Από την Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Είναι και αυτές οι παραστάσεις που αν και ξέρεις πως θα είναι καλές, κατορθώνουν να σε εκπλήξουν ακόμη πιο ευχάριστα κερδίζοντας μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά σου. Το βράδυ της Πέμπτης, ο δρόμος μας έβγαλε στο κέντρο της Αθήνας και συγκεκριμένα στο θέατρο Αλκυονίς για να παρακολουθήσουμε το κλασσικό αριστούργημα του Άρθουρ Μίλλερ, “Ήταν όλοι τους παιδιά μου” σε μια σπουδαία σκηνοθεσία του Γιώργου Νανούρη μ’ένα θίασο ζηλευτό.
Το «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» γράφτηκε το 1946 και αποτελεί ένα από τα πιο διαχρονικά έργα του μεταπολεμικού αμερικανικού δράματος. Η ιστορία του, που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, αφορά την οικογένεια Κέλλερ. Ο εργοστασιάρχης Τζο Κέλλερ πουλάει ελαττωματικά εξαρτήματα πολεμικών αεροπλάνων στην Αμερικάνικη Αεροπορία. Κάποια αεροπλάνα πέφτουν και σκοτώνονται εικοσιένα άτομα. Ο Κέλλερ αθωώνεται. Ο ένας του γιος, ο Κρις επιστρέφει σώος από τον πόλεμο, όμως ο Λάρι είναι αγνοούμενος και η μητέρα του Κέητ δεν παύει στιγμή να τον περιμένει να γυρίσει. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν επισκέπτεται το σπίτι των Κέλλερ, η Άννυ, η κοπέλα του Λάρι και ο αδερφός της Τζωρτζ κουβαλώντας υποθέσεις του παρελθόντος που δεν λένε να ξεχαστούν.
H απληστία, το ιδιωτικό απέναντι στο δημόσιο συμφέρον, το κέρδος εις βάρος της ανθρώπινης ζωής, η δικαιοσύνη και η αδικία είναι οι βασικοί άξονες του έργου του Μίλλερ, που μετά από μια σειρά αλλεπάλληλων γεγονότων και αποκαλύψεων οδηγούν σε μια ανείπωτη τραγωδία. Για ακόμη μια φορά ο συγγραφέας μας χαρίζει ένα έργο ανθρώπινο και βαθιά ιδεαλιστικό ισοπεδώνοντας τη φιλοδοξία του αμερικάνικου ονείρου και κοιτώντας την αλήθεια κατάματα όσο κι αν αυτή πονάει.
Ένα έργο που παραμένει επίκαιρο μέχρι σήμερα και ευτυχεί στα χέρια του Γιώργου Νανούρη που επιμελείται την απόδοση, την σκηνοθεσία αλλά και τους φωτισμούς της παράστασης που είναι και η προσωπική του σφραγίδα σε κάθε θεατρικό του εγχείρημα. Μετά το “Ψηλά από τη γέφυρα” και το “Θάνατο του εμποράκου”, ο σκηνοθέτης καταπιάνεται με ακόμη ένα έργο του Μίλλερ, το μελετά προσεκτικά και το μετατρέπει σ’ένα θέαμα συγκλονιστικό. Έδωσε έμφαση στην ψυχοσύνθεση των ηρώων του και στη φθαρτή τους φύση αφήνοντάς τους να ξεδιπλώσουν φανερές και αθέατες πλευρές του χαρακτήρα τους οδηγώντας τους ομαλά στην πολυπόθητη κάθαρση (υπέροχο το σκηνοθετικό εύρημα της βροχής).
Υποκριτικά, ο θίασος της παράστασης μας χάρισε σπουδαίες ερμηνείες στο σύνολό του. Ο Γιώργος Γάλλος στο ρόλο του Τζο Κέλλερ διένυσε ένα τεράστιο ερμηνευτικό τόξο χωρίς να διστάζει να τσαλακωθεί επί σκηνής ενώ και η Άννα Μάσχα στο ρόλο της τραγικής φιγούρας της μάνας που δεν σταματά να ελπίζει ότι ο αγνοούμενος γιος της ζει ήταν σπαρακτική και μας συγκίνησε βαθιά. Ο Κωνσταντίνος Μπιμπής ως ηθικολόγος Κρις μας έδωσε μια από τις συγκλονιστικότερες σκηνές του έργου στον έντονο καυγά με τον πατέρα του κάνοντάς μας να τρέμουμε σύγκορμοι στις καρέκλες μας ενώ και η Λίλα Μπακλέση στο ρόλο της Άννυ μας χάρισε μια ώριμη ερμηνεία έχοντας απόλυτο έλεγχο των εκφραστικών της μέσων. Τέλος, η Άννα Λουιζίδη ως Λύντια και ο Δημήτρης Σέρφας ως Τζωρτζ, πρωτοεμφανιζόμενοι και οι δυο στο θεατρικό σανίδι, συμπλήρωσαν άρτια την υποκριτική ομάδα δίνοντάς μας υψηλές προσδοκίες για τα μελλοντικά τους βήματα.
Με αρωγό τις δυνατές ερμηνείες των εξαιρετικών ηθοποιών, το σκηνικό που επιμελήθηκε η σπουδαία Μαίρη Τσαγκάρη για την παράσταση(η ύπαρξη του σπασμένου κλαδιού επί σκηνής λειτούργησε ξεκάθαρα σαν το άψυχο σώμα του αγνοούμενου Λάρι κόβοντάς μας την ανάσα στην παραμικρή επαφή των ηρώων με το συγκεκριμένο σκηνικό αντικείμενο), τα ιδανικά κοστούμια της Ντένης Βαχλιώτη αλλά και τους μοναδικούς φωτισμούς του Γιώργου Νανούρη που ακόμη μια φορά έπαιξε με το φως, το σκοτάδι και τις σκιές που τόσο πολύ αγαπά, στήθηκε μια παράσταση δίχως ψεγάδι που θα μείνει για χρόνια ανεξίτηλη στη μνήμη μας.
Κάναμε πραγματικά ώρα να συνέλθουμε μετά το τέλος της παράστασης. Το “Ήταν όλοι τους παιδιά μου” στο θέατρο Αλκυονίς είναι από τις καλύτερες παραστάσεις που έχω παρακολουθήσει στη ζωή μου και αν είναι μόνο μία η ευκαιρία σας να δείτε θέατρο φέτος, αυτό το θέαμα αξίζει τα χρήματα και την προσοχή σας. Η ψυχή σας θα γεμίσει θέατρο και θα πλημμυρίσει συναισθήματα. Σας την προτείνω με όλη μου την καρδιά!
Καλή σας θέαση!
