Παρασκευη 15 Σεπτεμβρίου και όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στην Τεχνόπολις του Δήμου Αθηναίων. Μία βραδιά βγαλμένη από τα πιο όμορφα εφηβικά μας χρόνια θα έπαιρνε σάρκα και οστά. Δύο τεράστιοι καλλιτέχνες ένωναν τις δυνάμεις του σε μία sold out γιορτή με άρωμα δεκαετίας 90. Ο Γιάννης Αγγελάκας και ο Παύλος Παυλίδης μαζί στην σκηνή και τα πιο τρελά όνειρα γίνονταν πραγματικότητα. Ο χώρος από νωρίς ασφυκτικά γεμάτος με περισσότερους από 6500 ανθρώπους διαφόρων ηλικιών, στρυμωγμένους κάτω από την αφόρητη ζέστη με απίστευτη ανυπομονησία για το μεγάλο γεγονός.
Στην εννιά ακριβώς ο Παύλος ανεβαίνει στην σκηνή με το ”Μαίρη” και η γιορτή ξεκινάει. Ο κόσμος χορεύει και ο Παύλος βομβαρδίζει με μελωδίες, ”Άλλη μια μέρα”, ”θεριστές”, ”Αντικαταπληκτικά” ”ότι θες εσύ ” και όλοι είναι στα ουράνια. Κάπου εκεί φωνάζει Captain my Captain και μία ιστορική στιγμή λαμβάνει χώρα. Ο Γιάννης Αγγελάκας εμφανίζεται στην σκηνή κ ο κόσμος παραληρεί. ”Κεφάλι γεμάτο χρυσάφι” και ”ζεστός αέρας ” τα δύο κομμάτια που τραγούδησαν μαζί επί σκηνής, Τρύπες και Σπαθιά δύο από τις κορυφαίες μπάντες του Ελληνικού ροκ που μεγάλωσαν γενιές και γενιές έβαζαν φωτιά μέσω του Παύλου και του Γιάννη από άκρη σε άκρη σε όλη την τεχνόπολη.
Η συνέχεια ήταν ακόμη πιο μαγική στιγμές των Σπαθιών και κομμάτια που είχαν να ακουστούν από την εποχή που τα Σπαθιά μεσουρανούσαν έσκιζαν τον αέρα. Ρόδες , Ατλαντίς , ένα παράξενο τραγούδι, η παραγγελιά του Γιάννη προς τον Παύλο ο Βασιλιάς της σκόνης μνήμες και μελωδίες βγαλμένες από το 90 σε μία καταπληκτική βραδιά.
Κάπου εκεί ήρθε και η σειρά του Γιάννη Αγγελάκα με τους 100C να βάλουν φωτιά στην ήδη καυτή ατμόσφαιρα. Το ξεκίνημα ανέλπιστο. ‘Ένα ακίνδυνο τραγουδάκι, και το πάρτι συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό. ”Είμαι τυχερός”, ”μόνο από την λύπή” σου ”δως μου λίγο ακόμη αγάπη” ”νεάτερνταλ” που το αφιέρωσε και στην μνήμη του Παύλου Φύσσα καθώς ήταν και η επέτειος της δολοφονίας του, “σιγά μην κλάψω” και ο κόσμος να τραγουδάει δυνατά ακολουθώντας στο ξέφρενο ρυθμό. ”Ακούω την αγάπη” και πραγματικά αγάπη πλημμύρισε τον χώρο μέσα από τις μελωδίες τους στίχους και την ερμηνεία. Ο κόσμος όλος έχει γίνει ένα ανεξαρτήτου ηλικίας και παίρνει ενεργό ρόλο στην όλη γιορτή. Γελαστή ανηφόρα ”ο χαμένος τα παίρνει όλα” και φτάνει η στιγμή ο Γιάννης και ο Παύλος να ξανασυναντηθούν στην σκηνή. ”σπασμένη πολυθρόνα” ”αμνησία” ”μόνο αυτό” η παραγγελιά του Παύλου προς τον Γιάννη το ”Δεν χωράς πουθενά” και το ”θ’ ανατέλλω” με τον Γιάννη να τραγουδάει και τον Παύλο να επιδίδεται σε χορευτικές ικανότητες.
Η βραδιά πλησιάζει στο τέλος και όσο το τέλος ερχόταν ”ο δρόμος” και ”η γιορτή” μας οδήγησαν στην κορύφωση που ήρθε με την συνύπαρξη πάνω στην σκηνή και των B movies και των 100C και το ”ταξιδιάρα ψυχή”.
Οι λέξεις και οι γραμμές όσους τόνους μελάνι κι αν ρίξεις δεν μπορούν ούτε κατά διάνοια να πλησιάσουν τα συναισθήματα την νοσταλγία και την τόση μεγάλη δίψα του κοινού στοιχεία μιας άλλης εποχής. Όλα έγιναν όπως έπρεπε με έναν απλό σχεδόν ποιητικό τρόπο γιατί η μουσική είναι μία ενώνει και αν μέχρι τώρα ένιωθα τυχερός που έχω δει Σπαθιά και Τρύπες μαζί σε συναυλία τώρα νιώθω ευλογημένος που είδα τον Γιάννη και τον Παύλο ταυτόχρονα πάνω στην σκηνή. Τους δικούς μας Γιάννη και Παύλο
Kείμενο: Jim Hionatos
Φωτογραφία: Afroditi Zaggana Photography
Video: Greek Concerts Live Videos
