,

Είδαμε την παράσταση «Τσιτάχ. Η ερημιά του τερματοφύλακα»

Από την Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη

Την αδυναμία μας στους θεατρικούς μονολόγους την γνωρίζετε καλά εδώ και χρόνια. Δεν γινόταν λοιπόν να μην επισκεφτούμε το θέατρο Σταθμός για να απολαύσουμε το νέο θεατρικό έργο του εξαιρετικού Βασίλη Κατσικονούρη. Αναφερόμαστε στην παράσταση «Τσιτάχ. Η ερημιά του τερματοφύλακα» που ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά στο συγκεκριμένο χώρο με πρωταγωνιστή το Γιώργο Νινιό που συν-σκηνοθετεί κιόλας το όλο εγχείρημα με την Ερμίνα Κυριαζή.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αθλητισμού, ο Τσιτάχ, ένας πολύπειρος βετεράνος τερματοφύλακας της Εθνικής Ελλάδος, κάνει έναν ειλικρινή απολογισμό της μακροχρόνιας πορείας του, προσκεκλημένος από ένα σχολείο για να μιλήσει στα παιδιά για την αξία της άμιλλας και τα αθλητικά ιδεώδη. Εξιστορεί γεγονότα και εμπειρίες από τη ζωή και την καριέρα του ξετυλίγοντας σιγά-σιγά το κουβάρι της ύπαρξης του, από τη δόξα, τα πλούτη και τα φώτα της δημοσιότητας μέχρι το μηδέν και το περιθώριο.

Το νέο θεατρικό έργο του Βασίλη Κατσικονούρη είναι μια ιστορία γεμάτη χιούμορ και συγκίνηση με κύρια θέματά της την ανδρική μοναξιά και τη ματαίωση, μαζί όμως με ένα βαθύ αίσθημα αξιοπρέπειας ως πυξίδα και ως ύστατη νίκη σε πείσμα της ήττας και της φθοράς. Ένα σπουδαίο έργο που σε φέρνει αντιμέτωπο με καίρια ερωτήματα που ίσως δεν είχε τύχει να αναρωτηθείς ποτέ. Τί μπορεί να συμβεί γύρω σου όταν αποφασίσεις να υπερασπιστείς μέχρι τέλους τα ιδανικά σου; Για ακόμη μια φορά, ο συγγραφέας επιλέγει να φωτίσει ένα ραγισμένο ήρωα γεμάτο πληγές που αναζητά τη λύτρωση και πληρώνει το τίμημα της ηθικής και της ακεραιότητάς του. Εκεί βιώνει και το αίσθημα της υπέρτατης μοναξιάς.

Ο Τσιτάχ είναι ένας λαϊκός, αθυρόστομος τύπος με ροπή στο αλκοόλ και το τσιγάρο και γλώσσα που ταιριάζει στα γήπεδα και στα καφενεία. Ένας ήρωας αυθεντικός, με χιούμορ και φιλότιμο που δεν χωράει σε κουτάκια και καθωσπρεπισμούς. Σκέπτεται και λειτουργεί με την καρδιά του και ας μην έχει λεφτά ούτε για τα τσιγάρα του. Ο συγγραφέας βρήκε τον ιδανικό Τσιτάχ στο πρόσωπο του Γιώργου Νινιού, ενός ηθοποιού που δεν παύει να μας χαρίζει δυνατές ερμηνείες εδώ και χρόνια. Ο πρωταγωνιστής μεταμορφώνεται επι σκηνής τόσο φωνητικά όσο και σωματικά με το θολό και θλιμμένο του βλέμμα να διαπερνά και τον πιο απομακρυσμένο θεατή. Ζωντανεύει τις εικόνες που περιγράφει, λες και διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια του κοινού. Η ερμηνεία του έχει μια εσωτερικότητα και ταυτόχρονα μια αμεσότητα, μια αλήθεια που δεν μπορεί να σε αφήσει αδιάφορο.

Σκηνοθετικά, την παράσταση υπογράφουν από κοινού ο πρωταγωνιστής με την Ερμίνα Κυριαζή. Σ’ εκείνη πρέπει να οφείλεται και η συναισθηματική προσέγγιση του εξαιρετικού κειμένου του Κατσικονούρη. Εφευρετική βρήκαμε την σκηνοθετική ιδέα της παρουσίας επί σκηνής μιας μαριονέτας- τερματοφύλακα σε φυσικό μέγεθος ανθρώπου (κατασκευή του Βασίλη Βασιλάκη) που σε παραπέμπει στον ήρωα του έργου σε νεαρότερη ηλικία. Ο χειρισμός της μαριονέτας από τη Γεωργία Μανελίδου με όλες τις κινήσεις του κεφαλιού και των χεριών, της έδωσε ιδιαίτερη εκφραστικότητα. Ωστόσο θα θέλαμε να υπήρχε διάδραση μεταξύ αυτής και του πρωταγωνιστή για να επιτευχθεί στο μέγιστο βαθμό ο εσωτερικός διάλογος του ήρωα.

Αξίζει να αναφέρουμε το Βασίλη Πετεινάρη που υπογράφει το σχεδιασμό στα φώτα της παράστασης καθώς με τους ιδιαίτερους φωτισμούς του, έδωσε σ’ένα θέαμα με τόσο λιτό σκηνικό, αυτό το κάτι παραπάνω που απογείωσε το συνολικό εγχείρημα.

Ένα καλογραμμένο έργο που επιβεβαιώνει για ακόμη μια φορά την ποιότητα του συγγραφέα Βασίλη Κατσικονούρη. Μια ερμηνεία δυνατή από το Γιώργο Νινιό που θα χαραχτεί στη μνήμη μας για καιρό. Μπορώ να σας βρω χίλιους λόγους  για να επισκεφτείτε το θέατρο Σταθμός και να μάθετε την ιστορία του Τσιτάχ. Μια παράσταση που δεν πρέπει να χάσετε!

Καλή σας θέαση!