Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Πόση «αχρησιμοποίητη ζωή» αντέχει να κουβαλά κανείς στους ώμους του; Υπάρχει δεύτερη ευκαιρία στη ζωή και αν ναι έχουμε τη δύναμη να τη δώσουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας; Αυτά κι άλλα τόσα μας έκανε να αναρωτηθούμε το βράδυ της Δευτέρας η Μπέσυ Μάλφα που υποδύεται φέτος μοναδικά τη Σίρλεϋ Βαλεντάιν στο θέατρο Ριάλτο υπό την σκηνοθετική επιμέλεια του Αλέξανδρου Ρήγα.
Η «Σίρλεϋ Βαλεντάιν» είναι μια γλυκόπικρη κωμωδία – μονόλογος του Willy Russell και αποτελεί έναν ύμνο για την Ελλάδα. Η ιστορία μας ταξιδεύει μέχρι τη Βρετανία στη βαλτωμένη ζωή μιας γυναίκας λίγο μετά τα 50, μητέρας δύο παιδιών που έχουν τη δική τους πλέον ζωή και συζύγου ενός άνδρα που η σχέση τους χάθηκε κάπου στην πορεία των χρόνων. Μόνη «συντροφιά» της γυναίκας είναι ο τοίχος της κουζίνας της μέχρι τη μέρα που μία ασήμαντη αφορμή την ξυπνάει και αποφασίζει να ξαναβρεί τον εαυτό της! Ένα ταξίδι στην Ελλάδα, ένα τραπεζάκι μπροστά στη θάλασσα, ένα αγιόκλημα και μια αναπάντεχη γνωριμία, θα συνθέσουν το σκηνικό της δικής της επανάστασης απέναντι σε όσα την καταπίεζαν.
Πρόκειται για ένα έργο με δυνατά μηνύματα και συνεχείς εναλλαγές συναισθημάτων που όχι μόνο δεν αφήνουν αδιάφορο το θεατή αλλά τον παρακινούν να ανακαλύψει στην ηρωίδα κομμάτια του εαυτού του, να δει τί έχει πάει στραβά μέχρι τώρα στην πορεία του και να πάρει δύναμη για να κάνει τη δική του προσωπική επανάσταση. Αδιαμφισβήτητα, τεράστιο ρόλο σε όλο αυτό το επίτευγμα παίζει ο Αλέξανδρος Ρήγας που υπογράφει τόσο τη διασκευή όσο και τη σκηνοθεσία του έργου. Ο έμπειρος Ρήγας «διάβασε» σωστά το κείμενο δίνοντας όλη του την προσοχή στην επικοινωνία των μηνυμάτων του. Έτσι με την αμεσότητα που τον διακρίνει, κατόρθωσε να μετατρέψει το λόγο του Russell επί σκηνής σε ένα ψυχογράφημα του σύγχρονου ανθρώπου. Κατόρθωμα που άλλοι προσπαθούν χρόνια να πετύχουν στις αναπαυτικές πολυθρόνες των ψυχολόγων.
Η σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ρήγα είχε φαντασία, χιούμορ, εναλλαγές και ανταποκρινόταν πλήρως στις ανάγκες ενός μονολόγου. Κατάφερε να κρατήσει το ενδιαφέρον του κοινού και να δώσει στην παράσταση το ρυθμό που χρειαζόταν φωτίζοντας περίτεχνα όλα τα συναισθήματα της ηρωίδας του χωρίς να την κάνει μελό.
Η Μπέσυ Μάλφα μεταμορφώθηκε κυριολεκτικά σε Σίρλεϋ Βαλεντάιν στη σκηνή του θεάτρου Ριάλτο. Ο ρόλος είναι λυτρωτικός και της ταιριάζει γάντι αφού της δίνει την δυνατότητα να ξεδιπλώσει επί σκηνής την ομορφιά της ψυχής της και το αστείρευτο ταλέντο της. Η ερμηνεία της είχε πειθαρχεία, μέτρο, συναίσθημα και μια τόσο δυνατή φλόγα που ήταν αρκετή να «τσουρουφλίσει» ακόμα και τους θεατές των τελευταίων καθισμάτων.
Μας ενθουσίασε η μουσική των Alter Ego που έντυσε μοναδικά την παράσταση ταξιδεύοντας μας σε νοσταλγικά μονοπάτια ενώ μας άρεσε και το λιτό σκηνικό που επιλέχθηκε για να γεμίσει τον καθημερινό κόσμο της ηρωίδας. Το μόνο που μας «κλώτσησε» ήταν ο φωτισμός που ήταν εξαιρετικά χαμηλός στο μεγαλύτερο μέρος του έργου και μας δυσκόλεψε να διακρίνουμε καθαρά τη δράση της πρωταγωνίστριας επί σκηνής.
Η «Σίρλεϋ Βαλεντάιν» είναι μια παράσταση που θα σας ωθήσει να εξερευνήσετε καλύτερα τον εαυτό σας, επαναπροσδιορίζοντας τις προτεραιότητες και τα θέλω σας. Αξίζει να την παρακολουθήσετε με το χέρι στην καρδιά!
Καλή σας θέαση!
