Είδαμε την παράσταση «Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης»
Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Είναι και αυτές οι στιγμές που ανοίγεις την τηλεόραση με την ελπίδα να πέσεις πάνω σε μια ταινία του παλιού ελληνικού κινηματογράφου για να γελάσει λίγο το χειλάκι σου. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και η ταινία «Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης» του Αλέκου Σακελλάριου και του Χρήστου Γιαννακόπουλου που βγήκε στους κινηματογράφους το 1963 με πρωταγωνιστή τον αείμνηστο Θανάση Βέγγο. Φέτος, το θεατρόφιλο κοινό έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει τη θεατρική εκδοχή αυτού του σεναρίου στο θέατρο Αθηνά σε σκηνοθεσία του Βασίλη Θωμόπουλου.
Το σενάριο του έργου είναι γνωστό και με χαρά είδαμε ότι ο σκηνοθέτης το σεβάστηκε απόλυτα κάνοντας μόνο κάποιες μικρές διορθωτικές αλλαγές, απαραίτητες ωστόσο για τη θεατρική σύνδεση των διαφορετικών σκηνών. Ο Θανάσης( Σπύρος Πούλης), ένας φτωχός και αγράμματος επαρχιώτης έρχεται στην Αθήνα αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Η Ρένα Νταλκά (Βαλέρια Κουρούπη), ένα μεγάλο αστέρι του μπουζουκιού τον βοηθάει να βρει δουλειά. Ο πρωταγωνιστής δοκιμάζει τα επαγγέλματα του σερβιτόρου,του διαιτητή αγώνων πυγμαχίας, του βοηθού φαρμακοποιού, του φωτογράφου και τέλος του αστυφύλακα δίχως όμως να καταφέρει να στεριώσει πουθενά αφού παντού βρίσκει αφορμή για καυγά και μπελάδες.
Ο Βασίλης Θωμόπουλος έστησε με μαεστρία μια αγαπημένη κωμωδία που ενώ είχε άρωμα παλιού, καλού ελληνικού κινηματογράφου, στην ουσία δεν ήταν μια αντιγραφή της ταινίας αλλά μια πιο σύγχρονη ανανεωμένη της εκδοχή. Ανέπτυξε σχέσεις μεταξύ ηθοποιών και κοινού με αποτέλεσμα έτσι να κρατηθεί αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών μέχρι το τελευταίο λεπτό της παράστασης. Η επιλογή του δε να χρησιμοποιήσει τη Βαλέρια Κουρούπη ως συνδετικό κρίκο της παράστασης βάζοντάς την να τραγουδήσει ζωντάνα επιτυχίες της εποχής εκείνης σε ενορχήστρωση Νίκου Ξύδη, ήταν ευφυέστατη.
Οι ηθοποιοί συνολικά μας ικανοποιήσαν με τις ερμηνευτικές τους ικανότητες. Ο Σπύρος Πούλης ερμήνευσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Θανάση δίχως να καταφύγει σε μιμήσεις και υπερβολές. Χρησιμοποίησε το αστείρευτο κωμικό του ταλέντο και την ατελείωτη ενέργειά του δίνοντας στο ρόλο του χαρακτήρα και την προσωπική του σφραγίδα.
Ευχάριστα μας εξέπληξε η Βαλέρια Κουρούπη τόσο με τις υποκριτικές όσο και με τις φωνητικές της ικανότητες. Η παρουσία της στη σκηνή ήταν γοητευτική, λαμπερή και κωμική ωστόσο στα απαιτούμενα σημεία. Υπέροχος και ο Γιάννης Μποσταντζόγλου που απέδειξε για άλλη μια φορά πόσο καλός ηθοποιός είναι χαρίζοντας στο κοινό πολλές αυθεντικές στιγμές γέλιου. Απολαυστικός και ο Θανάσης Βισκαδουράκης που ερμήνευσε τους περισσότερους ρόλους του με παιχνιδιάρικη διάθεση αλλά και μια σχετική υπερβολή. Εξαιρετική η Αλίνα Κοτσοβούλου που απέδωσε όλες τις ερμηνείες της με μια διακριτική κωμική φινέτσα που την έκανε να ξεχωρίζει. Γλυκήτατος και ο Τάκης Βλαστός που μας απέδειξε πως διαθέτει ακόμα την ενέργεια, την όρεξη και μια αξεπέραστη κωμική στόφα ηθοποιού που του δίνει τη δυνατότητα να μεγαλουργεί στη σκηνή.
Ένα μεγάλο μπράβο στον Αντώνη Χαλκιά για τα ωραία σκηνικά της παραστάσης. Πρώτη φορά, παρακολουθήσαμε παράσταση στο θέατρο Αθηνά με την εναλλαγή τόσων πολλών σκηνικών. Τα εύσημά μας και στη Νικόλ Παναγιώτου για τα κοστούμια των ηθοποιών που ήταν προσαρμοσμένα τόσο στη εποχή όσο και στις απαιτήσεις του κάθε ρόλου.
Η μόνη μας ένσταση αφορά καθαρά ένα τεχνικό μέρος της παράστασης αφού πολλές φορές απολαμβάναμε τη Βαλέρια Κουρούπη να τραγουδάει αξέχαστες επιτυχίες της εποχής και παράλληλα βλέπαμε στο εσωτερικό της σκηνής να γίνονται οι απαραίτητες αλλαγές στα σκηνικά για τη ροή του έργου. Αυτό όμως είναι κάτι που σίγουρα μπορεί να βελτιωθεί με μια – δυο διορθωτικές κινήσεις.
Ο «Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης» είναι μια κλασσική καλή λαϊκή κωμωδία που αξίζει να παρακολουθήσετε. Θα γελάσετε, θα αναπολήσετε παλιές καλές στιγμές του ελληνικού μας κινηματογράφου και θα φύγετε από το θέατρο με την καρδιά ξαλαφρωμένη. Μας χρειάζεται και αυτό που και που!
Καλή σας θέαση!
