Από την Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Ένα σπουδαίο θεατρικό αφήγημα εμπνευσμένο από τη ζωή της Σωτηρίας Μπέλλου παρακολουθήσαμε πριν από μερικές μέρες στο κέντρο της Αθήνας. Ο λόγος για το έργο «Σωτηρία με λένε», της αείμνηστης Σοφίας Αδαμίδου που ανεβαίνει φέτος στο Μικρό Χορν σε μια νέα διασκευή αλλά και σκηνοθετική προσέγγιση από τον Γιώργο Παπαγεωργίου με την εξαιρετική Κάτια Γκουλιώνη στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Η φετινή παράσταση είναι αφιερωμένη στη μνήμη της συγγραφέως Σοφίας Αδαμίδου αλλά και της Ντίνας Κώνστα που μας είχε χαρίσει μια καθηλωτική ερμηνεία πριν μερικά χρόνια ενσαρκώνοντας τη Σωτηρία Μπέλλου. Το έργο μας μεταφέρει στο θάλαμο ενός νοσοκομείου, το τελευταίο βράδυ πριν το χειρουργείο που θα στερούσε μια για πάντα τη φωνή από την σπουδαία μας αοιδό. Ένα βράδυ γεμάτο στιγμές και αναμνήσεις μιας ζωής που θα περάσει σαν ταινία μπροστά από τα μάτια της Σωτηρίας. Η οικογένειά της, ο άντρας της, η σχέση της με τον τζόγο, οι άνθρωποι που αγάπησε και την αγάπησαν κι άλλοι που την πίκραναν ή την στήριξαν όταν πρωτοξεκίνησε. Η Σοφία Βέμπο που χωρίς να το γνωρίζει τη μύησε στο τραγούδι, ο Βασίλης Τσιτσάνης που της άνοιξε το δρόμο, ο Παπαϊωάννου που αγάπησε βαθιά μέχρι τον Ανδριόπουλο και τον Σαββόπουλο που την έφεραν πιο κοντά στις νεότερες γενιές. Μια πολυτάραχη ζωή που στιγματίστηκε από τις δύσκολες πολιτικές συνθήκες αλλά και το πείσμα της Σωτηρίας να υπερασπιστεί τα θέλω της μέχρι τέλους.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι η ίδια η Σωτηρία Μπέλλου είχε εξουσιοδοτήσει τη Σοφία Αδαμίδου για τη συγγραφή της βιογραφίας της. Η συγγραφέας εστίασε τόσο σε βιωματικά και αφηγηματικά στοιχεία της άκρως ενδιαφέρουσας ζωής της ρεμπέτισσας αναδεικνύοντας όμως παράλληλα τόσο την ιστορία του λαϊκού τραγουδιού όσο και την κουλτούρα μιας ολόκληρης εποχής.
Τη διασκευή, τη δραματουργική επεξεργασία καθώς και τη σκηνοθεσία της παράστασης υπογράφει ο Γιώργος Παπαγεωργίου που αποφάσισε να δώσει μια νέα διάσταση στο κείμενο προσθέτοντας αρκετά σύγχρονα στοιχεία. Αν και το έργο έχει το ύφος του μονολόγου (παρόλο που βρίσκονται δυο πρόσωπα επί σκηνής), ο σκηνοθέτης επέλεξε να γκρεμίσει τον «τέταρτο τοίχο» και να κάνει την παράσταση πιο διαδραστική, με τους θεατές να αλληλεπιδρούν σε σημεία με την πρωταγωνίστρια γίνοντας άμεσα συμμέτοχοι στην ροή της ιστορίας.
Η επιλογή του σκηνοθέτη να στήσει ένα μίνι πάλκο επί σκηνής με την παρουσία των εξαιρετικών Αντώνη και Θοδωρή Ξηντάρη να ζωντανεύουν τα συγκλονιστικά τραγούδια της Μπέλλου ήταν αναμφισβήτητα ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά της παράστασης. Ωστόσο, μας έλειψε πολύ κάποιες στιγμές η χαρακτηριστική φωνή της Μπέλλου. Στα συν της παράστασης και η ανατριχιαστική σκηνή του φινάλε με τη ρεμπέτισσα να παίρνει τη θέση της για τελευταία φορά στο πάλκο υπό τους ήχους του εμβληματικού «Δε λες κουβέντα».
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο της Σωτηρίας Μπέλλου απολαύσαμε τη Κάτια Γκουλιώνη που κατόρθωσε να κερδίσει κι αυτό το υποκριτικό στοίχημα αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά πόσο σπουδαία ηθοποιός είναι. Αν και απείχε από την ηρωίδα της τόσο ηλικιακά, όσο και εμφανισιακά, η ηθοποιός έφερε το ρόλο στα μέτρα της και μας συγκίνησε με την αμεσότητα, την ειλικρίνεια, το πάθος της και το πηγαίο της ταλέντο. Στο ύψος των περιστάσεων στάθηκε και η Ιωάννα Μονέδα ερμηνεύοντας άξια το ρόλο της στοργικής νοσοκόμας που φροντίζει τη ρεμπέτισσα κατά τη διάρκεια της νοσηλείας της.
Στο πνεύμα της παράστασης το λιτό σκηνικό του νοσοκομειακού θαλάμου που επιμελήθηκε ο Πάρις Μέξης καθώς και οι θωλοί φωτισμοί του Χάρη Δάλλα που εναρμονίστηκαν πλήρως με τον ψυχισμό και τα σκοτάδια της πρωταγωνίστριας.
Αν και κάποιες στιγμές νιώσαμε τα γεγονότα να εξελίσσονται πολύ επιδερμικά, σίγουρα η «Σωτηρία με λένε» είναι μια παράσταση αξιώσεων που στο πρόσωπο της Κάτιας Γκουλιώνη αναβιώνει έξοχα την εμβληματική προσωπικότητα της σπουδαίας ρεμπέτισσας. Σας την προτείνω. Έτσι σαν ένα δώρο στη ψυχή σας!
Καλή σας θέαση!
