Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Συνεχίζοντας τις θεατρικές μας εξορμήσεις, ο δρόμος μας έβγαλε στη συνοικία των Εξαρχείων για να παρακολουθήσουμε μια από τις πιο πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν που έχει κερδίσει (και όχι άδικα) το ενδιαφέρον του κοινού σημειώνοντας απανωτά sold out. Ο λόγος για το έργο του Άρθουρ Μίλερ, «Ψηλά απ’τη Γέφυρα» που ανεβαίνει φέτος στο θέατρο Βεάκη μ’ένα δυνατό θίασο και μια σπουδαία σκηνοθετική προσέγγιση από τον Γιώργο Νανούρη.
Το έργο του Μίλερ μας ταξιδεύει πίσω στη δεκαετία του 1950 στην υποβαθμισμένη περιοχή του Μπρούκλιν και συγκεκριμένα στο σπίτι του Έντι Καρμπόνε, ενός λιμενεργάτη που ζει μαζί με την γυναίκα του Μπεατρίς και την 17χρονη ανιψιά της Κατρίν. Η ήσυχη ζωή τους ανατρέπεται με την άφιξη των Μάρκο και Ροδόλφο, ξαδέρφια της Μπεατρίς που φτάνουν παράνομα στη χώρα και φιλοξενούνται προσωρινά στο σπίτι του Έντι. Το ερωτικό ενδιαφέρον του Ροδόλφο για την Κατρίν θα ξυπνήσει την οργή του Έντι, ο οποίος μη μπορώντας πια να κρύψει τον έρωτά του για την ανιψιά της γυναίκας του, φτάνει ολοένα και πιο κοντά στην αυτοκαταστροφή παρασέρνοντας τα πάντα στο διάβα του.
Ο συγγραφέας, τοποθετώντας την πλοκή του έργου του στην δεκαετία του 50, φωταγραφίζει μέσα από τις συμπεριφορές των ηρώων του αρκετά από τα στερεότυπα και τις αντιλήψεις της εποχής που δυστυχώς δεν απέχουν και πολύ από την Ελλάδα του σήμερα καθιστώντας έτσι ταυτόχρονα το έργο διαχρονικό στα μάτια των θεατών. Η αρρενωπότητα ως σύμβολο ανδρισμού, ο στιβαρός ρόλος του άντρα μέσα στην οικογένεια, η κοροϊδευτική διάθεση ως προς τις ομοφυλοφιλικές τάσεις ενός ανθρώπου αλλά και η καχυποψία με την οποία αντιμετωπίζονται οι παράνομοι μετανάστες είναι μερικά μόνο από τα θέματα που εύστοχα θίγει ο Μίλερ στη γραφή του.
Τη μετάφραση, τη σκηνοθεσία, τους φωτισμούς καθώς και τη μουσική επιμέλεια της παράστασης υπογράφει ο Γιώργος Νανούρης που ομολογουμένως έχει κάνει εξαιρετική δουλειά. Ο σκηνοθέτης αφουγκράστηκε και υπηρέτησε πλήρως τη φιλοσοφία της γραφής του Μίλερ εστιάζοντας στους ήρωες και τα συναισθήματά τους. Γι’αυτό και η ορθή απόφασή του ν’αφήσει άδεια τη σκηνή έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ταχεία απογύμνωση των χαρακτήρων αφού όντας εντελώς απροστάτευτοι και μη έχοντας ως βοήθεια υλικά μέσα, οι ηθοποιοί χρησιμοποίησαν τη σωματικότητα τους αλλά και κάθε εκφραστικό τους μέσο μπαίνοντας ενεργά και πιο άμεσα στο πετσί του ρόλου τους. Επιπλέον, τόσο το στοχευμένο στήσιμο των φωτισμών, η χρήση καπνού(σήμα κατατεθέν του Νανούρη) όσο και η περιστρεφόμενη σκηνή ενίσχυσαν το αίσθημα της απόγνωσης και του αδιέξοδου των ηρώων κάνοντας την προσπάθειά τους ν’απαλλαγούν από τους δαίμονές τους να φαντάζει μακρινό όνειρο. Τέλος, η εκπληκτική επιλογή της μουσικής έντυσε το συνολικό θέαμα με μια μελαγχολία εντείνοντας τα στοιχεία του δράματος και της θλίψης.
