Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Είχαμε ακούσει πολλά για αυτή την παράσταση και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε η Ελένη Ράντου για να μεταφέρει το έργο σε παγκόσμια πρώτη στο θεατρικό σανίδι. Όμως ο επιμένων νικά πάντα και έτσι την Πέμπτη 1 Νοεμβρίου επισκεφτήκαμε το θέατρο Διάνα για να απολαύσουμε το νέο θεατρικό διαμαντάκι της ηθοποιού που ακούει στο όνομα «Τζάσμιν» και σκηνοθετεί ο εξαιρετικός Σταμάτης Φασουλής. Ομολογουμένως, μας άρεσε πολύ!
Η παράσταση βασίζεται στο κινηματογραφικό αριστούργημα του Γούντυ Άλλεν, «Blue Jasmine» που κυκλοφόρησε το 2013 κερδίζοντας κοινό και κριτικούς. Η υπόθεση αφορά μια πλούσια χρεωκοπημένη Νεοϋορκέζα, τη Τζάσμιν (Ελένη Ράντου), η οποία μετά τη διάλυση του γάμου της και την οικονομική καταστροφή του άντρα της Αλ (Μάξιμος Μουμούρης) προσπαθεί να ξαναφτιάξει τη ζωή της από την αρχή. Αναγκάζεται, άφραγκη πλέον, να μετακομίσει στην αδερφή της Τζίντζερ (Γαλήνη Χατζηπασχάλη) σε μια λαϊκή συνοικία του Σαν Φρανσίσκο, τη στιγμή που η αδερφή της ετοιμάζεται να παντρευτεί τον Τσίλυ (Παντελή Δεντάκη). Η απέχθεια της Τζάσμιν προς τον Τσίλυ είναι κεραυνοβόλα και οι συγκρούσεις ανάμεσά τους πυροδοτούν ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Στην προσπάθεια της Τζάσμιν να επαναπροσδιορίσει τη ζωή της σ’ ένα εχθρικό περιβάλλον, το παρελθόν στοιχειώνει το παρόν με απρόβλεπτες συνέπειες.
Τη θεατρική απόδοση του κειμένου έκανε η ίδια η Ελένη Ράντου σε συνεργασία με τον ηθοποιό Βαγγέλη Χατζηνικολάου. Εντυπωσιαστήκαμε όχι μόνο από την άρτια απόδοση του κειμένου αλλά από τη σύγχρονη εκδοχή του που ήταν απολύτως εναρμονισμένη με τη γλώσσα μας. Το χιούμορ του ήταν έξυπνο και σε πλήρη ισορροπία με το δράμα των ηρώων. Σπάνια συναντάμε πια στο ελληνικό θέατρο τόσο καλή απόδοση κειμένου από ξένο σενάριο.
Η σκηνοθεσία της παράστασης «Τζάσμιν» ανήκει στον πολυπράγμων Σταμάτη Φασουλή και κάπου εκεί τα λόγια αρχίζουν να περιττεύουν. Ο σκηνοθέτης συνέδεσε με μοναδικά έξυπνο τρόπο το παρόν με το παρελθόν της ηρωίδας εναλλάσοντας μέσα σε δευτερόλεπτα σκηνικά και καταστάσεις. Πολύτιμος αρωγός σε αυτή του την προσπάθεια ήταν τόσο τα εξαιρετικά χρηστικά σκηνικά της Μαγιού Τρικεριώτη όσο και η μουσική επιμέλεια του Ιάκωβου Δρόσου που κατάφερε με τις επιλογές του να στήσει την απαιτούμενη ατμόσφαιρα και να μας βάζει αμέσως στο κλίμα της κάθε σκηνής.
Τίποτα όμως δεν θα είχε επιτευχθεί αν ο Σταμάτης Φασουλής δεν είχε στα χέρια του μια δυνατή υποκριτική ομάδα. Αρχής γενομένης φυσικά από την Ελένη Ράντου που κρατά και τον πρωταγωνιστικό ρόλο της παράστασης. Η αγαπημένη ηθοποιός, αν και ήταν ιδιαιτέρως συναισθηματικά φορτισμένη, πράγμα απολύτως κατανοητό λόγω της πρεμιέρας, κατάφερε να προβληματίσει τους θεατές μέσα από την ηρωίδα της για το τί είναι στ’αλήθεια η τρέλα και ποιές είναι οι πραγματικές της διαστάσεις. Η ερμηνεία της ήταν πληθωρική με μια μεγάλη συναισθηματική γκάμα. Για ακόμη μια φορά, η Ελένη Ράντου κατέθεσε την αλήθεια της επί σκηνής και κατόρθωσε να μας συγκινήσει.
Αξιόλογος στο ρόλο του Αλ και ο Μάξιμος Μουμούρης. Ο συγκεκριμένος ρόλος του αγέρωχου επιτυχημένου επιχειρηματία ταιριάζει γάντι στον ηθοποιό που είχε για άλλη μια φορά την ευκαιρία να ξεδιπλώσει το ταλέντο του στο σανίδι αλλά και να μας μαγέψει με την γοητευτική παρουσία και την κίνησή του.
Όμως η αποκάλυψη της παράστασης ήταν με σιγουριά η Γαλήνη Χατζηπασχάλη στο ρόλο της Τζίντζερ, της αδερφής της Τζάσμιν που εργάζεται ως ταμίας σε σούπερ μάρκετ σε μια λαϊκή συνοικία του Σαν Φρανσίσκο. Η ηθοποιός ήταν άκρως απολαυστική επί σκηνής. Είχε μπρίο, ήταν σπιρτόζα και μας χάρισε άφθονες στιγμές γέλιου. Αυτό όμως που μας κέρδισε περισσότερο ήταν η ορθοφωνία της και πως η ερμηνεία της ήταν πέρα για πέρα αληθινή. Δηλώνουμε φανατικοί θαυμαστές της!
Αξίζει να αναφέρουμε την Κική Γραμματικοπούλου που επιμελήθηκε τα φανταστικά κοστούμια της παράστασης αλλά και τον έμπειρο Σάκη Μπιρμπίλη που με τους φωτισμούς του έδωσε στο όλο εγχείρημα αυτό το κάτι παραπάνω.
Μπορεί άραγε κάποιος να ξανασταθεί στα πόδια του μετά από μια μεγάλη πτώση στη ζωή του; Κι αν ναι, για να το καταφέρει αυτό, θα πρέπει να απαρνηθεί οριστικά το παρελθόν του; Ανακαλύψτε τις απαντήσεις επί σκηνής. Εμάς πάντως μας κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον. Βαθιά συναισθηματικό έργο το «Τζάσμιν» με πολλές ευαισθησίες. Σας το προτείνω!
Καλή σας θέαση!
