Στον πρώτο καφέ με την φίλη μου τη Μαριάννα , μου λέει ” Γνωρίζω ένα ταλαντούχο πλάσμα τον Χάρη Μακρή . Θα κανονίσουμε συνέντευξη ?”
Τρελάθηκα από τη χαρά μου και παρόλο που είπα αμέσως ναι , πέρασες καιρός , πολύ καιρός …. Και να που ήρθε η στιγμή και η συγκυρία να την κάνουμε αυτή τη συνέντευξη με τον Χάρη και μάλιστα για έναν πολύ σπουδαίο λόγο . Την κυκλοφορία της πρώτης του δισκογραφικής δουλειάς .
Κουβαλάει ονόματα βαριά στις αποσκευές του . Ο ταλαντούχος τραγουδιστής από την Ημαθία συνεχίζει την ανοδική του πορεία στο ελληνικό τραγούδι, μετρώντας ήδη δεκάδες ζωντανές εμφανίσεις και δισκογραφικές συμμετοχές.
Σε καλωσορίζω Χάρη στο Radioalchemy.net και χαίρομαι που θα τα πούμε μαζί .
Χ.Μ: Καλώς σας βρίσκω και σας ευχαριστώ που μοιράζεστε τη συνέντευξη αυτή μαζί μου
Μου είχε μιλήσει για εσένα η κοινή μας φίλη και φωτογράφος Μαριάννα Διακομανώλη Και περίμενα τη στιγμή.
Χ.Μ: Τι πιο τιμητικό για κάποιον να έχει αληθινούς και πιστούς φίλους. Η κοινή μας φίλη είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο μας γνώρισε η μουσική ένα το βράδυ στο passport ART όπου τραγουδήσαμε με την ψυχή μας! Χαίρομαι που σε έπεισαν τα όσα σου είπε .
Το βιογραφικό σου μεγάλο και με σπουδαίες συνεργασίες . Τι κρατάς και προχωράς και τι αφήνεις πίσω .Ποια είναι η καλλιτεχνική σου εμπειρία-ορόσημο;
Χ.Μ: Σπανίως αφήνω πράγματα πίσω. Δεν είμαι άνθρωπος που ξεχνάει. Ακόμα και τα άσχημα που μπορεί να με πονάνε, ακόμα και τα λάθη μου. Προσπαθώ να μαθαίνω από τα πάντα που μου συμβαίνουν για να μπορώ να προχωράω με καθαρή ψυχή αλλά χωρίς επιθυμία για εκδίκηση. Όμως, μέχρι στιγμής η ζυγαριά γέρνει αισθητά υπέρ των όμορφων στιγμών που αυτές κρατάω και προχωράω.
Καλλιτεχνική εμπειρία ορόσημο θα αναφέρω τη φετινή με τη Γλυκερία και τη Μελίνα Κανά. Δύο σπουδαίες τραγουδίστριες, δύο σπουδαίες προσωπικότητες, δύο κυρίες με όλη τη σημασία της λέξεως. Μεγάλο σχολείο για εμένα η φετινή συνεργασία μαζί τους.
Υπάρχει καλλιτεχνικό απωθημένο για εσένα να συνεργαστείς είτε στη σκηνή , είτε δισκογραφικά ?
Χ.Μ: Απωθημένο έχω μόνο με ανθρώπους που έφυγαν πρόσφατα και δεν τους «πρόλαβα» όπως για παράδειγμα επί σκηνής με το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και δισκογραφικά με τον Αντώνη Βαρδή. Επιθυμίες για συνεργασίες πάρα πολλές. Έχω ακόμα πολλά όνειρα να εκπληρώσω για να πω ότι συνεργάστηκα με όλους όσους ήθελα. Άσε που καθημερινά «ξεπηδούν» πολύ ωραίοι δημιουργοί.
Και η πρώτη σου ολοκληρωμένη δουλειά με τίτλο ” Άλμπουμ ” . Έχει σπουδαίες υπογραφές αυτός ο δίσκος . Μίλησε μου για αυτό και πες μας μια ιστορία πίσω από την δημιουργία .