Στο σύνολό τους, οι ηθοποιοί μας χάρισαν εξαιρετικές και καλοδουλεμένες ερμηνείες. Δεν γίνεται να μην ξεχωρίσουμε τον Πυγμαλίων Δαδακαρίδη στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Έντι Καρμπόνε, ο οποίος κάνει μια κατάθεση ψυχής επί σκηνής. Ένας καλός άνθρωπος που κυριεύεται από το αρρωστημένο του πάθος για την ανιψιά του, φωνάζει, παλεύει συνεχώς με τον εαυτό του θυμίζοντας πληγωμένο αγρίμι σε κλουβί, ανίκανο να τιθασεύσει και να οριοθετήσει ό,τι αισθάνεται. Ο χαρακτήρας του έχει αναμφισβήτητα στοιχεία ήρωα αρχαίας τραγωδίας με τον ηθοποιό να υπηρετεί ευλαβικά μέσα από το παίξιμό του το αρχαίο σχήμα «ύβρις, άτις, νέμεις και τίσις». Ο Πυγμαλίων μας χάρισε μια συγκλονιστική και βαθιά συγκινητική ερμηνεία που θα θυμόμαστε για καιρό. Του αξίζουν θερμά συγχαρητήρια!
Δωρικός και άκρως ατμοσφαιρικός ο Δημήτρης Μαυρόπουλος στο ρόλο του δικηγόρου Αλφιέρι αλλά και αφηγητή της παράστασης. Μας θύμισε έντονα το χορό αρχαίου δράματος ενισχύοντας τα στοιχεία τραγωδίας της παράστασης. Στο ρόλο της Μπεατρίς, γυναίκας του Έντι απολαύσαμε την Ιωάννα Παππά που έντυσε την ηρωίδα της με τρυφερότητα αλλά και την απόγνωση της γυναίκας που βλέπει την καταστροφή που έρχεται και είναι εντελώς αδύναμη να την εμποδίσει. Ένα άβουλο ον, έρμαιο των καταστάσεων και των παθών του συζύγου της.
Καλές ερμηνείες μας χάρισαν και ο Δημήτρης Καπετανάκος με τον Μιχάλη Πανάδη στους ρόλους των μεταναστών, Μάρκο και Ροντόλφο αντίστοιχα. Σκληροπυρηνικός, σοβαρός και μετρημένος ο πρώτος, αθεράπευτα ρομαντικός, ευγενικός και αισιόδοξος ο δεύτερος, έδωσαν υπόσταση και ψυχή στους ήρωές τους. Χαριτωμένη και δροσερή σαν ανοιξιάτικο λουλούδι η πρωτοεμφανιζόμενη Ευγενία Ξυγκόρου στο ρόλο της ανιψιάς της Μπεατρίς και μήλον της έριδος. Η ηθοποιός εστίασε στην αθωότητα αλλά και το δυναμισμό της ηρωίδας της που αρνείται να συμβιβαστεί με κάτι λιγότερο από αυτό που η ίδια επιθυμεί για τη ζωή της.
Στο σύνολό της, η παράσταση «Ψηλά απ’τη γέφυρα» στο θέατρο Βεάκη είναι μια σπουδαία προσέγγιση στο αριστούργημα του Μίλλερ. Η δουλειά είναι συλλογική και το αποτέλεσμα δικαιώνει όλους τους συντελεστές. Είναι αναμφισβήτητα μια από τις παραστάσεις που δεν πρέπει να χάσετε φέτος. Στο τέλος, θα φύγετε εξαντλημένοι μα γεμάτοι συναισθήματα. Σας την προτείνω με το χέρι στην καρδιά!
Καλή σας θέαση!
