Από την Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Πώς επιλέγετε να θυμάστε όσα συνέβησαν στο παρελθόν; Ποιά είναι η δική σας σχέση με τη μνήμη και τί εκδοχές μπορεί να πάρει μια φαινομενικά καθαρή αλήθεια; Αυτά κι άλλα τόσα ανακαλύψαμε το βράδυ της Κυριακής παρακολουθώντας την άκρως ενδιαφέρουσα παράσταση “Tape” που ανεβαίνει στο θέατρο 104 σε σκηνοθεσία του αξιόλογου Θοδωρή Βουρνά.
Το έργο του Αμερικανού συγγραφέα Stephen Belber ανέβηκε για πρώτη φορά στο Actors Theatre του Louisville, στο πλαίσιο του “Humana Festival of New American Plays,” ενώ το 2001 η ταινία του Richard Linklater, σε σενάριο του ίδιου του συγγραφέα, ξεχώρισε με πρωταγωνιστές τους Ίθαν Χοκ, Ούμα Θέρμαν και Ρόμπερτ Σον Λέοναρντ.
Η ιστορία του “Tape” μας μεταφέρει στο μικρό δωμάτιο ενός μοτέλ στο Μίσιγκαν όπου δυο παλιοί φίλοι και συμμαθητές, ο Βίνσεντ και ο Τζον, συναντιούνται με αφορμή την προβολή της ταινίας του Τζον σε ένα τοπικό κινηματογραφικό φεστιβάλ. Μέσα από μία σύντομη ανασκόπηση της μέχρι τώρα πορείας τους, αρχίζουν να αναμοχλεύουν το παρελθόν. Όταν όμως ο Βίνσεντ κατηγορεί τον Τζον για βιασμό της πρώην κοπέλας του ίδιου, Έιμι, πιέζοντάς τον με κάθε τρόπο να το παραδεχτεί, το αμφιλεγόμενο περιστατικό θα πάρει διαστάσεις προσωπικής κόντρας. H Έιμι, προσκεκλημένη από τον Βίνσεντ, θα μπει αναπάντεχα στο δωμάτιο για να δώσει τη δική της, διαφορετική εκδοχή.
Το ενδιαφέρον στο συγκεκριμένο έργο είναι να εντοπίσουμε πώς αντιλαμβάνεται και πώς αναπαράγει ο κάθε χαρακτήρας ένα περιστατικό που ανήκει στο παρελθόν αλλά και με ποιον τρόπο ο χρόνος διαστρεβλώνει τις θέσεις τους. Η μετάφραση του έργου ανήκει στην Εμμανουέλα Αλεξίου που είναι μάλιστα και μία εκ των πρωταγωνιστών της παράστασης. Η Εμμανουέλα έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στη μετάφραση αποδίδοντας ένα κείμενο με ακρίβεια διατηρώντας παράλληλα το ιδιαίτερο χιούμορ του συγγραφέα.
Τη σκηνοθεσία αλλά και τη δραματουργική επιμέλεια της παράστασης υπογράφει ο Θοδωρής Βουρνάς που μετά την επιτυχημένη «Ζαριά» του στο Αγγέλων Βήμα κερδίζει το κοινό και με το νέο του εγχείρημα. Ο σκηνοθέτης διάβασε σωστά την πολυπλοκότητα των χαρακτήρων του Stephen Belber και έχτισε επί σκηνής ένα σύγχρονο θέαμα, ικανό να κρατήσει το ενδιαφέρον των θεατών. Οι διαρκείς συγκρούσεις μεταξύ των δύο ανδρών επί σκηνής δημιούργησαν μια έκρυθμη κατάσταση που βομβάρδισε το κοινό με συνεχείς ανατροπές των δεδομένων ενώ δεν μπορέσαμε να καταλήξουμε μέχρι την τελευταία στιγμή αν η κομβική παρουσία της Έιμι έριξε φως στα γεγονότα ή τα διαστρέβλωσε παραπάνω. Αυτό είναι κάτι που μας άρεσε ιδιαίτερα αφού μας έδωσε περισσότερη τροφή για σκέψη. Ωστόσο, αν και η λεκτική επίθεση των δυο αντρών ήταν αρκετά έντονη, νιώσαμε κάποιες στιγμές μια αμηχανία μεταξύ τους που θα είχε αποφευχθεί αν υπήρχε μεγαλύτερη δράση.
Στο ρόλο του Βίνσεντ απολαύσαμε τον Κώστα Κάππα που είναι πραγματικά σαρωτικός επί σκηνής. Μας έδωσε μια πληθωρική ερμηνεία που ταίριαζε απόλυτα στον ακραίο μοναχικό του χαρακτήρα που γλύφει ακόμα τις πληγές που του άφησε το μακρινό παρελθόν. Αυτό που μας ενθουσίασε όμως ήταν η μαεστρία με την οποία εξέλιξε το χαρακτήρα του από τον υπερκινητικό και παρορμητικό του εαυτό στην ειλικρινή και πιο τίμια εκδοχή του που ξέρει να υποστηρίξει κάτι με επιχειρήματα. Το υποκριτικό του άλμα ήταν τεράστιο και το πραγματοποίησε πολύ ομαλά.
Μετρημένος και ορθολογιστικός ο Δημήτρης Λιακόπουλος στο ρόλο του καθώς πρέπει και ελαφρώς συντηρητικού Τζον. Ο ηθοποιός απέδωσε πειστικά τον ήρωά του τονίζοντας αρχικά τη σιγουριά και την πίστη στον εαυτό του και βγάζοντας μετέπειτα στην επιφάνεια τις ανασφάλειες και τα κρυμμένα μυστικά του που τόσο καιρό αρνιόταν πεισματικά να δει. Το ενδιαφέρον με τους δυο αυτούς ήρωες είναι πως αν και φαινομενικά είναι εντελώς διαφορετικοί, στην πραγματικότητα αποτελούν ο ένας τον διαστρεβλωμένο καθρέφτη του άλλου και αυτό το είδαμε να αποτυπώνεται στη σκηνή με περίτεχνο τρόπο.
Την πανέξυπνη και δυναμική Έιμι ερμηνεύει στην παράσταση η Εμμανουέλα Αλεξίου που έχει μελετήσει προσεκτικά την ηρωίδα της και ενσαρκώνει με επιτυχία το μήλον της έριδος στη ζωή των δυο φίλων. Η ηθοποιός μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις τόσο με τις υποκριτικές της δυνατότητες όσο και με την άνεση της στη σκηνή. Η χημεία της με τους δυο συμπρωταγωνιστές της είναι αναμφισβήτητη.
Ιδανικά βρήκαμε τόσο τα σκηνικά όσο και τα κοστούμια που επιμελήθηκε ο David Negrin για την παράσταση αφού ανταποκρίνονταν πλήρως τόσο στο κείμενο του Αμερικανού συγγραφέα όσο και στα επαγγελματικά προφίλ των τριών πρωταγωνιστών.
Το “Tape” είναι μια παράσταση ουσίας που αξίζει να προσθέσετε στην πολιτιστική σας ατζέντα δίνοντας μια ευκαιρία στον ίδιο σας τον εαυτό να ανακαλύψει τις πολλαπλές εκδοχές της αλήθειας.
Καλή σας θέαση!
