Είδαμε την παράσταση «Το δάνειο»
Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Η συγκεκριμένη παράσταση δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Μετά από ενάμιση χρόνο εξαιρετικής πορείας στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, η ανατρεπτική κωμωδία του Τζόρντι Γκαλθεράν μετακόμισε για λίγες μόνο παραστάσεις στο θέατρο Γκλόρια, ένα από τα κεντρικότερα θέατρα της Αθήνας, δίνοντας την ευκαιρία σε ακόμη μεγαλύτερη μερίδα του θεατρόφιλου κοινού να την παρακολουθήσει.
Πρόκειται για ένα σύγχρονο έργο, μια ανατρεπτική κωμωδία με αναπάντεχη εξέλιξη και πλούσια δράση με φόντο την οικονομική κρίση στην Ισπανία, θέμα επίκαιρο όσο ποτέ στους χαλεπούς καιρούς που διανύει η χώρα μας. Σε αυτό το σημείο, αξίζει να αναφέρουμε ότι το έργο του καταλανού συγγραφέα κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Τουρνουά Σύγχρονου Καταλανικού θεάτρου της Τζιρόνα τον Νοέμβριο του 2011.
Ο Αντόνιο Βιθέντε(Γιάννης Σαρακατσάνης), ένας απελπισμένος ανθρωπάκος επισκέπτεται ένα υποκατάστημα τράπεζας και συνομιλεί με το διευθυντή(Μιχάλη Οικονόμου) ζητώντας του ένα δάνειο 3.000 ευρώ. Όμως ο Αντόνιο δεν διαθέτει καμιά εγγύηση, εκτός από το λόγο της τιμής του και όπως είναι φυσικό ο τραπεζίτης αρνείται να του το δώσει. Μπροστά στην επίμονη άρνηση του διευθυντή της τράπεζας, ο επίδοξος δανειολήπτης φτάνει στο σημείο να απειλήσει τον τραπεζίτη ότι εάν δεν του χορηγήσει το δάνειο, θα αποπλανήσει τη γυναίκα του με σκοπό να τον ταπεινώσει και να τον κάνει δυστυχισμένο. Ακολουθεί μια σειρά κωμικοτραγικών αντιδράσεων από την πλευρά του τραπεζίτη που ενώ αρχικά πετάει έξω από το γραφείο του τον Αντόνιο, στη συνέχεια αναγκάζεται να ξανασκεφτεί την πρόταση του και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα των καταστάσεων. Θα καταφέρει με την μπλόφα του ο Αντόνιο να εξασφαλίσει την υπογραφή του τραπεζίτη για το πολυπόθητο δάνειο ή μήπως δεν μετριούνται όλα σε ευρώ;
Η κωμικότητα της παράστασης είναι δεδομένη και αυτό συμβαίνει γιατί αν και το έργο του Τζόρντι Γκαλθεράν περιέχει αρκετά δραματικά στοιχεία θεματολογικά, αυτά αποδίδονται εν τέλει με ιδιαίτερα κωμικό τρόπο μεταφέροντας πιο άμεσα και ευχάριστα τα μηνύματά του στους θεατές. Η πλοκή του είναι δομημένη σε κλίμακες και η εξέλιξή του σκιαγραφείται τονίζοντας τις λεπτές μεταβολές του ψυχισμού των δύο ηρώων. Θίγονται θέματα αξιών όπως η εμπιστοσύνη και ο λόγος της τιμής μεταξύ των ανθρώπων αλλά και η πιθανή διαστρέβλωση του χαρακτήρα σε καιρό οικονομικής κρίσης.
Η συν- σκηνοθεσία του έργου από το Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο και τον Παντελή Δεντάκη είναι ιδιαιτέρως προσεγμένη κρατώντας το έργο σε έναν εξαιρετικό ρυθμό. Με χαρά διαπιστώσαμε ότι τηρούνται οι ισορροπίες μεταξύ των εντάσεων των δύο ηρώων και δίνεται χώρος στους δυο πρωταγωνιστές να ξεδιπλώσουν το αστείρευτο ταλέντο τους.
Όσον αφορά τους δυο ηθοποιούς, πραγματικά δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε κανέναν. Διαθέτουν φοβερή σκηνική χημεία μεταξύ τους και οι ερμηνείες τους είναι κάτι περισσότερο από απολαυστικές. Ο Μιχάλης Οικονόμου στο ρόλο του τραπεζίτη είναι μια αποκάλυψη αφού κατά τη διάρκεια του έργου κάνει στροφή 180 μοιρών υποκριτικά. Ενώ αρχικά υιοθετεί τον δυναμικό και απόλυτο χαρακτήρα που αρμόζει σε ένα διευθυντή τραπέζης, στη συνέχεια τον βλέπουμε να μετατρέπεται σε ένα συναισθηματικό κωμικό κουρέλι γεμάτο ανασφάλειες και φοβίες αντιμετωπίζοντας με δειλία το οικογενειακό του δράμα. Ο ρόλος του, αν και αβανταδόρικος, δεν είναι εύκολος καθώς εγκυμονεί κινδύνους να μετατραπεί συχνά ο ήρωάς του σε καρικατούρα, κάτι που ο ηθοποιός καταφέρνει να σώζει στα σημεία προσφέροντας άφθονο γέλιο στους θεατές.
Ο Γιάννης Σαρακατσάνης έχει να αντιμετωπίσει περισσότερες δυσκολίες ερμηνεύοντας τον Αντόνιο Βιθέντε. Ο ηθοποιός καλείται να κερδίσει το θεατρόφιλο κοινό με δυσκολότερα μέσα αφού ο ρόλος του απαιτεί μέτρο και πειθαρχία στην κωμωδία. Η ουσία είναι ότι κατορθώνει να μας πείσει περίφημα πως είναι ένας απεγνωσμένος ανθρωπάκος με φήμη Δον Ζουάν που είναι πρόθυμος να κάνει τα πάντα προκειμένου να πραγματοποιήσει τον οικονομικό του στόχο και να πάρει το δάνειο που τόσο πολύ επιθυμεί.
Αναμφισβήτητα , στα συν της παράστασης είναι η μουσική του Φοίβου Δεληβοριά. Ο συνθέτης κινήθηκε πολύ ευρυματικά και σίγουρα η παρουσία του και μόνο στους συντελεστές είναι πολύ θετική αφού με τα μουσικά του ιντερμέδια συνείσφερε στις ευχάριστες στιγμές της βραδιάς.
Μια παράσταση που αξίζει να δείτε για να περάσετε ευχάριστα, να γελάσετε και να ταυτιστείτε με τους δυο ήρωες απομυθοποιώντας το μέγεθος των προβλημάτων της δικής σας καθημερινότητας. Σας την προτείνω!
Καλή σας θέαση!
