Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Συνέντευξη τύπου πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της Τετάρτης 16 Μαρτίου στο θέατρο Παλλάς για την πολυαναμενόμενη παράσταση «Το Σώσε», την εμβληματική κωμωδία (Noises Off) του Michael Frayn, η οποία ανεβαίνει στο κεντρικότατο θέατρο των Αθηνών σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη μ’ένα σπουδαίο θίασο που έχει ήδη την επιτυχία στο τσεπάκι.
Το παρόν έδωσαν όλοι οι συντελεστές του θιάσου, οι οποίοι μίλησαν με τεράστια χαρά για το νέο τους εγχείρημα κόντα στη μαυρίλα των γεγονότων της εποχής μας. Ο παραγωγός των Θεατρικών Σκηνών, Πάνος Κατσαρίδης, δυο χρόνια μετά την τελευταία συνέντευξη στο Παλλάς, μίλησε για την παράσταση – γιορτή που ετοιμάζουν μπαίνοντας και επίσημα σε τροχιά επανεκκίνησης στο θέατρο ενώ μας μαρτύρησε πως τόσο η ιδέα του συγκεκριμένου έργου όσο και η ιδέα του τρέιλερ της παράστασης ανήκει στη Σμαράγδα Καρύδη. Τέλος, ο παραγωγός αφιέρωσε «Το σώσε» στο Βασίλη Μπουζιώτη, που δεν βρίσκεται πια στη ζωή, αγαπούσε πολύ το θέατρο και στήριξε πολύ τις Θεατρικές Σκηνές.
Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής της παράστασης δήλωσε ότι «Ο βασικός σκοπός που μπήκαμε στην περιπέτεια του “Σώσε!” είναι ιδιοτελής. Θέλαμε να χαρούμε δίνοντας γέλιο και παίρνοντας την ισχύ που αυτό έχει όταν συμβαίνει στην σκηνή. Μετά από τη δύσκολη περσινή χρονιά με τα θέατρα κλειστά, αισθάνθηκα την ανάγκη να δημιουργήσουμε μια παράσταση που θα μου επέτρεπε επιπλέον να ξαναβρεθώ στην σκηνή με τους φίλους μου και με ανθρώπους που ένιωθα ότι έπρεπε να συναντηθούμε». Επιπλέον, ο σκηνοθέτης μίλησε και για τη δυσκολία της συγκεκριμένης μετα-φάρσας στην κατασκευή της. Ο σύνθετος μηχανισμός της απαιτεί ένα καλοκουρδισμένο ερμηνευτικό σύνολο καθώς «στις φάρσες τα αστεία δεν κρύβονται τόσο στις ατάκες αλλά στους συγχρονισμούς, στους λάθος συγχρονισμούς, στις πόρτες που ανοίγουν, που κλείνουν».
Με τη σειρά της η Σμαράγδα Καρύδη τόνισε πως «Για να πετύχει το “Σώσε” πρέπει να πάνε όλα λάθος. Κι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Θέλει απόλυτο συντονισμό, συγκέντρωση και ακρίβεια. Θέλει επιμονή στη λεπτομέρεια, κόπο και ώρες δουλειάς. Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να πούμε τη σωστή ατάκα στη σωστή στιγμή. Ή να βγούμε στην ώρα μας και να μην κάνουμε χάσμα, να γίνουν όλα σωστά και όπως πρέπει. Αυτό θα ήταν τραγικό λάθος. Δεν θα το αφήσουμε να συμβεί».
Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος που αναλαμβάνει επί σκηνής το ρόλο του σκηνοθέτη, μας μαρτύρησε πως είναι η δεύτερη φορά που εμπλέκεται στο συγκεκριμένο έργο, του οποίου όπως δήλωσε «ο μηχανισμός είναι αδιανόητα ακέραιος». Ο σπουδαίος ηθοποίος είπε πως «αν και το έργο μοιάζει να μιλά για θέατρο, στην ουσία εκφράζει την αδιανόητη προσπάθεια των ανθρώπων να συνυπάρξουν και ο συγγραφέας κατορθώνει να μιλήσει γι’αυτό σε συμπυκνωμένο χρόνο. Το γεγονός και μόνο ότι οι άνθρωποι αυτοί παραμένουν επί σκηνής ενωμένοι ενώ όλα πηγαίνουν λάθος, είναι λυτρωτικό και συγκινητικό».
