Είδαμε την παράσταση «Ο Αλή Μπαμπά και η μία κλέφτρα»
Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Πώς οι σαράντα κλέφτες έγιναν μία κλέφτρα; Πώς μπορεί να ενωθεί η Ανατολή με το Βορρά; Αυτά και άλλα τόσα αναπάντητα ερωτήματα λύσαμε το πρωί της Κυριακής παρακολουθώντας την εξαιρετική παιδική παράσταση «Ο Αλή Μπαμπά και η μία κλέφτρα» στο θέατρο Σταθμός.
Πρόκειται για ένα άκρως ενδιαφέρον έργο που υπογράφει τόσο συγγραφικά όσο και σκηνοθετικά ο ταλαντούχος Ευάγγελος Κουφάκος. Ο συγγραφέας μας συστήνει μέσα από την ιστορία του, τον εγγονό του διάσημου -από τις χίλιες και μία νύχτες- Αλή Μπαμπά. Πρόκειται για τον Αλή Μπαμπά το νεότερο, τον χειρότερο βασιλιά στην ιστορία της Ανατολής και τις περιπέτειες του με τον κ. Ψυλλάκη, ένα πανέξυπνο ψύλλο που γίνεται συνοδοιπόρος του στην Κυανή Μπουρμπουληθρογουνογαλαζόπετρα, την πιο απομακρυσμένη πόλη του Βορρά. Στους παγωμένους δρόμους αυτής της πόλης κυκλοφορεί “μια κλέφτρα” πολύ διαφορετική από τους άλλους που βάζει στην άκρη ηθικές και αξίες μπροστά στη βοήθεια προς τους συνανθρώπους της.
Το ταξίδι των δυο συνοδοιπόρων είναι μεγάλο και το μυστήριο της ιστορίας τους ακόμα μεγαλύτερο και πασπαλισμένο με μπόλικη κανέλα. Εμείς σαν θεατές καλούμαστε να το εξιχνιάσουμε και να ανακαλύψουμε τα κρυμμένα του μυστικά. Ένα έργο για την ενηλικίωση, τους πρόσφυγες, την πολυπολιτισμικότητα και την ανάγκη όλων μας να ανήκουμε κάπου που νιώθουμε ασφάλεια και αγάπη.
Προσωπικά, δεν συνηθίζω να πηγαίνω σε παιδικές παραστάσεις. Ίσως φταίει το γεγονός ότι δεν έχω παιδιά στο κοντινό μου περιβάλλον, ίσως πάλι ότι επιλέγω να κρατώ κρυμμένο το παιδί που έχω μέσα μου. Για αυτό το έργο όμως επέλεξα να κάνω μια εξαίρεση και δεν το μετάνιωσα ούτε ένα δευτερόλεπτο από τα 70 λεπτά της συνολικής του διάρκειας. Μια παράσταση γεμάτη χρώματα, τραγούδια, μυρωδιές της Ανατολής και αισιοδοξία για όλα τα βήματα που θέλουμε να κάνουμε στη ζωή μας και δεν τολμάμε.
Τέσσερα ταλαντούχα παιδιά και συγκεκριμένα η Κωνσταντίνα Νταντάμη, ο Θανάσης Ισιδώρου, η Κατερίνα Αθανασιάδη και ο Θανάσης Κρομλίδης βρίσκονται συνέχεια επί σκηνής κάνοντας τα πάντα για να περάσουν ευχάριστα και δημιουργικά το χρόνο τους οι μικροί και οι μεγάλοι τους φίλοι που ήρθαν να τους απολαύσουν. Θα ήταν άδικο να ξεχωρίσω κάποιον καθώς ήταν φανερό πως όλοι έδιναν τον καλύτερό τους εαυτό και η προσπάθειά τους είναι το λιγότερο αξιέπαινη. Είναι όλοι τους ταλαντούχοι με εξαιρετικές φωνητικές ικανότητες και όρεξη για δουλειά. Πολλά μπράβο!
Τα σκηνικά του Monsieur ήταν απλά και λειτουργικά για το συνολικό θέαμα που παρακολουθήσαμε και επικεντρώνονταν κυρίως σε έντονα χρώματα και εύχρηστα αντικείμενα. Ξεχώρισα την ευχάριστη μουσική του Θανάση Ισιδώρου και τους όμορφους στίχους των τραγουδιών που με συντρόφευσαν ακόμα και όταν επέστρεψα σπίτι. Ρούφηξα κάθε λέξη αυτού του ευφάνταστου κειμένου, ανέπνευσα με απληστία τον αέρα της αισιοδοξίας του και χαμογέλασα πάλι σα μικρό κοριτσάκι επιστρέφοντας στα μαθητικά μου χρόνια.
Το έργο θα βρίσκεται στη σκηνή του θεάτρου Σταθμός για μια ακόμη Κυριακή αφού στις 12 Φεβρουαρίου ρίχνει την αυλαία του. Πάρτε τα παιδιά σας και πηγαίνετε να το παρακολουθήσετε. Αν δεν έχετε παιδιά, να πάτε μόνοι σας. Μη φοβηθείτε πως θα νιώσετε μοναξιά. Μέσα στο σκοτάδι τα χρώματα μπλέκονται και οι ψυχές ενώνονται μαγικά.
Καλή σας θέαση!