Χ.Μ: Πρώτος δίσκος.. Ακόμα και τώρα που έχει ήδη κυκλοφορήσει μου μοιάζει σαν ψέμα. Εάν κοιτάξω στο εξώφυλλο τους δημιουργούς τότε σίγουρα θα πω «ξυπνήστε με ονειρεύομαι..». Κι όμως με υπομονή, με επιμονή και σίγουρα με πολλή δουλειά αργά ή γρήγορα θα τα καταφέρεις. Ένας δίσκος που κοπίασα πολύ κι εγώ και οι συνεργάτες μου για να τον ολοκληρώσουμε αλλά, ταυτόχρονα, και μια δουλειά για την οποία όχι απλά αισθανόμαστε περήφανοι αλλά που αύριο το πρωί θα μπαίναμε στο στούντιο να τον ξανα-ηχογραφήσουμε με τον ίδιο ζήλο. Τον αγαπήσαμε πολύ αυτό το δίσκο και καμαρώνουμε όλοι όσοι δώσαμε κάτι σε αυτόν.
Πολλές είναι οι ιστορίες. Μία μαγική στιγμή ήταν όταν ήρθε να γράψει μπουζούκια στο στούντιο ο Χρήστος Νικολόπουλος για ένα από τα τραγούδια που μου χάρισε το «Μια ψυχή για τόσο σώμα». Ηχογραφούσαμε στο Antart που στεγάζεται στο παλιό στούντιο του Φίνου της ιστορικής εταιρίας ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ. Στις αναφορές του Χρήστου Νικολόπουλου για το ποια τραγούδια είχαν γραφτεί εκεί μέσα στον ίδιο χώρο, υπό ποιες συνθήκες και για ποιες ταινίες είχαμε μείνει όλοι άναυδοι. Νόμιζα ότι ζω την ιστορία της μουσικής του ελληνικού κινηματογράφου σε ντοκιμαντέρ και παίρνω μέρος σε αυτό. Απίστευτη στιγμή.
Είσαι σχεδόν 10 χρόνια στις μουσικές σκηνές αλλά ο δίσκος κυκλοφόρησε φέτος . Έχει να κάνει με το αν δίνεται βήμα ή καλλιτεχνικός χώρος αν θες στους νέους ανθρώπους ? Η τελικά μας αρέσει το παλιό , “το γνωστό ” μονοπάτι στη μουσική διαδρομή .
Χ.Μ: Επιτρέψτε μου μια διόρθωση. Είμαι 16 χρόνια σε μουσικές σκηνές και προγράμματα, δηλαδή από το 2004 και ο πρώτος μου προσωπικός δίσκος, ναι, κυκλοφόρησε μετά από 15 χρόνια επαγγελματικής παρουσίας στο χώρο της. Δεν με τρομάζει ο χρόνος γιατί ξέρω πολλές καριέρες που άργησαν να κάνουν τον πρώτο τους δίσκο ακόμη και στις λεγόμενες «καλές» εποχές. Πόσο μάλλον τώρα. Σκεφτείτε μόνο, ότι το 2011 που κυκλοφόρησε το πρώτο μου δισκογραφημένο τραγούδι με τίτλο «Πες μου ποιος μπορεί» σε έναν πολύ σημαντικό δίσκο αφιερωμένο στον Ηλία Κατσούλη, στην Ελλάδα είχαμε πολύ μεγάλη οικονομική κρίση. Ανήκω σε μια γενιά που το εύκολο δεν το γνώρισε αλλά και από την άλλη επειδή δε γνώρισε το εύκολο δε φοβάται το δύσκολο γιατί στα δύσκολα έμαθε να ζει. Εγώ από όσους «παλιούς» έχω συναντήσει στη μουσική δε μπορώ να πω ότι δεν πήρα χώρο ή δε μου έδωσαν βήμα. Απόδειξη το ΑΛΜΠΟΥΜ.
Το πόσο βήμα μην το ρωτάτε γιατί δεν υπάρχει μονάδα μέτρησης. Για κάποιους πολύ, για κάποιους περισσότερο και για άλλους λιγότερο. Δεν είναι όλες οι διαδρομές ίδιες καθώς, ως γνωστόν, δεν είναι όλες οι ιστορίες των ανθρώπων ίδιες. Θέλει δουλειά, πίστη και επιμονή από εμάς τους νεότερους. Έτσι έκαναν και οι παλιότεροι πιστέψτε με. Αυτό νομίζω ότι είναι το «μονοπάτι» ή τουλάχιστον έτσι ξέρω εγώ να βαδίζω.
Ποιο τραγούδι θα ήθελες να το είχες ερμηνεύσει εσύ και γιατί.
