Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Είναι αναμφισβήτητα ένας από τους αγαπημένους μου θεατρικούς συγγραφείς, γι’αυτό κι όταν πληροφορήθηκα πως ανεβαίνει εκ νέου ένα από τα βραβευμένα του έργα στο φιλόξενο χώρο του θεάτρου Ιλίσια Βολανάκης, έσπευσα να το παρακολουθήσω. Ο λόγος για το έργο του Γιάννη Τσίρου, «Τα μάτια τέσσερα» που ευτυχεί φέτος στα σκηνοθετικά χέρια του Γιώργου Πυρπασόπουλου μ’ ένα θίασο υψηλών αξιώσεων.
Πρόκειται για ένα κείμενο, το οποίο έχει τιμηθεί με Βραβείο Δραματουργίας Καρόλου Κουν (2010) που εστιάζει στο χάος των Αρχών και του Νόμου, σε μια κοινωνία που αγγίζει τα όρια του παραλογισμού και ο κοινωνικά αδύναμος είναι καταδικασμένος στην μοίρα του. Η πλοκή αφορά τη σύλληψη ενός νεαρού κοριτσιού για μια μικροκλοπή , γεγονός που κινητοποιεί έναν ολόκληρο κρατικό μηχανισμό για να τιμωρήσει τον παραβάτη. Το αστυνομικό όργανο, άκαμπτο, εφαρμόζει το νόμο, ο νομοθέτης αποποιείται τις προσωπικές του σχέσεις με τον παραβάτη, ο δικαστής τηρεί τις δέουσες αποστάσεις. Μόνο ο δημοσιογράφος αναζητά «δικαίωση» για τον αδύναμο. Η τηλεοπτική δημοσιοποίηση γίνεται το έσχατο καταφύγιο του παραβάτη. Θα λειτουργήσει πράγματι προς υπεράσπισή του ή θα προχωρήσει ένα βήμα πιο κοντά στην πλήρη εκμηδένιση των αξιών και της προσωπικότητάς του;
Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος βρίσκεται στο σκηνοθετικό τιμόνι της παράστασης στήνοντας ένα σφιχτό θέαμα με σωστό ρυθμό και γρήγορες εναλλαγές δράσης επί σκηνής. Ο σκηνοθέτης έδωσε έμφαση τόσο στα αναρίθμητα κοινωνικά ζητήματα που θίγει το κείμενο του Τσίρου όσο και στις ερμηνείες των ηρώων του. Μάλιστα, η επιλογή του να αναθέσει τους 8 ρόλους του έργου στους 4 ηθοποιούς του λειτούργησε θετικά αφού έδωσε τη δυνατότητα στο θίασο να ερμηνεύσει εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες φέρνοντας τον θεατή αντιμέτωπο και με τις δυο όψεις του νομίσματος της ιστορίας.
Υποκριτικά, μας κέρδισαν ο Χρήστος Σαπουντζής και η Μαρία Κατσανδρή, οι οποίοι κλήθηκαν να ερμηνεύσουν ήρωες με εντελώς διαφορετική κουλτούρα και φιλοσοφία, κάτι που ώθησε ακόμη περισσότερο τους έμπειρους ηθοποιούς να κεντήσουν τους ρόλους τους και στην παραμικρή λεπτομέρεια. Στα συν και τα ψήγματα χιούμορ που πρόσθεσε στην ερμηνεία του ως δικαστής ο Χρήστος Σαπουντζής. Ήταν απολαυστικός! Σε καλό επίπεδο κινήθηκαν και οι ερμηνείες του Πανάγου Ιωακείμ και της Ναταλίας Σουίφτ, αν και η τελευταία «αδικήθηκε» συγγραφικά λόγω των παρόμοιων χαρακτήρων που της ανατέθηκαν και μας χάρισε μια κάπως μονοδιάστατη και οργισμένη ερμηνεία.
Ενθουσιαστήκαμε πραγματικά με τα εξαιρετικά, ευφάνταστα και άκρως λειτουργικά σκηνικά που επιμελήθηκε για την παράσταση η Άννα Ζούλια. Ποτέ δεν φανταζόμασταν πως μπορούν να κρυφτούν τόσο διαφορετικοί κόσμοι πίσω από πολυμορφικά ντουλάπια! Ένα μεγάλο μπράβο και στη Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου για τους στοχευμένους φωτισμούς που ενίσχυσαν την ένταση τις κατάλληλες στιγμές.
Συνολικά, η παράσταση «Τα μάτια τέσσερα» αξίζει την προσοχή, το χρόνο και τα χρήματά σας. Είναι ένα θέαμα ουσίας που θα σας κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον και φεύγοντας θα σας κάνει να αναθεωρήσετε για όσα θεωρείτε δεδομένα και κοινωνικώς κατακριτέα.
Καλή σας θέαση!
