Ισμήνη και Καλυψώ… Τι συμβαίνει σ’αυτό το έργο;
Το Ισμήνη και Καλυψώ είναι ένα ψυχολογικό δράμα της Έφης Μεράβογλου που μιλάει για την εγκατάλειψη δύο κοριτσιών, στην ηλικία των τριών και πέντε ετών, από την αλκοολική μητέρα τους. Τα παιδιά έμειναν κλειδωμένα – φυλακισμένα στο σπίτι χωρίς φως, φαγητό και νερό. Μετά από 13 ημέρες βρέθηκαν από τους γείτονες και δόθηκαν στη γιαγιά τους να τα μεγαλώσει. Μπορούν αυτά τα παιδιά να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή μετά από αυτή την τραυματική εμπειρία που έζησαν;
Καλλιτέχνης το 2014… εύκολο ή δύσκολο;
Το να είσαι καλλιτέχνης στην Ελλάδα πάντα είχε τις δυσκολίες του, λόγω της φύσης του επαγγέλματος, έτσι κι αλλιώς. Απλά καλλιτέχνης το 2014 είναι ακόμα δυσκολότερο γιατί οι ευκαιρίες που δίνονται είναι λιγότερες λόγω της κρίσης. Οι καλλιτέχνες όμως πάντα βρίσκουμε τους τρόπους να εκφράσουμε τις ανησυχίες μας ασχέτως οικονομικών συνθηκών και αυτό έχει σημασία. Τώρα για το βιοποριστικό του πράγματος, δε νομίζω ότι το κίνητρο των καλλιτεχνών για να επικοινωνήσουμε τους προβληματισμούς μας είναι το οικονομικό κέρδος.
Η παράσταση στην οποία πρωταγωνιστείτε έχει μεγάλη προσέλευση. Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;
Το έργο είναι επηρεασμένο από την αληθινή ιστορία δύο παιδιών που βίωσαν παρόμοια κατάσταση με τις ηρωίδες. Αυτό από μόνο του έχει ενδιαφέρον για το κοινό. Εκτός αυτού ασχολείται με θέματα όπως ο εγκλεισμός, η απομόνωση, οι ακραίες αντιδράσεις και δράσεις ανθρώπων που έχουν υποστεί συναισθηματική και σωματική κακοποίηση. Βλέπεις κάτι που έχει συμβεί και δυστυχώς συμβαίνει ακόμα στην κοινωνία που ζούμε. Πιστεύω ότι ο κόσμος έχει αγαπήσει την παράσταση μας γιατί του δίνει τροφή για σκέψη και προβληματισμό για το θλιβερό και κατακριτέο για όλους μας θέμα της κακοποίησης των ανηλίκων. Τα παιδιά χρειάζονται μόνο την αγάπη μας και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ.
Τι συναισθήματα σας βγάζει ο ρόλος σας;
Ο ρόλος της Ισμήνης από την αρχή ήταν πρόκληση για μένα. Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να προσπαθήσεις να μπεις στην ψυχολογία ενός ανθρώπου με διαταραγμένη προσωπικότητα και να τον κάνεις δικό σου. Έχω ενθουσιασμό και αγάπη για το ρόλο μου και όσο περνάει ο καιρός ανακαλύπτω πλευρές του που μου δίνουν κι άλλα περιθώρια εξέλιξης.
Σας αρέσει να σχεδιάζετε το μέλλον;
Μου αρέσει να σκέφτομαι τι θα ήθελα να κάνω και προσπαθώ να βρω τον καλύτερο τρόπο να το πραγματοποιήσω αλλά να σχεδιάζω το μέλλον, με την έννοια που το λέμε, όχι. Πιστεύω απόλυτα πια σε αυτό που λένε ότι: “Όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός γελάει”.
Πως βλέπετε την κατάσταση στη χώρα μας;
Η κατάσταση στη χώρα μας είναι δύσκολη και ίσως να γίνει δυσκολότερη. Σημασία όμως δεν έχει απλά να το λέμε, να γινόμαστε μίζεροι και να βουλιάζουμε όλο και περισσότερο μέσα σε αυτό. Πρέπει να προσπαθούμε να είμαστε ενωμένοι και δυνατοί, να βλέπουμε τα καλά της ζωής, να αρχίσουμε να ασχολούμαστε με πράγματα ουσίας, όχι μόνο με την ύλη αλλά με τους ανθρώπους που αγαπάμε. Να μάθουμε να ζούμε με λίγα πράγματα αλλά με ποιότητα ζωής που μόνο οι αληθινές ανθρώπινες σχέσεις προσφέρουν και ευτυχώς αυτό είναι δωρεάν.
Ο κόσμος έχει διάθεση για τέχνη;
Πιστεύω ότι ο κόσμος αποζητά την τέχνη ακόμα και στις δύσκολες στιγμές. Οποιαδήποτε μορφή τέχνης ανάλογα με τα γούστα και τις επιλογές του καθενός τον βοηθάει να διασκεδάσει, να ξεφύγει, να προβληματιστεί, να σκεφτεί, να αφυπνιστεί, να μορφωθεί, να ενδυναμωθεί. Όπως η παιδεία έτσι και η τέχνη είναι απαραίτητα σε όλους τους καιρούς.
