Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Είναι και αυτές οι παραστάσεις που τις περιμένεις με ανυπομονησία και όταν τις παρακολουθήσεις και βγεις από τη θεατρική αίθουσα, νιώθεις πως κάτι έχει αλλάξει μέσα σου. Έρχεσαι αντιμέτωπος με μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου και ξανασυναντάς την αισιοδοξία που είχες χάσει εδώ και καιρό. Κάπως έτσι νιώσαμε το βράδυ της Τετάρτης μετά την παράσταση «Ήρωες» που παρακολουθήσαμε στο Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου σε σκηνοθεσία του Νιkita Milivojevic.
Πρόκειται για ένα σπουδαίο έργο που γράφτηκε το 2003 από το βραβευμένο συγγραφέα Gérald Sibleyras. Οι «Ήρωες» είναι μια βαθιά συναισθηματική κωμωδία που αφορά τρεις απόμαχους στρατιωτικούς του Α’ Παγκοσμίου πολέμου που ζουν έγκλειστοι σε έναν οίκο ευγηρίας αναπολώντας τις παλιές τους δόξες. Ζουν με το όνειρο πως μια μέρα θα καταφέρουν να δραπετεύσουν και να ξαναβρεθούν στον έξω κόσμο. Καταστρώνουν φιλόδοξα και ανέφικτα σχέδια για την αποχώρησή τους, διασκεδάζοντας έτσι με την φαντασία τους την ανημποριά τους να κουνήσουν έστω και ένα μέτρο.
Το συγκεκριμένο έργο δεν έχει ιδιαίτερη πλοκή. Όλη του η ομορφιά βασίζεται περισσότερο στις σχέσεις που αναπτύσσουν μεταξύ τους οι τρεις βετεράνοι στρατιωτικοί που στην ουσία μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε. Ο συγγραφέας, μέσα από πρόσκαιρα σημεία δράσης (η κηδεία ενός στρατιωτικού, τα σχέδια φυγής για την Ινδοκίνα) φωτίζει περίτεχνα την ανδρική φιλία, τα γηρατειά, τη σωματική φθορά αλλά και τη δίψα για ζωή και νέες περιπέτειες. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφέρουμε την Μαριάννα Τόλη για την εξαιρετική μετάφραση που έκανε στο έργο.
Στους τρεις πρωταγωνιστικούς ρόλους απολαύσαμε το Δημήτρη Πιατά, το Γιάννη Φέρτη και τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη. Θα ήταν άδικο από μέρους μας να ξεχωρίσουμε κάποιον από τους τρεις καθώς αναμφισβήτητα οι ερμηνείες τους στη συγκεκριμένη παράσταση είναι άξιες βραβείου. Ενσαρκώνουν τρείς βετεράνους στρατιωτικούς τους οποίους έχει σημαδέψει ο πόλεμος. Ο γλυκήτατος και κωμικός Ρενέ (Δημήτρης Πιατάς) κυκλοφορεί με μπαστούνι και σακατεμένο πόδι, ο γυναικάς και γοητευτικός Φερνάν (Γιάννης Φέρτης) λιποθυμάει κάθε πέντε λεπτά από ένα βλήμα που τον χτύπησε παλιότερα στο κεφάλι και ο γκρινιάρης αλλά αξιολάτρευτος Γουσταύος(Ιεροκλής Μιχαηλίδης) ζει ακόμη μπροστά του την εποχή που διοικούσε το τάγμα του διατηρώντας ανέπαφες τις ηγετικές του τάσεις. Στα πρόσωπά τους διακρίναμε τρεις ήρωες, τρεις μαχητές της ζωής που παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, δεν διστάζουν να ονειρεύονται και να ταξιδεύουν έστω και με τη φαντασία τους εκεί που το κορμί τους δεν τους επιτρέπει πια. Οι τρεις ηθοποιοί μας χάρισαν γλυκόπικρες ερμηνείες πασπαλισμένες με ποιοτικό χιούμορ και άφθονη συγκίνηση. Μας έκαναν αυθόρμητα να τους αγαπήσουμε και να ταυτιστούμε μαζί τους.
Τη σκηνοθεσία της παράστασης υπογράφει ο Νιkita Milivojevic. Ο σπουδαίος Σέρβος σκηνοθέτης έστησε το έργο χωρίς περιττά στολίδια και τεχνάσματα επενδύοντας στο εξαιρετικό κείμενο και το σπουδαίο ταλέντο των τριών του πρωταγωνιστών. Μαζί με τους τρείς φίλους τοποθέτησε στη σκηνή και έναν τέταρτο που δεν είναι άλλος από έναν πέτρινο σκύλο που τους περιμένει υπομονετικά πάντα στη μικρή ταράτσα του γηροκομείου για να μοιραστεί μαζί τους τα όνειρα, τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες τους αντιπροσωπεύοντας την ανάγκη των ηρώων για κάτι σταθερό στη γρήγορη τροχιά της ζωής τους.
Ο σκηνοθέτης έχτισε μια ονειρική ατμόσφαιρα επί σκηνής με τη βοήθεια του Γιώργου Γαβαλά στα μαγευτικά σκηνικά, του Μιχάλη Σδούγκου στα υπέροχα κοστούμια, του Δημήτρη Καμαρωτού στην ατμοσφαιρική μουσική και της Ελευθερίας Ντεκώ στους στοχευμένους φωτισμούς αφήνοντας ελεύθερους τους πρωταγωνιστές του να παρασύρουν τους θεατές στο φανταστικό τους ταξίδι. Πολλές φορές, η απλότητα αρκεί για να συμβεί κάτι μαγικό και εδώ το αποτέλεσμα δικαιώνει πανηγυρικά όλους τους συντελεστές.
Αν έχετε την ευκαιρία και την οικονομική δυνατότητα να παρακολουθήσετε μόνο μία παράσταση στη φετινή θεατρική σεζόν, οι «Ήρωες» είναι πραγματικά η παράσταση που δεν πρέπει να χάσετε.
Καλή σας θέαση!
