Την Τετάρτη 30 Οκτωβρίου στη Σφίγγα, ο Θοδωρής Νικολάου παρουσίασε λοιπόν τη δεύτερη δισκογραφική του δουλειά, τα “Μικρά Μονόστηλα”, παρέα με τους υπέροχους δημιουργούς αυτού του άλμπουμ. Συνοδοιπόροι του η Μάρθα Μεναχέμ, ο Δημήτρης Λέντζος και “τελευταίος αλλά σημαντικός” (last but not least) ο Θανάσης Συλιβός, μέσω της παραγωγής του Μετρονόμου.
Ο Θανάσης Συλιβός, όπως πάντα λιτός, καλωσόρισε τον κόσμο που είχε γεμίσει τη Σφίγγα και έδωσε πάσα στους δημιουργούς, οι οποίοι επιλέχθηκαν να κάνουν μια μικρή εισαγωγή αντί άλλων ομιλητών. Η Μάρθα Μεναχέμ μας εξήγησε πως γνωρίστηκαν το 2016, πως έφτασαν να συνεργαστούν με τον Δημήτρη Λέντζο, τον ποιητή, στιχουργό και συγγραφέα όπως τόνισε, για πρώτη φορά μαζί (ο ίδιος συμπλήρωσε και την ιδιότητα “εραστής”, στοχεύοντας στην αγάπη προς την ποίηση). Και πως πρότεινε η ίδια τον Θοδωρή Νικολάου για τα τραγούδια αυτά. Μας εξήγησε επίσης για τις κερκυραϊκές καταβολές της, γεμάτες από μουσική στο σπίτι από τους γονείς της. Στο ίδιο σπίτι χώρεσαν η κλασική μουσική και η λαϊκή / ελαφρολαϊκή. Στις στιχουργικές δυνατότητες του Δημήτρη Λέντζου ομολόγησε ότι ανακάλυψε την έντεχνη πλευρά που της έδωσε την έμπνευση να δημιουργήσει αυτά τα “Μικρά μονόστηλα”, αυτά τα “9 λαϊκά μικρά ορατόρια” θα τα έλεγα.
Ο Δημήτρης Λέντζος μας έδωσε ένα βιογραφικό του, προερχόμενος από τον Πύργο της Ηλείας, αρνούμενος να δεχτεί διαχωρισμούς του τύπου “έντεχνο”. Θεώρησε καλό για το ελληνικό τραγούδι την παρουσία γυναικών στη σύνθεση, σκεπτόμενος ότι μόνο η Ρεμπούτσικα και η Καραίνδρου έχουν δώσει τέτοια διαπιστευτήρια, αντίθετα στο στίχο υπάρχει και στο χτες και στο σήμερα αρκετή εκπροσώπηση, η οποία δίνει μια άλλη συναισθηματικότητα από τη γυναικεία φύση. Η ατάκα που έκανε αίσθηση ήταν “τραγούδια γράφουμε δεν κάνουμε κάτι σπουδαίο, αλλά είναι θυσία σήμερα να κυκλοφορήσει τέτοιου είδους δίσκος”. Ομολόγησε πως στην αρχή η τόσο νεανική σε ύφος και εποχή εικόνα του Θοδωρή Νικολάου τον ξένισε (αναφερόμενος στο τατουάζ), όμως αποδέχτηκε ότι πρόκειται για έναν τραγουδιστή που είναι η εικόνα του μέλλοντος.
Είχα γνωρίσει τον Θοδωρή Νικολάου, όταν ερμήνευσε την πρώτη του δισκογραφική δουλειά, την “Ομπρέλα” και μου είχε κάνει εντύπωση η ώριμη άποψή του για τη μουσική και όχι μόνο, γενικότερα διατηρώντας μια στάση ζωής, αν και τόσο νέος. Όπως προείπα, ο Θοδωρής Νικολάου είναι η προσωποποίηση της υπερβάλλουσας τελειότητας στη μουσική. Με μουσικές σπουδές, με ταλέντο και με άποψη, έχουμε να κάνουμε με την εικόνα του μέλλοντος πραγματικά.
Η απόδοση των τραγουδιών έγινε σχεδόν απνευστί από την ορχήστρα και τον Θοδωρή. Να σημειώσουμε την ορχήστρα λοιπόν.
Σεραφείμ Μπέλλος στα κρουστά
Κώστας Μπουρόπουλος: ακουστική, κλασική κιθάρα
Γιάννης Πλαγιανάκος: μπάσο
Θανάσης Σταυρίδης: ακορντεόν
Δημήτρης Κουφογιώργος: μπουζούκι, κιθάρα
Ο κόσμος άκουσε 9 λαϊκά τραγούδια, με την υπόσχεση να υπάρξουν κι άλλα στο μέλλον, κάτι που έδειξε όντως να εκκρεμεί.
Τα τραγούδια που ακούστηκαν και συμπεριλαμβάνονται φυσικά όλα στα “Μικρά μονόστηλα” είναι τα εξής:
- Έπεα πτερόεντα
- Ειδική διαδρομή
- Ο έρωτάς σου Ιανός
- Με σήματα ασύρματα
- Φεγγάρι μ’ ασημόχαρτο
- Απουσία
- Το ψεύτικό σου ψέμα
- Μια κάποια περίπτωσις
- Αρχαία ζάλη.
Το τέλος της βραδιάς βρήκε τον τραγουδιστή και τους δημιουργούς να επαναλαμβάνουν μαζί το “Έπεα πτερόεντα”, που είναι άλλωστε και το πρώτο που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο, ίσως θέλοντας να καταδείξει το λαϊκό στιλ του άλμπουμ.
Για το Radioalchemy
