Η συγγραφέας Κατερίνα Κονίτσα-Σωπύλη μας μιλάει για το νέο βιβλίο της που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λυκόφως με τον τίτλο «Ανταλέτ – η πυξίδα της αλήθειας».
Μιλήστε μας για την υπόθεση του βιβλίου σας.
Πρόκειται για μια ιστορία σχετικά με την καταστροφή της Σμύρνης μέσα από τα μάτια της Ισμήνης Καλαιτζόγλου. Η φυγή της οικογένειας της θα σημαδέψει την ίδια αλλά και την ζωή ολης της οικογένειας. Ένα βιβλίο γεμάτο αινίγματα και πάθη με φόντα της καταστροφή. Ένα ταξίδι στην Σμύρνη, την Κωνσταντινούπολη και την παλιά Αθήνα που όλοι έχουμε αγαπήσει.
Πως εμπνευστήκατε την ιστορία και ποιο μήνυμα θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες σας;
Είχα την ηρωίδα πολύ καιρό μέσα στο μυαλό μου, ήθελα να την εντάξω σε αυτήν την εποχή μιας και το πρόσωπο που είχε πλάσει η φαντασία μου έβγαινε από αυτή την εποχή. Επίσης πάντα ήθελα να γράψω για την Σμύρνη και την καταστροφή. Το μήνυμα που θέλω να περάσω είναι αυτό της δικαιοσύνης. Ότι και να την σπιλώσει πάντα αυτή θα θριαμβεύσει.
Πόσο διάστημα κάνατε να το γράψετε και πως επηρέασε αυτό την καθημερινότητά σας;
Όχι πολύ καιρό δεδομένου ότι η ιστορία γύριζε πολύ καιρό στο μυαλό μου οπότε, ήταν σαν να την είχα έτοιμη.
Ποιο είναι το σημείο εκείνο που απαίτησε περισσότερη δουλειά από μέρους σας ή έχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά ή το μυαλό σας και γιατί;
Η φυγή της οικογένειας από την αγαπημένη τους πόλη. Μπορώ να πω ότι έκλαψα πολύ. Τα συναισθήματα της Ισμήνης πλημμύρισαν και εμένα την ίδια , ήταν σαν να το ζούσα.
Οι χαρακτήρες σας ζουν ακόμα μετά το κλείσιμο των σελίδων του βιβλίου; Τους σκέφτεστε; Πιστεύετε ότι συνεχίζουν να ζουν στη σκέψη των αναγνωστών σας;
Σε κάθε μου βιβλίο συμβαίνει αυτό. Όλοι οι ήρωες έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Είναι άτομα που μοιράστηκα μαζί τους καταστάσεις και πάντα θα μένουν στο μυαλό και την καρδιά μου σαν υπαρκτά. Φαντάζομαι ότι ναι, όποιος διαβάσει το βιβλίο θα θυμάται έπειτα την Ισμήνη και την ιστορία της.
Ένας συγγραφέας σταματάει ποτέ να γράφει ή να δουλεύει στο μυαλό του την υπόθεση μιας επόμενης ιστορίας που έχει να εξιστορήσει;
Ο συγγραφέας ζει μέσα από την γραφή, και δεν εννοώ βιοποριστικά. Εννοώ ότι δεν μπορεί αν δεν γράψει. Πάντα στο μυαλό του θα υπάρχει η επόμενη ιστορία αλλά και θα ζει για πάντα στιγμές από τα βιβλία που έχει γράψει, λες και τις έχει ζήσει ο ίδιος.
Σήμερα διαβάζουμε σε ψηφιακή μορφή βιβλία ενώ έχουμε καταφέρει ακόμα να διατηρούμε την έντυπη μορφή τους. Σε τι μορφή προτιμάτε εσείς να διαβάζετε τα βιβλία; Είστε υπέρ της εξέλιξης;
Δυστυχώς δεν είμαι υπέρ αυτής της εξέλιξης. Δεν μπορώ να φανταστώ βιβλίο χωρίς σελίδες, χωρίς αυτή την μυρωδιά του χαρτιού και την αίσθηση της φρεσκοτυπωμένης σελίδας. Προτιμώ τα έντυπα βιβλία και όχι την ψηφιακή μορφή.
Τι θα ήταν το χτες, το σήμερα και το αύριο χωρίς βιβλία;
Τίποτα…. Θεωρώ ότι η ζωή μας δίχως τα βιβλία θα ήταν εντελώς άδεια.
Μπορεί ένας συγγραφέας να αφυπνίσει το αναγνωστικό κοινό, να το κάνει να κινητοποιηθεί και εν τέλει να διαμορφώσει συμπεριφορές;
Πολύ όμορφη ερώτηση. Ναι μπορεί. Στο πρώτο μου βιβλίο βρέθηκαν πολλοί αναγνώστες που επηρεάστηκαν από την ηρωίδα μου. Τα βιβλία πλάθουν συνειδήσεις για αυτό μας έλεγαν οι μεγαλύτεροι κάποτε, προσέχετε τι διαβάζετε.
Μπορείτε να σκεφτείτε τον εαυτό σας σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου δεν ασχολείται καθόλου με τη συγγραφική διαδικασία;
Όχι, δεν θα μπορούσα να με φανταστώ με τίποτα. Η ζωή μου είναι η οικογένεια μου και η συγγραφή και τίποτα από τα δυο δεν θα μπορούσα να αποχωριστώ.
Ευχαριστούμε για την παραχώρηση της συνέντευξης και ευχόμαστε πάντα καλοτάξιδες δημιουργίες.
-συνέντευξη
Λυδία Ψαραδέλλη
