Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Είναι και αυτές οι παραστάσεις που καταφέρνουν να σου αγγίξουν την ψυχή από το πρώτο λεπτό, στην χαϊδεύουν απαλά και σε κάνουν άλλοτε να χαμογελάς και άλλοτε να βουρκώνεις. Μια τέτοια παράσταση είναι και «Η Ψιλικατζού» που είχαμε τη χαρά να παρακολουθήσουμε στον Πολυχώρο Vault σε θεατρική διασκευή – σκηνοθεσία του Δημήτρη Καρατζιά.
Η παράσταση βασίζεται στο ομώνυμο best seller βιβλίο της Κωνσταντίνας Δελημήτρου και αφορά την κατάθεση ψυχής μιας ψιλικατζούς που το μόνο που επιθυμούσε ήταν να γίνει μητέρα. Η πρωταγωνίστρια αφηγείται με μπόλικες δόσεις χιούμορ την καθημερινότητά της μέσα στο μαγαζάκι της στη Νίκαια και μας μιλάει για τους τύπους των πελατών, την ξενοφοβία, τον ρατσισμό στη γειτονιά της, τα καμώματα των μικρών μαθητών, για την περίοδο που έβαφε νύφες αλλά και τα παιδικά της χρόνια. Παράλληλα, η ψιλικατζού εξομολογείται την τεράστια προσπάθειά της να αποκτήσει ένα παιδί θίγοντας έτσι το θέμα – ταμπού της υπογονιμότητας.
Πίσω από τη δραματουργική επεξεργασία του κειμένου αλλά και τη σκηνοθεσία της παράστασης βρίσκεται ο ευφυής Δημήτρης Καρατζιάς που για ακόμη μια φορά μας εξέπληξε ευχάριστα με την ιδιαίτερη οπτική του γωνία. Προσέγγισε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα κρατώντας με μοναδικό τρόπο τις ισορροπίες. Χρησιμοποίησε το γέλιο σε κομβικά σημεία του έργου για να αποφορτίσει τη βαριά ατμόσφαιρα και ανέδειξε το πρόβλημα της πρωταγωνίστριας χωρίς να πέσει στην παγίδα ή την εύκολη λύση του μελό. Προτίμησε την αλήθεια, την ειλικρίνεια και τον αυτοσαρκασμό και το αποτέλεσμα σαφώς και τον δικαιώνει.
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο της ψιλικατζούς απολαύσαμε την κορυφαία Ελένη Ουζουνίδου. Τί να πει κανείς για το μέγεθος και τις δυνατότητες της συγκεκριμένης ηθοποιού; Μας χάρισε μια ερμηνεία πληθωρική, κωμική και απίστευτα συναισθηματική. Η ηθοποιός τσαλακώθηκε για ακόμη μια φορά μπροστά στα μάτια μας και έδειξε την αυθεντικότητά της στους θεατές. Δεν είναι μόνο το ταλέντο της αδιαμφισβήτητο αλλά είναι και αυτή η σπάνια δυνατότητα που έχει να χειρίζεται με απίστευτη ευκολία τα συναισθήματά της οδηγώντας τους θεατές ακριβώς στα μονοπάτια που εκείνη επιθυμεί. Κι αυτό την κάνει πραγματικά να ξεχωρίζει κάθε φορά.
Βρήκαμε ιδιαιτέρως έξυπνη την ιδέα του σκηνοθέτη να βάλει ένα δεύτερο άτομο (Άννα Ψαρρά) μονίμως επί σκηνής στο ρόλο της αδερφής της ψιλικατζούς. Η εξαιρετική ηθοποιός έδωσε τις ανάσες που χρειαζόταν τόσο η πρωταγωνίστρια όσο και οι θεατές επεμβαίνοντας σε διάφορα σημεία της παράστασης και ερμηνεύοντας όποιους ρόλους απαιτούνταν για την εξέλιξη του έργου. Χρωμάτισε με ένα μοναδικό τρόπο τις ηρωίδες της και συντέλεσε καταλυτικά στο να αποκτήσει η παράσταση ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον ξεφεύγοντας από τα όρια του μονολόγου.
Ενθουσιαστήκαμε με την προσομοίωση του ψιλικατζίδικου επί σκηνής και το απίστευτο σκηνικό που επιμελήθηκαν ο Μάριος Βουτσινάς, ο Δημήτρης Καρατζιάς και ο Μάνος Αντωνιάδης. Το έντονο κίτρινο χρώμα των ραφιών σκόρπισε θετική ενέργεια στο χώρο και τράβηξε αμέσως το βλέμμα μας ενώ δεν σας κρύβουμε πως μπήκαμε στον πειρασμό να «δανειστούμε» μια σοκοφρέτα από το πλούσιο σκηνικό.
Τέλος, δεν θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε τις θετικές μας εντυπώσεις για το πρωτότυπο τραγούδι «Άκου να δεις» που έγραψε αποκλειστικά για την παράσταση ο Μάνος Αντωνιάδης. Ο μουσικός που έχει «ντύσει» μουσικά και στο παρελθόν αρκετές από τις παραστάσεις που φιλοξενούνται στον Πολυχώρο Vault, ξεπέρασε για ακόμη μια φορά τον εαυτό του.Το τραγούδι του ήταν πολύ συγκινητικό και αν και έχουν περάσει μέρες, ηχεί ακόμα σαν ένα γλυκό νανούρισμα στα αυτιά μας.
Πώς γίνεται κάθε φορά που παρακολουθώ μια παράσταση στο συγκεκριμένο πολυχώρο να φεύγω συγκλονισμένη από αυτό που είδα και να σκουπίζω τα βρεγμένα μου μάγουλα; Έχουν ανακαλύψει φαίνεται τη μαγική χρυσόσκονη που ενεργοποιεί τα συναισθήματα και σε κάνει να τα βιώνεις στο υπέρτατο βαθμό ή απλά ξέρουν πως να σου παρουσιάσουν αληθινές καταστάσεις δίχως να αλλοιώνουν την ανθρώπινη πλευρά. Όπως και να έχει, «Η Ψιλικατζού» είναι μια σπουδαία παράσταση και αξίζει να της αφιερώσετε το χρόνο και την προσοχή σας.
Καλή σας θέαση!
