,

Είδαμε την παράσταση «Ο Θάνατος του Εμποράκου»

Από την Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη

Ένα από τα διαχρονικότερα έργα όλων των εποχών ανεβαίνει φέτος στο θέατρο Ζίνα και σπεύσαμε να το παρακολουθήσουμε. Αναφερόμαστε στο αριστούργημα του Άρθουρ Μίλλερ, «Ο Θάνατος του Εμποράκου»» που ευτυχεί στα πρωτοποριακά σκηνοθετικά χέρια του Γιώργου Νανούρη με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη στον εμβληματικό ρόλο του Γουίλι Λόμαν, σε μια από τις σημαντικότερες ερμηνείες της καριέρας του.

Το βραβευμένο με Πούλιτζερ κείμενο γράφτηκε το 1949 και θεωρείται το κορυφαίο έργο του Αμερικανού συγγραφέα.  Πραγματεύεται την ζωή του Γουίλι Λόμαν, ενός πλανόδιου πωλητή, που ζει μπερδεμένος ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν, εγκλωβισμένος από το αμερικάνικο όνειρο. Το δυσβάσταχτο κυνήγι της επιβίωσης, σύμφωνα με τα πρότυπα που επιτάσσει η άκρως καπιταλιστική κοινωνία, τον οδηγεί παραληρηματικά στην διάλυση ολόκληρης της ζωής του.

Πρόκειται για ένα έργο- γροθιά στο στομάχι που αποκαθηλώνει περίτρανα το αμερικάνικο όνειρο σκιαγραφώντας τη σκληρότητα του καπιταλιστικού συστήματος αλλά και τις οικογενειακές δυσλειτουργίες που υπάρχουν σε κάθε σπίτι όταν τα προβλήματα κρύβονται απρόσεκτα κάτω από το χαλί.

Ο Γιώργος Νανούρης υπογράφει την απόδοση, τη σκηνοθεσία, τους φωτισμούς αλλά και τη μουσική επιμέλεια της παράστασης στήνοντας ένα θέαμα με ξεκάθαρη την ιδιαίτερη αισθητική του που τόσο αγαπάμε. Για ακόμη μια φορά, κοιτάει τους ήρωες του Μίλλερ κατά πρόσωπο ποντάροντας στην αφαιρετικότητα και στο λιτό σκηνικό καθώς και στην ποιητικότητα και την εμβάθυνση των χαρακτήρων. Οι δε φωτισμοί όπως και η μουσική που για ακόμη μια φορά ορθώς επιμελείται, υπογραμμίζουν αριστοτεχνικά τη ροή των γεγονότων. Ο Γιώργος Νανούρης , χωρίς ίχνος εντυπωσιασμού, έστησε μια παράσταση ουσίας με σωστό ρυθμό και δυνατές ερμηνείες που συγκινούν αβίαστα τον θεατή και το αποτέλεσμα τον δικαιώνει πανηγυρικά.

Ερμηνευτικά, απολαύσαμε το Βλαδίμηρο Κυριακίδη στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Γουίλι Λόμαν, ενός από τους σημαντικότερους δραματικούς ήρωες του 20ου αιώνα. Το στοίχημα ήταν μεγάλο για τον σπουδαίο ηθοποιό που μέχρι τώρα έχουμε χαρεί σε αναρίθμητες κωμωδίες. Όμως, ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης απέδειξε το εύρος του ταλέντου του, χαρίζοντάς μας μια συγκλονιστική, συναισθηματική και ταυτόχρονα μετρημένη ερμηνεία που θα θυμόμαστε για καιρό. Μας παρέσυρε στις μπερδεμένες του σκέψεις μεταφέροντας τη σύγχυση του μυαλού του όχι μόνο στο λόγο του και τις μεταβολές στη φωνή του που ήταν τη μια στιγμή τραχιά και την άλλη εξαντλημένη και γεμάτη απόγνωση αλλά και στη συνολική του εμφάνιση και στο βάδισμά του βιώνοντας τις συναισθηματικές του μεταπτώσεις ψυχή και σώματι. Ήταν βαθιά συγκινητικός και αναμφισβήτητα βρίσκεται σε μια από τις σημαντικότερες ερμηνείες της καριέρας του.

Στο ρόλο της Λίντα Λόμαν, της υπομονετικής γυναίκας του εμποράκου είδαμε την Έφη Μουρίκη που μας χάρισε μια δυνατή ερμηνεία, γεμάτη ειλικρίνεια, πάθος, συναισθηματισμό, μπόλικη αγάπη αλλά και αυστηρότητα απέναντι στα παιδιά της.

 Εξαιρετική εντύπωση μας έκανε ο Κωνσταντίνος Γώγουλος στο ρόλο του Μπιφ, του μεγάλου επαναστάτη γιου της οικογένειας που δεν στεριώνει πουθενά. Η ερμηνεία του είχε παλμό, οι εκρήξεις του ήρθαν τη σωστή στιγμή και το συναίσθημά του ήταν ειλικρινές. Πολλά μπράβο!  Πειστικός, αν και αμήχανος μας φάνηκε κάποιες στιγμές ο ταλαντούχος Ρένος Ρώτας στο ρόλο του Χάπι, του μικρού γιού της οικογένειας που έχει βρει το δρόμο του ακολουθώντας όμως παράλληλα τα χνάρια του πατέρα του και κυνηγώντας ενδόμυχα το αμερικάνικο όνειρο και τις ευκαιρίες ζωής. Αληθινός και στιβαρός ήταν ο Δημήτρης Γεροδήμος στο ρόλο του καλού γείτονα Τσάρλι δίνοντάς μας μια ξεχωριστή ερμηνεία ενώ τέλος μας άρεσε πολύ και η Κατερίνα Μάντζιου στο ρόλο της μυστηριώδους γυναίκας στη ζωή του Γουίλι. Η ηθοποιός κινιόταν σαν πεταλουδίτσα στη σκηνή και μας εντυπωσίασε με τη χαριτωμένη της παρουσία.

Στα συν της παράστασης, το αφαιρετικό σκηνικό του Γιώργου Γαβαλά που εξυπηρετούσε το άχρονο του κειμένου με εντυπωσιακή τη διττή του λειτουργία ( ως τοίχος- εμπόδιο αρχικά και ως δρόμος ανοιχτός προς το μέλλον στο τέλος) αλλά και τα κοστούμια της Ντένης Βαχλιώτη που εναρμονίστηκαν πλήρως με την εποχή του έργου.

Αναμφισβήτητα, «Ο Θάνατος του Εμποράκου» στο θέατρο Ζίνα είναι μια από τις καλύτερες παραστάσεις της φετινής σεζόν και αν αγαπάτε το πραγματικό θέατρο και τις δυνατές ερμηνείες, αξίζει να την βάλετε στην πολιτιστική σας ατζέντα. Θα ανταμειφθείτε και με το παραπάνω!

Καλή σας θέαση!