Το Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου, η ομάδα του Radioalchemy βρέθηκε στο αγαπημένο θέατρο βράχων για μία βραδιά που περιμέναμε εδώ και καιρό. Ο λόγος για το αντάμωμα με τους Active Member, τους οποίους παρακολούθησα τελευταία φορά σε εκείνο το live στο ποδηλατοδρόμιο, το οποίο μέχρι και σήμερα αποτελεί σημείο αναφοράς για το σχήμα. Από την πρώτη στιγμή όλα φάνταζαν ειδυλλιακά: ιδανικός καιρός, χαρούμενα πρόσωπα και το φεγγάρι που μας κρατούσε συντροφιά. Ωστόσο έλειπε κάτι που είχα παρατηρήσει σε εκείνo το τελευταίο live! Έλειπε ο “ηλεκτρισμός”!
Κι όταν ήρθε η στιγμή να ανέβουν οι Active Member στη σκηνή, ο ίδιος ο BD Foxmoor παρατήρησε την “απουσία” και με χιούμορ καυτηρίασε την αλλαγή. Η συναυλία ξεκίνησε με το “Μπορούμε κι αλλιώς”, ιδανικό τραγούδι για να αποδοθεί φόρος τιμής στους πιστούς οπαδούς που βρέθηκαν στο Βύρωνα, αλλά και στο όμορφο χινοπωριάτικο φεγγάρι.
“Κάθε φορά που θα γεμίζει το φεγγάρι να θυμάσαι ότι δεν είσαι πια μόνος”
Αν και η συναυλία είχε τον τίτλο “Ζαλίκι”, ως επί το πλείστων ακούσαμε αγαπημένα παλιά τραγούδια των Active Member, με μερικές διαφοροποιήσεις. Ο ήχος ήταν άρτιος, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων όπου τα πρίμα “χτυπούσαν κόκκινο”. Παράλληλα, όσο κυλούσε η ώρα άρχισε να προσέρχεται ακόμη περισσότερος κόσμος, ενώ το κοινό άρχισε να κατεβαίνει από τα διαζώματα και να πλησιάζει τη σκηνή.
Πολλές φορές ο BD μας μιλούσε για όσα ένιωθε, αφήνοντας μας κάπως μουδιασμένους. Όχι απαραίτητα επειδή όσα είπε ήταν ανούσια ή δεν έπρεπε να ειπωθούν από τον καλλιτέχνη του 2018, αλλά γιατί πρόκειται για σκέψεις που πολλοί από εμάς πνίγουμε μέσα μας. Κρατάω τη φράση:
“Να μοιράζεστε μωρέ! Όσους μαλάκες και να ανταμώσετε να μοιράζεστε!”
Όσοι λοιπόν μεγαλώσαμε με τη μουσική των Active Member, μείναμε ικανοποιημένοι από το σέτλιστ, το οποίο διήρκεσε περίπου δυόμιση ώρες! Με τραγούδια όπως τα “Στην χάση και τη φέξη”, “Κάμερα στραμμένη πάνω μου”, “Μύθοι του βάλτου” και φυσικά τη “Μελωδία της Παρακμής” ξεγελάσαμε για λίγο το χρόνο και τραγουδήσαμε “αγκαλιασμένοι”.
Από τη λίστα δεν έλειψαν και τα αγαπημένα συναυλιακά κομμάτια του σχήματος: “Βάστα”, “Φυσάει κόντρα”, “Guantanamo”, “Φύλακας Άγγελος”, “Μέρες Παράξενες”, “Ο αδιάφορος” και “Δεν είμαι κανενός (Sadahzinia)”.
Καθώς η ώρα κυλούσε και πλησιάζαμε προς το τέλος ένιωσα εντελώς αποσυνδεδεμένος από την πραγματικότητα. Μάλιστα άκουσα ανθρώπους γύρω μου να αναρωτιούνται πώς πήγε κιόλας η ώρα 12. Highlight της βραδιάς ήταν αναμφίβολα το τραγούδι “Άργησα στη γιορτή”, με το οποίο οι AC αποδίδουν φόρο τιμής στον εκλιπόντα Μάνο Ελευθερίου, ενώ η συναυλία έκλεισε με τον αγαπημένο μας τρόπο, σαν οικογενειακή φωτογραφία.
Καταλήγοντας, οι Active Member για μία ακόμη φορά κατάφεραν να μας ταξιδέψουν σε εποχές που δε θα ξαναέρθουν. Αν και η μουσική τους ντύνει συχνά την καθημερινότητα μου, ομολογώ πως η συναυλία αναζωπύρωσε για μία ακόμη φορά την αγάπη μου για το Low Bap.
“Κι αν βρω κουράγιο θα ξεκόψω απ’τον αλήτη, θα τον βγάλω απ’την ψυχή μου θα του φτιάξω άλλο σπίτι…”
Ανταπόκριση : Tzanetos Kavaliotis
Φωτογραφίες : Afroditi Zaggana Photography
