Ο κόσμος του παραλόγου με θεατρικούς χαρακτήρες που παρουσιάζουν την υπερβολή της πραγματικότητας, αποτελεί το αντικείμενο του νέου βιβλίου με το οποίο συστήνεται για πρώτη φορά στο αναγνωστικό κοινό ο Δημήτρης Νταούλης, μέσα από το βιβλίο «Ο κόσμος που γύρισε ανάποδα» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδη.
Ανήσυχο πνεύμα, με ώριμη σκέψη και άνεση στον χειρισμό της ελληνικής γλώσσας, με πολλές γνώσεις που ανακαλύπτει ο αναγνώστης πίσω από κάθε μονόλογο ή διάλογο που αναπτύσσει ο συγγραφέας. Ο ίδιος άνθρωπος που με την εισαγωγή του προτάσσει την ανασφάλειά του, αποκαλύπτεται στους αναγνώστες αλλά και τους θεατές του θεατρικού του έργου και κρίνεται μέσα από τους χαρακτήρες του.
«..ο συγγραφέας των διαλόγων μας δεν έχει χιούμορ»
Χαρακτήρες που δεν κρύβουν τις σκέψεις τους όσο σοκαριστικές κι αν είναι. Αυτοσαρκάζονται, αναπνέουν, δείχνουν τις αδυναμίες και τα πιστεύω τους, κατακρίνουν και εξιδανικεύονται.
Ο συγγραφέας αμφισβητεί όλα τα «πρέπει», αυτά στα οποία υπακούμε γιατί είναι μέχρι τώρα εφαρμοσμένα. Καυτηριάζει δεδομένα, συμπεριφορές και κοινωνικά πρότυπα. Θέματα όπως η κυριαρχία κάθε μορφής εξουσίας, η πολιτική, η θρησκεία, η αγάπη αλλά και η επανάσταση και η υπακοή αναπτύσσονται, αναλύονται και αποδομούνται από χαρακτήρες της διπλανής πόρτας αλλά και άλλους, λίγο ιδιαίτερους, αλλά πάντα ειλικρινείς.
Σπινθιροβόλο πνεύμα ο συγγραφέας χαρίζει έξυπνες ατάκες, μοντέρνο λόγο και γρήγορους ρυθμούς που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη/θεατή. Η ελληνική κοινωνία μπαίνει σε θέση κατηγορούμενου και μέσα από διαλόγους και μονολόγους, δραματικούς αλλά και κωμικούς, καλείται να απολογηθεί για την πορεία της.
«Γιατί του Έλληνα πάρ’ του ό,τι θές, αλλά μη του πάρεις την όπερα και το μπαλέτο, θα πάθει κρίση»
Η γραιά κυρία Θέατρο δίνει τον καλύτερο δραματικό της μονόλογο και η σαπίλα και τα χαμένα όνειρα αλλά και ερωτήματα όπως «ποιοι είμαστε» ξεπηδούν από τις σελίδες προβληματίζοντας τον αναγνώστη.
«ζήσε, ρε… γιατί κάποιοι δε γεννηθήκαμε ποτέ»
Και όλοι έχουμε ανάγκη βιβλία και θεατρικά έργα που μας προβληματίζουν και δεν μας αφήνουν στην ασφάλεια της άγνοιας.
-κριτική
Λυδία Ψαραδέλλη
Διαβάστε επίσης
Δημήτρης Νταούλης: “Στη ζωή δεν υπάρχουν αδιέξοδα”
