Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Μια συγκινητική παράσταση παρακολουθήσαμε το απόγευμα της Κυριακής στο φιλόξενο χώρο του θεάτρου Coronet. Ο λόγος για «Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι», το μυθιστόρημα της Λένας Μαντά που αγαπήθηκε από χιλιάδες αναγνώστες και φέτος δραματοποιείται για πρώτη φορά στο θέατρο του Παγκρατίου από έναν αξιόλογο θίασο σε σκηνοθεσία της Ειρήνης Ιακώβου.
Το πάντα επίκαιρο μυθιστόρημα της επιτυχημένης συγγραφέως που κυκλοφόρησε το 2012 από τις εκδόσεις Ψυχογιός, πλέκει την κοινωνική φυσιογνωμία της επαρχίας της δεκαετίας του ’60, ανακαλώντας μνήμες εκείνων των χρόνων και αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα, στοιχεία στα οποία βασίστηκαν πολλά από τα «κακώς κείμενα» της σημερινής πραγματικότητας. Η πλοκή του έργου μας ταξιδεύει σ’ένα χωριό του Ολύμπου όπου πέντε κορίτσια, η Μελισσάνθη, η Ιουλία, η Ασπασία, η Πολυξένη και η Μαγδαληνή μεγαλώνουν με τη μητέρα τους σ’ένα σπίτι δίπλα στο ποτάμι. Αυτό που επιθυμούν και οι πέντε είναι να γνωρίσουν τη ζωή μακριά από το πατρικό τους. Η μοίρα θα τις στείλει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα κάνοντας το όνειρό τους πραγματικότητα. Μόνο που καμιά φορά τα όνειρα γίνονται εφιάλτες που στοιχειώνουν και κυνηγούν. Πέντε γυναίκες, πέντε ζωές γεμάτες έρωτα και ανατροπές, ενώ το σπίτι δίπλα στο ποτάμι περιμένει υπομονετικά αυτό που ξέρει ότι θα συμβεί!
Τη σκηνοθεσία της παράστασης υπογράφει η Ειρήνη Ιακώβου που χώρισε έξυπνα τις ιστορίες των πέντε γυναικών εστιάζοντας στην κάθε μορφή αγάπης που είναι και το μήνυμα που πρεσβεύει το έργο. Η μητρική αγάπη, η αδερφική, οι έρωτες που ενώνουν και χωρίζουν τις ζωές των ανθρώπων για να τους παρακινήσουν να πάνε ένα βήμα παρακάτω και ν’ανακαλύψουν νέες πτυχές του εαυτού τους επιστρέφοντας στις ρίζες τους πιο ώριμοι, πιο έμπειροι και πιο κατασταλαγμένοι αναδείχτηκαν στην παράσταση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ωστόσο, αν και η διάρκεια του θεάματος ήταν αρκετά μεγάλη, κάποιες στιγμές νιώσαμε να γίνεται επιδερμική αναφορά σε κομβικά γεγονότα της ιστορίας, κάτι που ομολογουμένως μας ξένισε.
Υποκριτικά, απολαύσαμε τη Μαριάννα Τουμασάτου στο ρόλο της μάνας σε μια ερμηνεία γεμάτη συναίσθημα, ζεστασιά και κατανόηση. Εξαιρετική και η Νέλλη Γκίνη σε όλους τους ρόλους που κλήθηκε να ερμηνεύσει. Η ηθοποιός είχε ένα μοναδικό τρόπο να μας συγκινεί ως γιαγιά και το επόμενο λεπτό να χαρίζει χαμόγελα στα χείλη μας ως ραδιούργα πεθερά. Την λατρέψαμε! Αξιόλογες βρήκαμε και τις ερμηνείες του Γιώργου Γιαννόπουλου και Σπύρου Ιωάννου των οποίων η πολυετής εμπειρία στο σανίδι ήταν εμφανής.
Τα εύσημά μας αξίζει να δώσουμε στα νεότερα κορίτσια του θιάσου και συγκεκριμένα στις Νεφέλη Παπαδερού, Ιωάννα Παυλίδου, Σταυρούλα Καμνή, Κατερίνα Πυρινή και Νεφέλη Σταμούλη που υποδύθηκαν τα πέντε κορίτσια αλλά και αρκετούς ακόμη μικρότερους ρόλους. Η φρεσκάδα τους, η τόλμη και η συνέπειά τους επί σκηνής μας έκανε να ταυτιστούμε μαζί τους κυνηγώντας το όνειρο μιας καλύτερης ζωής. Οι ερμηνείες τους ήταν γεμάτες ειλικρίνεια. Εύγε!
Στο σημείο αυτό, αξίζει να αναφέρουμε την Ισμήνη Χαριστείδη που επιμελήθηκε τα κοστούμια της παράστασης και ήταν απολύτως ταιριαστά με την εποχή του έργου αλλά και τη Γαλήνη Γυρτάτου για τις ενδιαφέρουσες χορογραφίες που έδωσαν στο συνολικό θέαμα αυτό το κάτι παραπάνω.
Μια βόλτα μέχρι το Παγκράτι θα σας οδηγήσει μέχρι τον Όλυμπο, στο «Σπίτι δίπλα στο ποτάμι», εκεί που η αγάπη έχει φωλιάσει για τα καλά και μια ανοιχτή αγκαλιά θα σας περιμένει πάντα. Εκεί που τα όνειρα γεννιούνται και πεθαίνουν πάλι για να γεννηθούν ακόμη πιο δυνατά.
Καλή σας θέαση!
