Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Ποτέ δεν είναι αργά για να παρακολουθήσεις μια καλή παράσταση. Ή αλήθεια είναι πως ήθελα εδώ και μήνες να δω το βραβευμένο έργο του Daniel Colas, «Τσάρλι Τσάπλιν» μα συνεχώς κάτι πήγαινε στραβά. Το βράδυ της Δευτέρας όμως τα κατάφερα. Επισκέφτηκα το θέατρο Ακροπόλ και απήλαυσα μια σπουδαία παράσταση σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια με έναν αξιοζήλευτο θίασο και το Θανάση Τσαλταμπάση αντιμέτωπο με το σημαντικότερο ρόλο της καριέρας του μέχρι σήμερα.
Στο έργο «Τσάρλι Τσάπλιν» ξεδιπλώνεται με αριστοτεχνικό τρόπο και καταιγιστικό κινηματογραφικό ρυθμό όλο το παρασκήνιο της μυθιστορηματικής ζωής του αγαπημένου σε όλη την υφήλιο αλητάκου «Σαρλώ», που στιγμάτισε την εξέλιξη του παγκόσμιου κινηματογράφου. Ο Τσάρλι Τσάπλιν ξεκίνησε από ένα πάμπτωχο ορφανό παιδί του δρόμου για να εξελιχθεί σε ένα διάσημο και πάμπλουτο καλλιτέχνη παγκόσμιας αναγνώρισης. Η ζωή του ήταν γεμάτη αντιθέσεις, ανατροπές, έρωτες, με στοιχεία ενός τρελού παραμυθιού. Στην παράσταση που ακροβατεί μεταξύ κωμωδίας και δράματος, ο ρόλος του πολυαγαπημένου Σαρλώ εναλλάσσεται με αυτόν του αληθινού προσώπου που τον υποδύθηκε, του ΤσάρλιΤσάπλι. Έτσι, ο θεατής έχει την ευκαιρία μέσα από την πλοκή να μάθει πληροφορίες για τη ζωή του Τσάρλι Τσάπλιν, τα παιδικά του χρόνια, τις γυναίκες που αγάπησε και παντρεύτηκε, τα φρονήματά του, τις περιπέτειες με την άρρωστη ψυχικά μητέρα του, τη σχέση με τον αδερφό του αλλά και τα προβλήματα που αντιμετώπισε με τον αρχηγό του FBI, Έντγκαρ Χούβερ κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αμερική. Την προσεγμένη μετάφραση του κειμένου απέδωσε ο κορυφαίος στο είδος του, Αντώνης Γαλέος.
Στο σκηνοθετικό τιμόνι της παράστασης βρίσκεται ο ευφυέστατος Πέτρος Ζούλιας που φέτος κερδίζει δικαίως τις καλύτερες εντυπώσεις της θεατρικής Αθήνας με τις καλοδουλεμένες του παραστάσεις. Στο έργο του Daniel Colas, ο σκηνοθέτης κατάφερε να διατηρήσει μια ισορροπία ανάμεσα στον κωμικό Σαρλώ και τον άνθρωπο Τσάρλι Τσάπλιν προβάλλοντας με κινηματογραφικό ύφος τόσο κωμικά στιγμιότυπα όσο και δραματικές στιγμές της ζωής του σπουδαίου ηθοποιού προσφέροντας ένα ολοκληρωμένο και πολυδιάστατο θέαμα. Ωστόσο, αν και δόθηκε η ευκαιρία στο θεατή να προσεγγίσει τον ψυχικό κόσμο του ηθοποιού, δεν μπόρεσε να εμβαθύνει στα πολιτικά του φρονήματα και τη λογική των προσωπικών επιλογών του Τσάρλι Τσάπλιν, κάνοντας εν τέλει μια γνωριμία με την εξιδανικευμένη πλευρά του καλλιτέχνη.