Χ.Μ: Πολλά ζηλεύω. Πρόσφατα στην ίδια ερώτηση απάντησα το «Ξημερώνει» γιατί αγαπώ πολύ τον Αντώνη Βαρδή ως συνθέτη και το τραγούδι αυτό με συγκινεί. Όμως σαν τη Χαρούλα δε θα μπορούσα να το πω..
Θεωρείς ότι υπάρχουν ταμπέλες στη μουσική ? Υπάρχει αυτό που λέμε λαϊκό τραγούδι, έντεχνο κλπ;
Χ.Μ: Ταμπέλες έχουν τα εμπορικά μαγαζιά για να πουλάνε τα εμπορεύματα τους, όχι η μουσική. Στη μουσική πολλοί βάζουν ταμπέλες για να κατατάξουν με κάποιον τρόπο τα τραγούδια είτε από το στίχο είτε από το ρυθμό τους. Η μουσική είναι μία. Τα είδη της αρκετά όπως το λαϊκό τραγούδι, το δημοτικό, το ροκ, το pop, η κλασσική μουσική κλπ. Στη διάκριση έντεχνων και άτεχνων δεν είμαι πολύ καλός..
Βάζεις γενικά ταμπέλες στην ζωή σου ?
Χ.Μ: Από σπανίως έως καθόλου. Είναι κακό να χαρακτηρίζεις. Όλα τα πράγματα στη ζωή θέλουν επανεκτίμηση, επαναξιολόγηση και πολλά μια δεύτερη ευκαιρία ή μια δεύτερη ανάγνωση.
Η σχέση σου με το ραδιόφωνο πως είναι ? Πότε πατάς δηλαδή το κουμπί του ραδιοφώνου
Χ.Μ: Αν γινόταν να μην κλείνει ποτέ δε θα έκλεινε. Δε θυμάμαι τον εαυτό μου να έχει περάσει μέρα που να μην ανοίξω το ραδιόφωνο.
Περιέγραψε μου μια ημέρα χαλάρωσης στο σπίτι σου . Τι σου αρέσει να κάνεις.
Χ.Μ: Μια μέρα χαλάρωσης ξεκινάει πάντα χωρίς ξυπνητήρι με την ώρα του καφέ να θεωρείται η πιο ιερή… Είμαι από τα νοικοκυρόπαιδα. Και ως εργένης φροντίζω μόνος το σπίτι μου. Μαγειρεύω, ακούω μουσική, βλέπω ταινίες, ποδόσφαιρο (ανελλιπώς..) και γενικά μου αρέσει να «ανοίγω» το σπίτι μου. Χαίρομαι όταν έρχονται φίλοι στο σπίτι μου και δε με βαραίνει. Ίσα-ίσα με χαλαρώνει.
Αν γυρνούσες πίσω στον χρόνο τι θα συμβούλευες τον έφηβο εαυτό σου ?
Χ.Μ: Να είναι λίγο περισσότερο ξέγνοιαστος, λιγότερο παρορμητικός και να μην τα παίρνει όλα τόσο τοις μετρητοίς..
Επόμενα σχέδια ? Τι σκέφτεσαι να κάνεις με τις όποιες συνθήκες μας επιτρέπουν . Θα σε δούμε πουθενά Live ?
Χ.Μ: Σκέψεις και σχέδια υπάρχουν δυστυχώς μόνο στο μυαλό. Είμαι αρκετά ρεαλιστής ώστε να ονειρεύομαι ότι θα εμφανιστούμε εντός του 2020 ξανά σε κλειστούς χώρους. Όχι, δεν το πιστεύω. Ας περιμένουμε τις εξελίξεις έχοντας πίστη στην επιστημονική κοινότητα και τα επιτεύγματά της και ας ευχηθούμε να έρθει γρήγορα ο καιρός που θα μπορούμε να απολαύσουμε ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς της μουσική.
Κλείνοντας θέλω να σε ευχαριστήσω και να σου ευχηθώ να συνεχίσεις την σπουδαία πορεία σου .
Χ.Μ: Σας ευχαριστώ και σας εύχομαι με τη σειρά μου υγεία και δημιουργικότητα.
Υ.Γ. Και εγώ με τη σειρά μου ελπίζω σύντομα να τελειώσει όλο αυτό για να τον απολαύσουμε ξανά στη σκηνή . Εις το επανιδείν Χάρη
