Κριτική της παράστασης «Λεντς»
Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Απόγευμα Σαββάτου και ο δρόμος μας έβγαλε στο κέντρο της Αθήνας και συγκεκριμένα στο Studio Κυψέλης για να παρακολουθήσουμε το εμβληματικό έργο «Λέντς» του σπουδαίου συγγραφέα Γκέοργκ Μπύχνερ.
Πρόκειται για ένα έργο του 1835 σε ελεύθερη απόδοση της Ροζίτας Σώκου, βασισμένο στην πραγματική ιστορία του ευφυούς συγγραφέα Γιάκομπ Μίκαελ Ράινχολντ Λεντες. Το έργο σκιαγραφεί την πορεία του συγγραφέα από τη λογική στην τρέλα αλλά και κατά πόσο αυτή επηρεάζεται από το περιβάλλον, τις ανθρώπινες σχέσεις και τα κοινωνικά αδιέξοδα. Υπάρχει ταύτιση μεταξύ της προσωπικής αναζήτησης του μέσου σύγχρονου ανθρώπου και της τρέλας;
Η ιστορία διαδραματίζεται μέσα σ’ ένα μέσο αστικό σπίτι όπου ένας πάστορας και η γυναίκα του έχουν φτιάξει μία φωλιά με ισχυρή ακτίδα φωτός, πράγμα το οποίο έχει γίνει γνωστό σε μακρινούς και κοντινούς φίλους, με αποτέλεσμα να επιζητούν τη συναναστροφή της. Ο Λεντς εισβάλλει και προσπαθεί να βρει την προσωπική του ηρεμία που θα τον «θεραπεύσει» από τα προβλήματα και τους προβληματισμούς του αλλά ταυτόχρονα θα τον βοηθήσει να ολοκληρώσει τη συγγραφική πορεία του. Ο σκοπός δεν επιτυγχάνεται καθώς ο Λέντς καταφέρνει να ταράξει τόσο την ηρεμία της οικογένειας συμπεριλαμβανομένου της υπηρέτριας και του δασκάλου που ζουν στο σπίτι όσο και τις ισορροπίες ενός ολόκληρου χωριού.
Ήταν η πρώτη φορά που επισκεφτήκαμε το συγκεκριμένο χώρο στην Κυψέλη και από την πρώτη στιγμή που μπήκαμε στην αίθουσα μια ανατριχίλα διαπέρασε τη ραχοκοκαλιά μας. Ο ατμοσφαιρικός φωτισμός του Γιώργου Λιβανού, το σκηνικό όσο και τα κοστούμια που επιμελήθηκε η Γιοβάννα Πρασίνου αλλά και η μυστηριώδης μουσική σύνθεση της Νίκης Γκουντούμη μας έβαλαν αμέσως στο κλίμα φτιάχνοντας την ιδανική ατμόσφαιρα για να παρακολουθήσουμε μια «μάχη» σε ειρηνικό έδαφος όπως είναι το σπίτι ενός πάστορα.
Ο Ζαχαρίας Ρόχας στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Λέντς κατάφερε απλά να μαγνητίσει το βλέμμα μας χαρίζοντας μας μια ερμηνεία που σίγουρα αξίζει να βραβευτεί. Ο ηθοποιός που βρίσκεται ίσως στην καλύτερη στιγμή της καριέρας του μέχρι σήμερα, έχει μελετήσει με μεγάλη προσοχή τις συναισθηματικές μεταπτώσεις του ήρωά του και μας κρατάει συνεχώς σε ένταση ισορροπώντας με μαεστρία σε τεντωμένο σκοινί και κάνοντας την λογική με την παραφροσύνη, το σκοτάδι με το φως και την σκληρότητα με την ευαισθησία να συνυπάρχουν αρμονικά. Είναι αναμφισβήτητα μια γοητευτική ευφυής προσωπικότητα, έρμαιο του ταραγμένου του μυαλού που ακροβατεί στη ζωή αγκαλιάζοντας παράλληλα το θάνατο. Ένας σύγχρονος αλλοπαρμένος προφήτης που δεν διστάζει να ζητά συγχώρεση και παράλληλα να επιθυμεί την τιμωρία.
Ξεχωρίσαμε επίσης τον Μιχάλη Αλικάκο που κατορθώνει να δώσει στο ρόλο του πάστορα την ηρεμία, την κατανόηση και τη ευαισθησία που του χρειάζεται όχι μόνο για να ανεχτεί αλλά και για να προσπαθήσει να βοηθήσει τον προβληματικό χαρακτήρα του Λέντς. Μας άρεσε και η γοητευτική Τέτη Σχοινάκη που με την ερμηνεία της αλλά και την εσωστρέφεια της επί σκηνής δίνει ακόμη και στις σιωπές της κάτι μοναδικό.
Η σκηνοθεσία του Γιώργου Λιβανού είναι αξιέπαινη αφού κατόρθωσε να δημιουργήσει σε μια τόσο μικρή σκηνή δυο ολόκληρους κόσμους και να δώσει βάθος στις ερμηνείες των ηρώων του χρησιμοποιώντας έξυπνες σκηνοθετικές τεχνικές. Ο σκηνοθέτης έδωσε έμφαση στο υπέροχο λόγο του Μπύχνερ και στους γήινους χαρακτήρες του δημιουργώντας την απαιτούμενη ατμόσφαιρα που κατάφερε να κερδίσει τους θεατές και να τους συντονίσει απόλυτα με το γενικό αίσθημα του έργου.
Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα σπουδαίο έργο που κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή σε μια αξιόλογη προσέγγιση από όλους τους συντελεστές της παράστασης. Όλα αυτά συμβαίνουν στο Studio Κυψέλης. Σπεύσατε!
Καλή θέαση σε όλους!
