελα να σας απαντήσω ΝΑΙ! Από την άλλη σκέφτομαι πως αν ένα καλύτερο ή τέλειο αύριο προκύψει για όλη την ανθρωπότητα… θα συνεχίζαμε να έχουμε λόγο ύπαρξης; Όταν κάτι ακουμπήσει την τελειότητα, την ίδια στιγμή παύει να υφίσταται, διότι έχει επιτευχθεί ο στόχος! Η μόνη επιτυχία που θα είχε νόημα θα ήταν η αφύπνιση του συλλογικού ασυνείδητου, η περιοχή αυτή της ψυχής που είναι άπειρα αρχαιότερη από την προσωπική ζωή του ατόμου, κατά τον Jung. Nα καταλάβει η «ανθρωπότητα» πως σημασία δεν έχει μόνο η υλική υπόσταση των πραγμάτων και πως κάθε ενέργεια έχει το αντίκτυπό της, τους κυματισμούς της που μένουν ζωντανοί για χίλια χρόνια…και άλλα χίλια μετά.
Ευχαριστούμε την κυρία Βάσια Μαυράκη για την παραχώρηση της συνέντευξης και ευχόμαστε πάντα καλοτάξιδες δημιουργίες και ευοίωνες προβλέψεις.
-συνέντευξη Λυδία Ψαραδέλλη
Διαβάστε επίσης: “Χίλια χρόνια μετά… κι άλλα χίλια” – Κυκλοφορεί 20 Ιουλίου από τις Εκδόσεις Ιβίσκος
