Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Τι μπορεί να συμβεί όταν τα μέλη μιας οικογένειας συναντιούνται σε ένα υπερπολυτελές εστιατόριο για να δειπνήσουν; Πόσο μπορούν να ταραχτούν οι ισορροπίες της βραδιάς από ένα καλά κρυμμένο μυστικό; Αυτά και άλλα τόσα ανακαλύψαμε το απόγευμα της Τετάρτης παρακολουθώντας την παράσταση «Το Δείπνο» που ανεβαίνει φέτος στο Σύγχρονο Θέατρο σε σκηνοθεσία της Λίλλυς Μελεμέ.
Το διάσημο μπεστ σέλερ του Ολλανδού Χέρμαν Κοχ που έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 25 γλώσσες και έχει μεταφερθεί δυο φορές στη μεγάλη οθόνη με πιο πρόσφατη την αμερικανική ταινία “The Dinner” που κυκλοφόρησε το 2017, έρχεται φέτος για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε μετάφραση της Κάτιας Σπερελάκη και δραματουργική επεξεργασία της Λίλλυς Μελεμέ.
Πρόκειται για ένα ψυχολογικό θρίλερ με πρωταγωνιστές δυο παντρεμένα ζευγάρια που συναντιούνται για δείπνο σε ένα υπερπολυτελές εστιατόριο. Οι δύο άντρες είναι αδέρφια. Ο ένας, επιτυχημένος πολιτικός, φαβορί για την πρωθυπουργία της χώρας και ο άλλος, καθηγητής Ιστορίας. Καθώς η ιεροτελεστία του δείπνου προχωρά, η ένταση κορυφώνεται επικίνδυνα, εν αναμονή του “κυρίως πιάτου”, που δεν είναι άλλο, από το σκοτεινό μυστικό που συνδέει τα δύο ζευγάρια και αφορά σε ένα αποτρόπαιο έγκλημα που έχουν διαπράξει τα παιδιά τους. Ο χρόνος κυλά, τα περίτεχνα πιάτα καταφθάνουν και τα μαχαίρια ακονίζονται. Η πολιτισμένη και αψεγάδιαστη βιτρίνα της σύγχρονης, ευτυχισμένης, αστικής οικογένειας, ραγίζει ανεπανόρθωτα, και τα χειρότερα ένστικτα βγαίνουν στην επιφάνεια.
Μπαίνοντας στη θεατρική αίθουσα του Σύγχρονου θεάτρου αντικρίσαμε το λιτό μα πλήρως λειτουργικό σκηνικό που επιμελήθηκε ο Μιχάλης Σαπλαούρας και στην ουσία αποτελείται από ένα τεράστιο ρολόι στο κέντρο του οποίου υπάρχει ένα στρογγυλό τραπέζι όπου λαμβάνει χώρα όλη η δράση. Ο έξυπνος περιορισμός του χώρου, ο χρόνος που κυλά και η έλλειψη σκηνικών αντικειμένων βοηθά τον θεατή να επικεντρωθεί αλλά και να εγκλωβιστεί στο μυστικό και τις διαμάχες των πρωταγωνιστών κάνοντάς τον έμμεσα συμμέτοχο σε όσα συμβαίνουν.
Μας άρεσε η σκηνοθετική ματιά της Λίλλυς Μελεμέ που αναγνωρίζοντας τη δυσκολία του έργου λόγω της περιορισμένης κινητικότητας (οι πρωταγωνιστές δειπνούν σε ένα εστιατόριο) έδωσε έμφαση στις ερμηνείες των ηρώων στοχεύοντας σε ένα παιχνίδι επιβίωσης με αυξανώμενες εντάσεις και κορυφώσεις που δυστυχώς κάποιες δεν έφτασαν ποτέ μέχρι τα μάτια και την καρδιά των θεατών. Η πρόθεσή της όμως ήταν ξεκάθαρη και αυτό γίνεται σαφές από το πρώτο λεπτό της παράστασης. Μας ενθουσίασε επίσης το στήσιμο των σκηνών που επέλεξε η σκηνοθέτις καθώς οι παράλληλες δράσεις φανέρωσαν την ύπαρξη σχέσεων μεταξύ των μελών της οικογένειας και έδωσαν στους χαρακτήρες περισσότερες διαστάσεις.
Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους των δυο ζευγαριών απολαύσαμε το Στέλιο Μάινα με την Κατερίνα Λέχου και το Λάζαρο Γεωργακόπουλο με την Κατερίνα Μισιχρόνη. Τα δυο ζευγάρια είχαν χημεία μεταξύ τους αλλά παράλληλα ο καθένας διέθετε και τη μαεστρία να προβάλλει μια ξεχωριστή οντότητα τονίζοντας τις ανάγκες, τα θέλω και τα πιστεύω του σε πρώτο πλάνο. Η υψηλή γαστρονομική εμπειρία, μετατράπηκε σε ένα ανελέητο παιχνίδι επιβίωσης βάζοντας σε δοκιμασία τα όρια και τις αντοχές των πρωταγωνιστών που όσο εξελισσόταν η δράση δεν σταματούσαν να μας εκπλήσσουν αποκαλύπτοντας τις πραγματικές διαστάσεις των χαρακτήρων τους.
Εξαιρετικός, μετρημένος και με σωστό ρυθμό για ακόμη μια φορά ο Στέλιος Μάινας στην ερμηνεία του ως Πωλ αναμετρήθηκε με τον ευφυή, αλαζόνα και ξερόλα Σερζ του Λάζαρου Γεωργακόπουλου που μας έδωσε μια ερμηνεία προσεγμένη και στην παραμικρή της λεπτομέρεια. Μεστή και ολοκληρωμένη η ερμηνεία της Κατερίνας Λέχου ως Κλερ, μιας γυναίκας που εθελοτυφλεί εσκεμμένα κάνοντας τα πάντα για να κρατήσει τις ισορροπίες και να μην διασαλεύσει τη γαλήνη της οικογενειακής της εστίας. Πειστική και η ερμηνεία της Κατερίνας Μισιχρόνη ως Μπαμπέτ, μιας καταπιεσμένης συζύγου που θυσιάζει τα πάντα στο βωμό της δόξας και του πλούτου.
Αναμφισβήτητα, την παράσταση κλέβει ο Γιώργος Κοτανίδης που αρχικά εμφανίζεται στην παράσταση ως αφηγητής και στη συνέχεια «ντύνεται» το ρόλο του μετρ στο εστιατόριο που πραγματοποιείται το περιβόητο δείπνο. Οι διαστάσεις του ρόλου του είναι κωμικές έως και μεταφυσικές κάνοντας τον θεατή να αναρωτηθεί αν ο συγκεκριμένος ρόλος εξυπηρετεί απλά τις ανάγκες του έργου ή είναι αυτός που κινεί τα νήματα ολόκληρης της παράστασης. Σε κάθε περίπτωση, η ερμηνεία του ηθοποιού είναι απολαυστική και αποπνέει μια γοητευτική σιγουριά που τον έκανε να ξεχωρίζει.
Αξίζει να αναφέρουμε τη Μελίνα Μάσχα που ανέλαβε την επιμέλεια των φωτισμών της παράστασης και κατάφερε να στήσει την απαιτούμενη ατμόσφαιρα θρίλερ αυξάνοντας την ένταση του έργου αλλά και τη Βασιλική Σύρμα για την αξιόλογη επιλογή των κοστουμιών όλων των πρωταγωνιστών.
Μέχρι ποιό σημείο είναι λοιπόν διατεθειμένος να φτάσει κανείς προκειμένου να προστατεύσει τα παιδιά του; Τί πραγματικά κρύβεται πίσω από αυτή την προστασία και πόσο ανοιχτός είναι κάποιος να το ανακαλύψει; «Το Δείπνο» είναι μια παράσταση που θα σας χορτάσει εντάσεις, προσεγμένες ερμηνείες και αλήθειες που θα σας κάψουν τη γλώσσα. Σας την προτείνω.
Καλή σας θέαση!