Όταν πήρε το λόγο ο Γιώργος Χρυσοστόμου ανέφερε πως όταν του τηλεφώνησε ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης για να του προτείνει τη συγκεκριμένη παράσταση με την συγκεκριμένη ομάδα, εκείνος δέχτηκε αμέσως καθώς θαυμάζει πολύ το έργο ενώ επισήμανε πως «Οι άνθρωποι που είναι πάνω στην σκηνή βασανίζονται για να κάνουν τους θεατές από κάτω να γελάσουν και να περάσουν καλά».
Η Λένα Παπαληγούρα δήλωσε πως ««Πέρα από τα όσα κωμικά συμβαίνουν στο «Σώσε», θεωρώ ότι το έργο του Φρέιν είναι βαθιά υπαρξιακό αφού έχει να κάνει με το προσωπικό και το συλλογικό μας χάος. Και, ενώ μιλάει για το θέατρο, οι χαρακτήρες και οι καταστάσεις του είναι απόλυτα αναγνωρίσιμοι και στη πραγματική ζωή. Είναι αυτή η προσπάθεια να μπει σε τάξη η οιασδήποτε μορφής αναρχία».
Με τη σειρά της, η Στεφανία Γουλιώτη επεσήμανε πως «Η προσαρμοστικότητα των ανθρώπων αυτών στην αλλαγή και στους νόμους των απρόβλεπτων στιγμών είναι αξιοθαύμαστη! Απενοχοποιούν την αποτυχία και την καθιστούν μέρος της ζωής τους. Τους παρασύρουν τα πάθη τους χωρίς να εγκλωβίζονται στο σωστό και ζούνε μια διαρκή περιπέτεια! Τους ζηλεύω!».
Ο Μίνως Μάτσας που μετά το επιτυχημένο «Τρίτο Στεφάνι» συνεργάζεται για ακόμη μια φορά με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη ντύνοντας με τις μελωδίες του ολόκληρη την παράσταση δήλωσε πως «το συγκεκριμένο έργο έχει μουσική από την αρχή μέχρι το τέλος. Όλο το έργο είναι δομημένο πάνω σε μουσική εκτός από τον λόγο και αυτός ήταν ένας χάρτης για να το κάνουμε αυτό το πράγμα πιο κατανοητό και πιο κομψό στο να λειτουργήσει, διότι αν το αφήσεις ελεύθερο αυτό το έργο, μέσα στο έργο, είναι σαν τέρας».
Τέλος, ο Πάρης Μέξης που επιμελείται το πανέμορφο σκηνικό της παράστασης αποκάλυψε ότι «το σκηνικό του “Σώσε” είναι μια μηχανή της οποίας κάθε απόσταση, ύψος, σκαλοπάτι, φανερή ή κρυφή θεατρική τεχνολογία και κάθε αισθητικό στοιχείο, μπροστά και πίσω, έχει σχεδιαστεί με μοναδικό σκοπό να επιτρέψει στον φρενήρη και με χειρουργική ακρίβεια κατασκευασμένο ρυθμό της παράστασης, να μην χάσει ούτε έναν χτύπο. Στην παράσταση, το σκηνικό “παίζει” διπλό ρόλο (όπως και οι ηθοποιοί) όμως παρότι ο ρόλος του είναι βασικός (και πολύ απαιτητικός) τελικά ο τρόπος του για να “πείσει” είναι να εξαφανιστεί, αφήνοντας, στην καλύτερη περίπτωση, ένα λεπτό αισθητικό αποτύπωμα».
Η συνέχεια έρχεται στην πανέμορφη σκηνή του θεάτρου Παλλάς όπου ανεβαίνει «Το σώσε» για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Καλή επιτυχία από καρδιάς σε όλους τους συντελεστές!
