Σάββατο 14 Μαΐου 1994 στο Γκάζι ήταν η πρώτη φορά που είδα τους Πυξ Λαξ live! 24 χρόνια μετά , 12 Ιουλίου 2018 στο ΟΑΚΑ.
Εκείνοι γιόρταζαν τα 30 χρόνια της μπάντας και εγώ μαζί τους την πρώτη μου φορά σε συναυλία τους, το πρώτο μεθύσι, το πρώτο ξενύχτι, το πρώτο ταξίδι, την πρώτη αγάπη, το πρώτο φιλί.
Και ήταν εκεί παλιοί και νέοι φίλοι στη γιορτή. Ο Γιώργος Γιαννόπουλος στα ντραμς πάντα με την τσίχλα στο στόμα σε κάθε έναρξη συναυλίας , ο Παναγιώτης Σπυρόπουλος στις κιθάρες από τα πρώτα ιδρυτικά μέλη των Πυξ τότε με τον Σάκη Σταμούλη αλλά και ο Νίκος Γιαννάτος στο μπάσο ίδιος όπως τότε … Ναι δεν ξέχασα τον Μίμη που έφερνε τα κρασιά για να δροσίζεται η παρέα και χθες ήταν πάλι εκεί όπως παλιά.
Η γιορτή τα είχε όλα ακόμα και εκείνον.. Ο ” ψηλός ” ( Φίλιππος ) τραγουδούσε το ” Χωρίς ντροπή ” και έβλεπα τον Μάνο στη σκηνή να παίζει το ντέφι του στον Πευκώνα, στο Δίπλα στο Ποτάμι, στον Λυκαβηττό, στον Σταυρό του Νότου, στο Πέραμα , στην Αργυρούπολη, στους Αγίους Αναργύρους, στην Ηλιούπολη, στο Σινέ Κατερίνα, στην Πάτρα .
Ο Μπάμπης τραγουδούσε το ” Ακόμα Προσπαθώ ” και ‘ήμουν ξανά μέλος εκείνης της συμμορίας, μόνο που χθες είχαν ασπρίσει τα μαλλιά μας και φοράγαμε γυαλιά .Και μεγαλώνουμε αλλά η ” Φωτιά ” ήταν εκεί . Στα βλέμματα, στα πειράγματα και στον αυτοσαρκασμό για τα Αγγλικά που δεν ξέρουν, για τις γυναίκες, για τον έρωτα, την αγάπη, την φιλία.
Σήμερα όλη μέρα θα διαβάζετε για την χθεσινή γιορτή και το playlist. Αυτά είναι τα τυπικά για εκείνους που δεν ξέρουν τι είναι η μπάντα των Πυξ Λαξ . Είναι οι Πρίγκιπες της Δυτικής Όχθης φίλε μου με όλη τη σημασία της λέξης. Οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας που ερωτεύονται, τσακώνονται και κάνουν κοπάνες από το σχολείο .
Είναι οι παλιές αγάπες που χθες ήταν στο ΟΑΚΑ και εγώ βρισκόμουν…κάτω από το ηχείο.. όπως παλιά . ” Τα καταφέραμε ” παιδιά !
Κείμενο: Χαρίτου Μαρία
Φωτογραφίες : Afroditi Zaggana Photography
