Η Λυδία Ορφανουδάκη μιλάει στο Radio Alchemy
1. Πες μας δυο λόγια για την παράσταση Μηδείαμα.
«Αυτή, αυτός, ο έρωτας, το μίσος» «Ο πόνος, η δίψα, σιωπή». Πρόκειται για το μύθο της Μήδειας μέσα από τα μάτια των Ευριπίδη, Ανούιγ και Μίλλερ. Η Μήδεια θυσιάζει όλο της τον εαυτό στο βωμό της αγάπης και του έρωτα. Γίνεται ένα με τον άνθρωπο που αγαπά. Τι γίνεται όμως όταν η προδοσία δολοφονήσει την αγάπη; Τότε η εκδίκηση παίρνει τη θέση του έρωτα! Θύματα όλων αυτών δύο παιδιά και οι ίδιοι τους οι εαυτοί…
2. Συμμετέχεις σε κάτι άλλο παράλληλα;
Θεατρικά μόνο με την παράσταση «Μηδείαμα». Όμως εδώ και αρκετά χρόνια είμαι μέλος της χορευτικής ομάδας SnapSteps και πραγματοποιούμε παραστάσεις εντός και εκτός Αθηνών.
3. Τι χαρακτήρα ενσαρκώνεις στο συγκεκριμένο έργο & ποια τα χαρακτηριστικά του
Ο ρόλος που ενσαρκώνω είναι της Μήδειας. Οι περισσότεροι γνωρίζουν την Μήδεια λόγω του ότι σκότωσε τα παιδιά της. Αυτό είναι το αποτέλεσμα γεγονότων, που σε συνδυασμό με την πολύπλοκη ψυχοσύνθεσή της, την οδήγησαν στο να πράξει κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ο παράφορος έρωτας της για τον Ιάσονα την κάνει να προδώσει την οικογένεια της και να εγκαταλείψει την πατρίδα της. Χωμένη στην αγκαλιά του ζει την απόλυτη ευτυχία. Χρόνο με τον χρόνο μετατρέπεται σε “λέαινα” που υπηρετεί πιστά τον “βασιλιά” της και δεν διστάζει να κατασπαράξει οποιονδήποτε σταθεί εμπόδιο στον δρόμο τους.
Προσφέρει τον εαυτό της με απόλυτη αφοσίωση, ευλαβικά στον άνθρωπο που αγαπά. Γίνονται ένα. Όταν πια εκείνος την προδίδει και την εγκαταλείπει, η Μήδεια δεν χάνει απλά ένα κομμάτι της ζωής της, αλλά τον εαυτό της όλο. Θολωμένη και μη έχοντας πια να χάσει τίποτα παίζει το τελευταίο της χαρτί αφήνοντας τον Ιάσονα άκληρο. Εξάλλου «χειρότερος ο θάνατος αυτών που πίσω μένουν».
4. Ποιοι είναι οι καλλιτεχνικοί σου στόχοι; Τι θα ήθελες από τον εαυτό σου στο άμεσο μέλλον & τι σε βάθος χρόνου;
Στόχος μου είναι να εκπληρώσω τα όνειρά μου, που έχουν να κάνουν με καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Θα είναι πραγματική ευτυχία να μπορέσω να ζήσω τις εικόνες που φανταζόμουν για τον εαυτό μου απ’ όταν ήμουν μικρή. Ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία να δουλέψω κοντά σε δημιουργούς και καλλιτέχνες του θεάτρου ,που θα αποδειχθούν για μένα σωστοί καθοδηγητές και δάσκαλοι, έτσι ώστε να μπορέσω να γίνω καλύτερη ηθοποιός αλλά και άνθρωπος. Θεωρώ πως ο καθένας μας χρειάζεται να βαδίζει προσεκτικά θέτοντας σωστά θεμέλια, ενώ συνεχίζει να πραγματοποιεί τα όνειρα και τις προσδοκίες του σταδιακά σε βάθος χρόνου.
5. Ποιο είναι το αγαπημένο σου είδος (κωμωδία, τραγωδία κ.λ.π.);
Τραγωδία. Νομίζω πως μπορώ να γράψω ατέλειωτες σελίδες για τα συναισθήματα που μου προκαλεί. Η τραγωδία κουβαλάει μέσα της την ”καρδιά” της ελληνικής κουλτούρας και τη μυρωδιά της αρχαιότητας. Ο Κούν έλεγε πως οι αρχαίοι ήξεραν να κάνουν θέατρο. Η τραγωδία έχει τη δυνατότητα να σε μαγεύει και να δημιουργεί ένα κλίμα έξαρσης σ’ αυτούς που συμμετέχουν, ηθοποιούς και θεατές. Ήμουν δώδεκα χρονών όταν παρακολούθησα για πρώτη φορά μία παράσταση αρχαίας τραγωδίας. Ένοιωσα όλο μου το σώμα να ανατριχιάζει. Δεν πήρα το βλέμμα μου από την σκηνή και θα μπορούσε να πει κανείς πως κρατούσα την ανάσα μου. Ακόμα και σήμερα συνεχίζει να μου προκαλεί αυτό το δέος. Νιώθω πολύ τυχερή που είχα τη δυνατότητα μέσα από τη δραματική σχολή μου να έρθω σε επαφή με κείμενα αρχαίας τραγωδίας υπό την καθοδήγηση των καθηγητών μου Στέφανου Κυριακίδη και Παντελή Παπαδόπουλο.
6. Ποια είναι η αγαπημένη σου φράση από το θέατρο;
«Το πάθος άγγελος κάθε συμφοράς» ( Μήδεια του Ευριπίδη)
7. Ανέφερε μας δυο αγαπημένα σου καλλιτεχνικά πρότυπα.
Λυδία Κονιόρδου, Μάγια Λυμπεροπούλου.
