Από την Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Μια βαθιά συγκινητική παράσταση που μας προβλημάτισε εποικοδομητικά παρακολουθήσαμε πριν μερικές μέρες στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Αναφερόμαστε στο διαμαντάκι της Jane Anderson, “Η Αξία της Ζωής” που ανεβαίνει στο φιλόξενο αυτό χώρο του Ιδρύματος σε μετάφραση της Ναταλύ Δούκα και σκηνοθεσία του εξαιρετικού Σωτήρη Τσαφούλια μ’ ένα θίασο πραγματικά ζηλευτό.
Πρόκειται για ένα έργο γεμάτο συμπόνια, ειλικρίνεια και χιούμορ που εξερευνά σε βάθος την αξία της ζωής και το δικαίωμα του καθενός να αποφασίζει ελεύθερα τη μοίρα του. Ήρωές του είναι δύο ξαδέρφες με τους συζύγους τους, οι οποίοι συναντιούνται μετά από καιρό και με τις δύο να έχουν υποστεί μια τρομερή απώλεια. Η Ντίνα και ο Μπιλ, ένα βαθιά θρησκευόμενο ζευγάρι βιώνει την απώλεια της κόρης του που έχει δολοφονηθεί ενώ η Τζάνετ και ο Νιλ, ένα προοδευτικό ζευγάρι που ζει πιο εναλλακτικά, έχει μόλις χάσει το σπίτι και τη γάτα του σε μια καταστροφική πυρκαγιά και ο δεύτερος “φλερτάρει” καθημερινά με το θάνατο, όντας βαριά άρρωστος με καρκίνο.
Πόσο έτοιμοι είμαστε να αντιμετωπίσουμε το θάνατο και να συμφιλιωθούμε μαζί του γνωρίζοντας πως το τέλος είναι αναπόφευκτο; Είναι ελευθερία η επιλογή της δικής μας τελείας στην ιστορία μας ή μήπως μέσα από αυτή την πράξη ελοχεύει ο φόβος της ύπαρξης αν βυθιστούμε στη δίνη της απώλειας; Το έργο θίγει πολύ σοβαρά φιλοσοφικά ζητήματα με τα οποία δεν είχαμε αναμετρηθεί μέχρι σήμερα και μας προβλημάτισαν έντονα. Ένα κείμενο, πραγματική γροθιά στο στομάχι που θα το κουβαλάμε για καιρό μέσα μας αναζητώντας τις δικές μας απαντήσεις.
Στο σκηνοθετικό τιμόνι της παράστασης βρίσκεται ο Σωτήρης Τσαφούλιας που κατόρθωσε να διακρίνει και ν’ αναδείξει όλα τα μηνύματα του έργου. Ο σκηνοθέτης φώτισε αριστοτεχνικά τις αθέατες πλευρές των ηρώων και τους οδήγησε ομαλά στις προσωπικές τους εσωτερικές συγκρούσεις ξεγυμνώνοντας έτσι την διαφορετική τους οπτική στο ρου της ζωής. Έστησε βήμα βήμα τις σχέσεις των ηρώων του κάνοντάς τους τρωτούς άρα και περισσότερο αληθινούς στα μάτια των θεατών που έστω και για μια στιγμή κατά τη διάρκεια της παράστασης ταυτίστηκαν με τον καθένα απ’ αυτούς και έγιναν μέτοχοι στο δράμα τους. Αφού στο τέλος, πέρα από τις όποιες διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους, το μόνο που είναι αδιαμφισβήτητο είναι το δικαίωμα του καθενός στην ανθρώπινη ύπαρξη.
Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους απολαύσαμε επί σκηνής την Πέγκυ Σταθακοπούλου (Ντίνα) και τον Δημήτρη Μαυρόπουλο (Μπιλ) στο ένα ζευγάρι και την Αθηνά Τσιλύρα (Τζάνετ) με τον Βασίλη Ρίσβα (Νιλ) στο πιο εναλλακτικό ζευγάρι. Εξαιρετικοί ήταν και οι τέσσερις ηθοποιοί στην απόδοση των ρόλων τους και με την μεγάλη εμπειρία που διαθέτουν κατόρθωσαν να δώσουν πραγματική υπόσταση στους ήρωές τους. Η Πέγκυ Σταθακοπούλου ήταν βαθιά συγκινητική, ο Δημήτρης Μαυρόπουλος είχε κύρος επί σκηνής και μια ευαίσθητη πλευρά που μας κέρδισε, ο Βασίλης Ρίσβας μας αποστόμωσε με την αλήθεια του και το αφτιασίδωτο παίξιμό του ενώ η Αθηνά Τσιλύρα ήταν για ακόμη μια φορά καθηλωτική στην ερμηνεία της ξυπνώντας όλους τους φόβους και τις ανασφάλειές μας. Πολλά μπράβο!
Τα εύσημά μας αξίζει η Ηλένια Δουλαδίρη που επιμελήθηκε το μποέμ, κάπως μελαγχολικό και νοσταλγικό σκηνικό της παράστασης αλλά και ο Άγις Παναγιώτου που φρόντισε με τα κοστούμια του να δώσει αμέσως χαρακτήρα και τύπο στον κάθε ήρωα ξεχωριστά. Ατμοσφαιρικούς βρήκαμε και τους φωτισμούς που επιμελήθηκε ο Σωτήρης Τσαφούλιας με την Έλενα Πετροπούλου και έπαιξαν σίγουρα καθοριστικό ρόλο στην συγκινησιακή φόρτιση της παράστασης.
“Η Αξία της Ζωής” είναι μια παράσταση ουσίας που θα σε διδάξει και θα σε προβληματίσει αν είσαι πράγματι έτοιμος να έρθεις αντιμέτωπος με το θάνατο, όσο κι αν τον βλέπεις να σε πλησιάζει. Μια σπουδαία δουλειά στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης που δεν πρέπει να χάσετε.
Καλή σας θέαση!