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Τσάρλι Τσάπλιν απολαύσαμε τον εξαιρετικό ηθοποιό Θανάση Τσαλταμπάση που φέτος με αυτό το ρόλο πραγματοποιεί ένα μεγάλο του όνειρο και ταυτόχρονα πέφτει με τα μούτρα στα βαθιά. Όπως αποδείχτηκε όμως, ο ηθοποιός ξέρει να κολυμπάει περίφημα και αυτό το καταφέρνει με άπειρες ώρες σκληρής δουλειάς. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει άλλος ηθοποιός ιδανικότερος για το συγκεκριμένο ρόλο αφού ο σωματότυπος του Θανάση Τσαλταμπάση ταιριάζει γάντι με τη φιγούρα του Σαρλώ. Εκτός όμως από τις προφανείς ομοιότητες με τον λατρεμένο μας αλητάκο (έχει γίνει εξαιρετική δουλειά στο μακιγιάζ του ηθοποιού), ο Θανάσης Τσαλταμπάσης εμβάθυνε στις εκφραστικές δυνατότητες του Σαρλώ αλλά και στο ψυχισμό του ίδιου του Τσάρλι Τσάπλιν. Το αποτέλεσμα επί σκηνής είναι εξαιρετικό και τον δικαιώνει απόλυτα. Στο σημείο αυτό, αξίζει να υποκλιθούμε στο ταλέντο και την τεράστια συμβολή της Άννας Αθανασιάδη στην προσεγμένη κίνηση του ηθοποιού. Χωρίς την παρουσία της σε αυτήν την παράσταση, τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο αισθητικά.
Μας συνεπήρε η Μαρίνα Ψάλτη ερμηνεύοντας τη ψυχικά διαταραγμένη μητέρα του Τσάρλι Τσάπλιν. Η ηθοποιός μας άφησε με το στόμα ανοιχτό με τις αριστοτεχνικά εναλλασόμενες ψυχικές της διακυμάνσεις επί σκηνής. Στο ρόλο του αδερφού του Τσάρλι Τσάπλιν είδαμε τον εξαιρετικά ταλαντούχο Χρήστο Σπανό που στάθηκε επάξια δίπλα στο Θανάση Τσαλταμπάση δίχως να επισκιαστεί από τη λάμψη του πρωταγωνιστή. Σε μια ακόμα καλή του υποκριτική στιγμή βρίσκεται και ο συμπαθέστατος Σωκράτης Πατσίκας που στην παράσταση ενσαρκώνει τον παραγωγό του Holywood, Μακ Σένετ. Στο ύψος των περιστάσεων στάθηκε και η Τζένη Θεωνά που υποδύεται τις τρεις νεαρές γυναίκες στη ζωή του Τσάρλι Τσάπλιν. Τελευταίο αφήσαμε το Γιώργο Κωνσταντίνο που με την παρουσία του και μόνο τιμά τη συγκεκριμένη παράσταση ερμηνεύοντας το ρόλο του «κακού» αρχηγού του FBI, Έντγκαρ Χούβερ. Η μεγάλη του εμπειρία στο χώρο της υποκριτικής του έδωσε μια ζηλευτή άνεση επί σκηνής που μας κέρδισε.
Η ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής στήθηκε στη σκηνή του Ακροπόλ από τη Μαίρη Τσαγκάρη που επιμελήθηκε τα σκηνικά κάνοντας προσεγμένες επιλογές που διευκόλυναν παράλληλα τη συνεχή κίνηση των ηθοποιών. Φανταστικά βρήκαμε τα κοστούμια των ηθοποιών που επιμελήθηκε η Παναγιώτα Κοκκορού καθώς ήταν αντιπροσωπευτικά της εποχής του Τσάρλι Τσάπλιν και ζωντάνεψαν το Σαρλώ μπροστά στα μάτια μας. Τέλος, η συμβολή της μουσικής του Παναγιώτη Αυγερινού και του Σπύρου Λούκου καθώς και οι στοχευμένοι φωτισμοί του Λευτέρη Παυλόπουλου έπαιξαν το δικό τους καθοριστικό ρόλο στο συνολικό θέαμα.
Ο «Τσάρλι Τσάπλιν» είναι μια παράσταση υψηλών προδιαγραφών που σέβεται το θεατή και στοχεύει στην αγαλλίαση της ψυχής του. Και σε μεγάλο βαθμό τα καταφέρνει!
Καλή σας θέαση!
