Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Ένα συγκινητικό μονόλογο παρακολουθήσαμε το απόγευμα της Κυριακής σ’ένα θεατρικό στέκι που αγαπάμε πολύ για τις εξαιρετικές του δουλειές που μας παρουσιάζει κάθε χρόνο. Ο λόγος για την παράσταση «Ο Μάκης», ένα έργο του Βασίλη Κατσικονούρη που ανεβαίνει φέτος στο δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου με τον Ερρίκο Λίτση στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Η πλοκή του έργου διαδραματίζεται στο σαλόνι ενός σπιτιού στην Αθήνα. Είναι καλοκαίρι και ο παππούς είναι στο σπίτι μονολογώντας παρέα με το Μάκη, τον σιωπηλό κάτοικο μιας γυάλας. Οι δικοί του έχουν πάει διακοπές κι εκείνος έχει μείνει μόνος με τις εμμονές, τη ματαίωση, το φόβο του κι ένα τεράστιο πόθο να ζήσει λίγο ακόμα κι ας τον έχουν όλοι γύρω του ξεγραμμένο. Ο παππούς είναι ένας άνδρας νέος και γέρος ταυτόχρονα που βρίσκεται στην άκρη του σκαλοπατιού της ζωής, εγκλωβισμένος στη δική του γυάλα και ταλαντεύεται δοκιμάζοντας τις δυνάμεις του. Δίπλα του, το χρυσόψαρο γίνεται μάρτυρας σ’ έναν υπαρξιακό μονόλογο μιας βαθύτερης μάχης και μια ύστατη προσπάθεια να ξορκίσει την ανελέητη πορεία της ύπαρξης.
Πρόκειται για ένα εξαιρετικά ευαίσθητο κείμενο του Βασίλη Κατσικονούρη για τη μοναξιά των ατόμων της τρίτης ηλικίας που συχνά μεγαλώνοντας χάνουν την ταυτότητά τους και ξεθωριάζουν ως προσωπικότητες στα μάτια των συγγενών τους, βλέποντας παράλληλα το τέλος να πλησιάζει ως τη μοναδική τους λύτρωση. Είναι ένα βαθιά ανθρώπινο έργο με ανατρεπτικό φινάλε που κατορθώνει να μας συγκινήσει, να μας προβληματίσει και σίγουρα να μας κάνει να αναρωτηθούμε ως προς την ορθότητα της συμπεριφοράς μας στους γύρω μας.
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο του παππού απολαύσαμε τον Ερρίκο Λίτση, ο οποίος μάλιστα υπογράφει και τη σκηνοθεσία της παράστασης μαζί με τον συγγραφέα του κειμένου. Ο ηθοποιός κατόρθωσε να αποδώσει στο μέγιστο βαθμό την έντονη συναισθηματική παλέτα του έργου μεταβαίνοντας από το κωμικό στο δραματικό στοιχείο με μεγάλη ευχέρεια. Η προσπάθειά του είναι αξιέπαινη.
Το σκηνικό της παράστασης ανήκει στην Ήρα Σπαγαδώρου, η οποία ομολογουμένως έχει κάνει εξαιρετική δουλειά ενώ οι στοχευμένοι και σε κάποια σημεία παιχνιδιάρικοι φωτισμοί ανήκουν στην Άννα Σμπώκου .
Συνολικά, «ο Μάκης» είναι ένας θεατρικός μονόλογος που αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές μας και μας συγκινεί. Γιατί εκεί που τα θεωρούμε όλα δεδομένα, συμβαίνει κάτι και η ελπίδα ξαναγεννιέται. Και τα δάκρυα τρέχουν καυτά στα μάγουλά μας. Κι αυτό είναι λυτρωτικό καμιά φορά.
Καλή σας θέαση!
